انجیلِ مَرقُس 2
2
شفا پیا اِفلیج
1دِما چَن رو، هِه کِه عیسی دُوارَه وِرگَشت والا شهرِ کَفَرناحوم، مردِم وا خَوَر بییِن کِه او اُومایَه وِ حُونَه. 2بُری دِ اوچِه جمع بییِن، چِنُو کِه حتی دِ وَرِ دِراغِلِ حُونَه هَم جا نِوی، وَ عیسی کلُومِ خدا نِه سیشُو موعظَه می‌کِرد. 3دِ ایی موقَع، قَری دِ رَه رَسِسِن وَ پیا اِفلیجی نِه کِه چار نفر می‌اُوِردِن، اُوِردِنِش وا نِها. 4هِهکِه نَتُونِسِن دِ زورِ جمعیت بیارَنِش وِ تِه عیسی، نِئان وِ وِرداشتِه‌نِ طاقِ بالا سَرِ عیسی. دِما وِرداشتِه‌نِ طاق، نالی‌‌ای نِه کِه اِفلیج حُفتیئی وِ ریش، رِ کِردِن وِ هار. 5هِهکِه عیسی اِیمُونِ وِنُو نِه دی، وِ اِفلیج گُت: «رولَه، گُنَه‌یات آمرزیَه بییِن.» 6قَری دِ معلم‌یا تورات کِه نِشِسینی اوچِه، وا خُوشُو گُتِن: 7«اَ سی ایی پیا چِنی گُت؟ یَه کِفِر اَ! غیرِ خدا کی تُونَه گُنَه‌یا نِه بَوَخشَه؟» 8عیسی هِه آزِعی دِ روحِ خُوش فَمِس کِه چِه فکری، ها دِ دِلِشُو وَ وِشُو گُت: «یَه چِه فکری اَ دِ دِلیاتُو؟ 9گُتِه‌نِ کُومِشُو وِ ایی اِفلیج آسُوتِر اَ، یَکه ”گُنَه‌یات آمرزیَه بییِن“ یا یَکه ”وِری وَ نالیتِه وِردار وَ وِ رَه رُو“؟ 10اما تا دُونِسوئیت کِه کُرِ انسان وِ ری زِمی اقتدار آمُرزیِه‌نِ گُنَه‌یا نِه دارَه» - وِ پیا اِفلیج گُت: 11«وِت مُوئِم، وِری وا راس، نالیتِه وِردار وَ رُو وِ حُونَه!» 12او پیا اِفلیج وِریسا وَ جَلدی نالیشِه وِرداشت وَ دِ وَرِ چَشِ همَه دِ اوچِه کِرد وِ دَر. گِرد بِلاجیشُو اُوما وَ خدا نِه جِلال مِی‌دَن، می‌گُتِن: «هیچ چِنی چیئی نِئی‌مُونی.»
دعوت دِ لاوی
13عیسی گِلی هَنی رَت وِ لُو دریا. گِردِ مردِم هورَه‌ش می‌کِردِن وَ او وِشُو تعلیم می‌دَه. 14هِهکِه دِ اوچِه رَد مِوی، لاوی کُرِ حَلْفای نِه دی کِه نِشِسی دِ دَکَه باجگیری. وِش گُت: «دِ دِما مِه بیا.» او وِریسا وَ دِ دُمِ عیسی اُفتا وِ رَه.
15هِهکِه عیسی دِ حُونَه لاوی نِشِسی وِ سَرِ سِفرَه، بُری دِ باجگیریا وَ گُنَه‌کاریا واردِ او وَ شاگردیاش هُمسِفرَه بییِن، سی یَکه بُری دِشُو مُریدِش بییِن. 16هِه یَکه معلم‌یا توراتِ فِرقَه فَریسی، عیسی نِه دیئِن کِه وا گُنَه‌کاریا وَ باجگیریا هُمسِفرَه‌آ، وِ شاگردیاش گُتِن: «سی چی عیسی وا باجگیریا وَ گُنَه‌کاریا خوراک مُوحُورَه؟» 17هِهکِه عیسی یَه نِه اِشنفَت وِشُو گُت: «ناخُوش‌یا هُوجَه‌شُو ها وِ طبیب، نَه ساقِ سالم‌یا. مِه نِیُومامَه تا آیِم‌یا صالحِ نِه دعوت بِئیرِم، بَلکِم اُومامَه تا گُنَه‌کاریا نِه دعوت بِئیرِم»
سؤال دِبارَه روزَه
18ایمدال شاگردیا یحیی وَ فَریسی‌یا، روزَه‌دار بییِن، قَری اُومان وِ تِه عیسی وَ گُتِن: «سی چی شاگردیا یحیی وَ شاگردیا فَریسی‌یا روزَه مِئی‌رَن، اما شاگردیا تو روزَه نِمِئی‌رَن؟» 19عیسی وِشُو جُئُو دَه: «مَر موئَه مِمُونیا دُووَت تا زِمُونی کِه دُوما ها واشُو روزَه بِئیرَن؟ تا زِمُونی کِه دُوما ها واشُو نَتُونَن روزَه بِئیرَن. 20زِمُونی می‌آیَه کِه دُوما دِشُو گِرِتَه موئَه. وَ اوسِه دِ مینِ او روزیا روزَه مِئی‌رَن.
