Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ یونس ۴-ից

Կիսվել

بأزین خوداوندٚ ورجأ دوعا بوکوده و بوگفته: «خوداوندأ، وختی می سرزیمینٚ دورون ایسَه‌بوم، هَنَ نوگفتم؟ هَنٚ وأسی ویریشتم و فرار بوکودم، بوشوم ترشیشٚ طرف. دأنستیم تو خودایی ایسی بخشنده و رحیم کی دِئر ترَ غیظَ گیره و تی موحبت تومامی نأره و تی رحمٚ وأسی بلا نأوری.

خوداوند بفرمأسته: «اَ گیاه ایتأ شبٚ دورون رُشت بوکوده و فردا شب خوشکَ بوسته. تو اونٚ رشدٚ وأسی هیچ زحمتی نکشه‌یی ولی تی دیل اونٚ‌ره بوسوخته. پس چوطویی می دیل تأنه نینوا وأستی نوسوجه؟ شهری کی اونٚ مردومأنٚ تعداد یک صد و بیست هیزار نفرٚ جأ ویشتره کی هنوز خوشأنٚ راست و چپَ نشنأسیدی و هوطو اون همه حیوانم کی اویه ایسَه‌ییدی.»