Népszerű bibliai igeversek innen: Мф 14

Megosztás

но виян мардеж пуымым шижын да лӱдынат, пурен каяш тӱҥалын да кычкырен: «Господь, мыйым утаре!» Иисус тунамак кидшым шуялтен, Петрым руалтен кучен да ойлен: «Шагал ӱшаныше! Молан тый кокыте шонаш тӱҥальыч?»

но виян мардеж пуымым шижын да лӱдынат, пурен каяш тӱҥалын да кычкырен: «Господь, мыйым утаре!»

Но Иисус тунамак нунылан каласен: «Чулым лийза, ида лӱд. Тиде Мый улам».

Петр Тудлан вашештен: «Господь, тиде Тый улат гын, мылам Тый декет вӱд ӱмбач ошкеден мияш шӱдӧ». «Тол», – каласен Иисус. Иисус деке каяш манын, Петр пуш гыч лектын да вӱд ӱмбач ошкеден каяш тӱҥалын

Пушышто шинчыше-влак лишемыныт, Иисус ончылно вуйым савеныт да Тудлан каласеныт: «Тый чынжымак Юмын Эрге улат».

Но Иисус каласен: «Кайымышт ок кӱл, те нунылан кочкаш пуыза». Тунемшыж-влак Тудлан ойленыт: «Мемнан тыште вич сукыр кинде да кок кол веле».

Иисус каласен: «Тидым Мый декем кондыза». Калыклан шудо ӱмбаке шинчаш кӱштен, вич сукыр кинде ден кок колым налын да, пылпомышко ончалын, благословитлен. Вара, киндым тодылын, тунемшыж-влаклан пуэн, а тунемшыж-влак – калыклан.

Чылан теммешке кочкыныт, да кодшо катыш дене латкок комдым теменыт.