Vèsè popilè nan Bib la ki soti nan Матта 14

Pataje

Лякин ельнинъ кучюни сезип, къоркъты ве бата башлады. – Я Раббим, мени къуртар! – деп багъырды. Иса шу ань къолуны узатып, оны тутты да: – Эй, иманы аз олгъан, сен не ичюн шубелендинъ? – деди.

Лякин ельнинъ кучюни сезип, къоркъты ве бата башлады. – Я Раббим, мени къуртар! – деп багъырды.

Лякин Иса шу ань оларнен лаф этип башлады: – Джесюр олунъыз! Бу – Меним! Къоркъманъыз! – деди.

О вакъытта Пётр: – Я Раббим, эгер бу Сен олсанъ, манъа буюр, мен Сенинъ янынъа сув устюнде юрип барайым! – деди. Иса: – Кель! – деди. Пётр къайыкътан чыкъып, Исагъа таба сув устюнден кетти.

Къайыкътаки шегиртлер исе Исагъа бель букип: – Керчектен де Сен – Алланынъ Огълусынъ! – дедилер.

Лякин Иса: – Олар кетмесе де олур, сизлер оларгъа аш беринъиз, – деди. – Бу ерде бизде тек беш отьмек ве эки балыгъымыз бар, башкъа бир шей ёкъ, – дедилер Онъа.

– Оларны бу ерге, Манъа кетиринъиз, – деди Иса. Сонъ О адамларгъа от устюне отурмакъны буюрды. Беш отьмекнен эки балыкъны алды, козьлерини коклерге котерип, шукюр дувасыны окъуды. Отьмеклерни больди ве шегиртлерине берди, олар исе адамларгъа даркъаттылар.

Эр кес ашап тойды. Даа артып къалгъан отьмеклернинъ парчаларыны толу он эки сепет джыйдылар.