21«هیشکَه پارچَه نو اُو نَحَردَه نِه وِ جُومَه نیمدار پَرو نِمی‌‌کَه. اَر چِنی بَکَه، پَرو دِش می‌کِنیئَه، نو دِ نیمدار جِگا موئَه، وَ دِرِسِه‌ایش گَن‌تِر موئَه. 22وَ هَم هیشکَه شِرُوِ تازَه نِه دِ مَشک‌یا کُهنَه نِمی‌ریزَه. اَر چِنی بَکَه، او شِرُو مَشک‌یا نِه می‌توقنَه، وَ هِه چِنی، شِرُو وَ مَشک‌یا هَر دِک دِ بین مِی‌رَن. بَلکم شِرُو تازَه نِه بایِس دِ مَشک‌یا نو رِخت.»
صِحُو روزِ شَبات
23دِ یَکی دِ روزیا شَبات، عیسی دِ مینِ گَنِم‌یا رَد مِئی وَ شاگردیاش هِه چِنُو کِه مِی‌رَتِن، نِئان وِ چیِه‌نِ پِلارَه‌یا گَنِم. 24علما فِرقَه فَریسی وِش گُتِن: «اَ سی شاگردیات کاری می‌کَن که دِ روزِ شَبّات جایز نی؟» 25عیسی جُئُو دَه: «مَر تا ایسِه نَحَنیتَه کِه داوود پاتشا چی کِرد اوسِه کِه خُوش وَ هُمرَه‌یاش مُتاج وَ گُسنَه بییِن؟ 26کِه چطور او دِ زِمُونِ اَبیاتار، کاهِنِ اعظم، رَت وِ مینِ حُونَه خدا وَ نُونِ پیشکَشی وِ خدا نِه حَرد وَ وِ هُمرَه‌یاش هَم دَه، هَر چَن حَردِه‌نِ وَه، تَنیا سی کاهِن‌یا جایز اَ؟» 27اوسِه وِشُو گُت: «شَبات سی انسان نِئایَه بی‌یَه، نَه انسان سی شَبات. 28پس، کُرِ انسان حتی صِحُو شَبات اَ.»
Actualmente seleccionado:
انجیلِ مَرقُس 2: NLB
Destacar
Compartir
Copiar
¿Quieres tener guardados todos tus destacados en todos tus dispositivos? Regístrate o inicia sesión
@ 2024 Korpu Company
انجیلِ مَرقُس 2
2
شفا پیا اِفلیج
1دِما چَن رو، هِه کِه عیسی دُوارَه وِرگَشت والا شهرِ کَفَرناحوم، مردِم وا خَوَر بییِن کِه او اُومایَه وِ حُونَه. 2بُری دِ اوچِه جمع بییِن، چِنُو کِه حتی دِ وَرِ دِراغِلِ حُونَه هَم جا نِوی، وَ عیسی کلُومِ خدا نِه سیشُو موعظَه می‌کِرد. 3دِ ایی موقَع، قَری دِ رَه رَسِسِن وَ پیا اِفلیجی نِه کِه چار نفر می‌اُوِردِن، اُوِردِنِش وا نِها. 4هِهکِه نَتُونِسِن دِ زورِ جمعیت بیارَنِش وِ تِه عیسی، نِئان وِ وِرداشتِه‌نِ طاقِ بالا سَرِ عیسی. دِما وِرداشتِه‌نِ طاق، نالی‌‌ای نِه کِه اِفلیج حُفتیئی وِ ریش، رِ کِردِن وِ هار. 5هِهکِه عیسی اِیمُونِ وِنُو نِه دی، وِ اِفلیج گُت: «رولَه، گُنَه‌یات آمرزیَه بییِن.» 6قَری دِ معلم‌یا تورات کِه نِشِسینی اوچِه، وا خُوشُو گُتِن: 7«اَ سی ایی پیا چِنی گُت؟ یَه کِفِر اَ! غیرِ خدا کی تُونَه گُنَه‌یا نِه بَوَخشَه؟» 8عیسی هِه آزِعی دِ روحِ خُوش فَمِس کِه چِه فکری، ها دِ دِلِشُو وَ وِشُو گُت: «یَه چِه فکری اَ دِ دِلیاتُو؟ 9گُتِه‌نِ کُومِشُو وِ ایی اِفلیج آسُوتِر اَ، یَکه ”گُنَه‌یات آمرزیَه بییِن“ یا یَکه ”وِری وَ نالیتِه وِردار وَ وِ رَه رُو“؟ 10اما تا دُونِسوئیت کِه کُرِ انسان وِ ری زِمی اقتدار آمُرزیِه‌نِ گُنَه‌یا نِه دارَه» - وِ پیا اِفلیج گُت: 11«وِت مُوئِم، وِری وا راس، نالیتِه وِردار وَ رُو وِ حُونَه!» 12او پیا اِفلیج وِریسا وَ جَلدی نالیشِه وِرداشت وَ دِ وَرِ چَشِ همَه دِ اوچِه کِرد وِ دَر. گِرد بِلاجیشُو اُوما وَ خدا نِه جِلال مِی‌دَن، می‌گُتِن: «هیچ چِنی چیئی نِئی‌مُونی.»
