Vèsè popilè nan Bib la ki soti nan متّای انجیل 7

Pataje

«بخوأین که شمره هَدءه بنه. وأموجین، که یابنین؛ بکّوین، که در، شیمه به وأگوده بنه.

چونکه هر کس بخوای، بدست أبِنه و هر کس وأموجنه، یابنه و هر کس کوتنِئنه، در اونه بِه واگوده بنه.

«پس هر کس می ایی گبؤنِ بشتؤئی و اوشؤنِ عمل بکونی، هو عاقل مرداکیِ موئنه که، خوشه خونَه سنگِ سر چاگوده.

پس مردومِ اَمره، هوطو کردکار بکونین که، خوانین شیمه اَمره بکونَن. ایی ایسّه تورات خلاصه‌ و پیغمبرون بنویشته​أن.

امّا تنگِ او در و سختِ او راه که زیندگیِ خَتم بنه و اوشونی که اونه یابنن کم ایسَن.

«تنگ درای بشین دیرون، چونکه فالِ او در و سَهلِ او راه که هلاکَ بوئنِ به خَتم بنه. و اوشؤنی که او راهِ دیرون شنن، زیادن.

پس، شمه که شرور ایسّین، دؤنین که باید شیمه زاکؤنِ، خوروم چی أن هَدین، چقدر بیشتر شیمه پئر که آسمؤنِ میئن ایسأ، اوشؤنی که اونای بخوائن، خوروم چی أن هدئنه.

«قضاوت نکونین تا شمره قضاوت نکونن. هیطوکه دیگرؤنِ قضاوت کؤئنین، شمرم قضاوت کوئنن و هؤ عیاره اَمره که وزن کؤئنین، شیمه بِه وزن کوئنن.

امّا هرکی می ایی گبؤنِ بشتؤئی و اوشؤنه عمل نکونی، او نادون مرداکیِ مؤئنه که خوشِ خونه، ریگِ سر چاگوده.

چرِء بیشپیلِ تی برأره چیشمِ میئن اینی، امّا از کُنده ای که تی چیشمِ میئن دئنیِ ، واخُوب نیی؟ چطو تینی تی برأره بوگوی، ”بِئس، بدار بیشپیله تی چیشمای بیرون بأرم،“ حال اونکه یکته کُنده تی چیشمِ میئن دئنی؟

«دوروُغی پیغمبرؤنَ جی دوری بکونین. اوشؤن گوسندون رخت میئن شیمه ورجه هنن، امّا باطین میئن درنده وَرگون مورسون ایسّن. اوشونِ ایشونِ بارای شنأسنین. مگه انگورِ، تیفاجی و انجیره هرزه واشَ جی چینَن؟

هینه واسه هرته خوروم دار خوروم بار دِئنه، امّا بدِدار، بدِ بار.

خوروم دار منئه بد بار بأری و بد دارم منِئه خوروم بار بأری.

هرته دار که خوروم بار ندای، ببِه بنه و آتشِ میئن باگده بنه.