دعوت دِ لاوی
13عیسی گِلی هَنی رَت وِ لُو دریا. گِردِ مردِم هورَه‌ش می‌کِردِن وَ او وِشُو تعلیم می‌دَه. 14هِهکِه دِ اوچِه رَد مِوی، لاوی کُرِ حَلْفای نِه دی کِه نِشِسی دِ دَکَه باجگیری. وِش گُت: «دِ دِما مِه بیا.» او وِریسا وَ دِ دُمِ عیسی اُفتا وِ رَه.
15هِهکِه عیسی دِ حُونَه لاوی نِشِسی وِ سَرِ سِفرَه، بُری دِ باجگیریا وَ گُنَه‌کاریا واردِ او وَ شاگردیاش هُمسِفرَه بییِن، سی یَکه بُری دِشُو مُریدِش بییِن. 16هِه یَکه معلم‌یا توراتِ فِرقَه فَریسی، عیسی نِه دیئِن کِه وا گُنَه‌کاریا وَ باجگیریا هُمسِفرَه‌آ، وِ شاگردیاش گُتِن: «سی چی عیسی وا باجگیریا وَ گُنَه‌کاریا خوراک مُوحُورَه؟» 17هِهکِه عیسی یَه نِه اِشنفَت وِشُو گُت: «ناخُوش‌یا هُوجَه‌شُو ها وِ طبیب، نَه ساقِ سالم‌یا. مِه نِیُومامَه تا آیِم‌یا صالحِ نِه دعوت بِئیرِم، بَلکِم اُومامَه تا گُنَه‌کاریا نِه دعوت بِئیرِم»
سؤال دِبارَه روزَه
18ایمدال شاگردیا یحیی وَ فَریسی‌یا، روزَه‌دار بییِن، قَری اُومان وِ تِه عیسی وَ گُتِن: «سی چی شاگردیا یحیی وَ شاگردیا فَریسی‌یا روزَه مِئی‌رَن، اما شاگردیا تو روزَه نِمِئی‌رَن؟» 19عیسی وِشُو جُئُو دَه: «مَر موئَه مِمُونیا دُووَت تا زِمُونی کِه دُوما ها واشُو روزَه بِئیرَن؟ تا زِمُونی کِه دُوما ها واشُو نَتُونَن روزَه بِئیرَن. 20زِمُونی می‌آیَه کِه دُوما دِشُو گِرِتَه موئَه. وَ اوسِه دِ مینِ او روزیا روزَه مِئی‌رَن.
21«هیشکَه پارچَه نو اُو نَحَردَه نِه وِ جُومَه نیمدار پَرو نِمی‌‌کَه. اَر چِنی بَکَه، پَرو دِش می‌کِنیئَه، نو دِ نیمدار جِگا موئَه، وَ دِرِسِه‌ایش گَن‌تِر موئَه. 22وَ هَم هیشکَه شِرُوِ تازَه نِه دِ مَشک‌یا کُهنَه نِمی‌ریزَه. اَر چِنی بَکَه، او شِرُو مَشک‌یا نِه می‌توقنَه، وَ هِه چِنی، شِرُو وَ مَشک‌یا هَر دِک دِ بین مِی‌رَن. بَلکم شِرُو تازَه نِه بایِس دِ مَشک‌یا نو رِخت.»
صِحُو روزِ شَبات
23دِ یَکی دِ روزیا شَبات، عیسی دِ مینِ گَنِم‌یا رَد مِئی وَ شاگردیاش هِه چِنُو کِه مِی‌رَتِن، نِئان وِ چیِه‌نِ پِلارَه‌یا گَنِم. 24علما فِرقَه فَریسی وِش گُتِن: «اَ سی شاگردیات کاری می‌کَن که دِ روزِ شَبّات جایز نی؟» 25عیسی جُئُو دَه: «مَر تا ایسِه نَحَنیتَه کِه داوود پاتشا چی کِرد اوسِه کِه خُوش وَ هُمرَه‌یاش مُتاج وَ گُسنَه بییِن؟ 26کِه چطور او دِ زِمُونِ اَبیاتار، کاهِنِ اعظم، رَت وِ مینِ حُونَه خدا وَ نُونِ پیشکَشی وِ خدا نِه حَرد وَ وِ هُمرَه‌یاش هَم دَه، هَر چَن حَردِه‌نِ وَه، تَنیا سی کاهِن‌یا جایز اَ؟» 27اوسِه وِشُو گُت: «شَبات سی انسان نِئایَه بی‌یَه، نَه انسان سی شَبات. 28پس، کُرِ انسان حتی صِحُو شَبات اَ.»
Actualmente seleccionado:
:
Destacar
Compartir
Copiar
¿Quieres tener guardados todos tus destacados en todos tus dispositivos? Regístrate o inicia sesión
@ 2024 Korpu Company