Marku 4
4
Mbjellësi
(Mt 13.1-9; Lk 8.4-8)
1Jezui filloi përsëri t'i mësonte njerëzit në breg të liqenit dhe, ja, një turmë shumë e madhe u mblodh pranë tij. Ai hipi në varkën që ishte në liqen dhe u ul. E tërë turma qëndronte në breg të liqenit. 2Ai i mësonte me anë të shumë shëmbëlltyrave dhe, teksa i mësonte, u tha: 3«Dëgjoni! Një mbjellës doli për të mbjellë 4e ndërsa po mbillte, disa fara ranë në rrugë dhe erdhën zogjtë e i hëngrën. 5Disa fara të tjera ranë në gurishtë, ku nuk kishte shumë dhe. Ato mbinë menjëherë, sepse dheu nuk ishte i thellë, 6por u vyshkën kur doli dielli dhe, ngaqë nuk kishin rrënjë, u thanë. 7Disa fara të tjera ranë ndër ferra e ferrat u rritën, ua zunë frymën e nuk dhanë fryt. 8Fara të tjera ranë në tokë të mirë e ndërsa rriteshin e zhvilloheshin, dhanë fryt e prodhuan njëra tridhjetë, tjetra gjashtëdhjetë e një tjetër njëqindfish».
9Pastaj u tha: «Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë!».
Qëllimi i shëmbëlltyrave
(Mt 13.10-17; Lk 8.9-10)
10Kur mbeti vetëm, ata që ishin rreth tij bashkë me të dymbëdhjetët e pyetën për shëmbëlltyrat. 11Dhe ai u tha: «Juve ju është bërë e njohur e fshehta e mbretërisë së Perëndisë, ndërsa atyre që janë përjashta u jepet gjithçka me shëmbëlltyra, 12që,
megjithëse kanë sy për të parë,
të mos shohin,
megjithëse kanë veshë për të dëgjuar,
të mos marrin vesh,
përndryshe do të ishin kthyer te Perëndia
dhe ai do t'i falte».
Shpjegimi i shëmbëlltyrës
(Mt 13.18-23; Lk 8.11-15)
13Jezui u tha: «A nuk e kuptoni këtë shëmbëlltyrë? E si do t'i merrni vesh të gjitha shëmbëlltyrat e tjera? 14Mbjellësi mbjell fjalën. 15Farat që gjenden rrugës ku është mbjellë fjala, janë ata që sapo e kanë dëgjuar fjalën, por menjëherë vjen Satani dhe e rrëmben fjalën që është mbjellë në ta#4.15 dorëshk. të tjera: në zemrat e tyre. 16Farat që janë mbjellë në gurishtë janë ata që e pranojnë fjalën me gëzim sapo e dëgjojnë, 17por nuk kanë rrënjë në vetvete, sepse janë të përkohshëm dhe, kur vijnë vështirësitë e përndjekja për shkak të fjalës, bien menjëherë. 18Farat që kanë rënë në ferra janë ata që e kanë dëgjuar fjalën, 19por shqetësimet e kësaj jete, joshja e pasurisë dhe lakmia për gjëra të tjera hyjnë brenda tyre, ia zënë frymën fjalës dhe e bëjnë të pafrytshme. 20Por ka edhe nga ata që janë mbjellë në tokë të mirë. Këta e dëgjojnë fjalën, e pranojnë dhe japin fryt tridhjetë, gjashtëdhjetë e njëqindfish».
Drita nën magje
(Lk 8.16-18)
21Dhe u tha: «A mos ndizet kandili për ta vënë nën magje a nën shtrat? A nuk duhet vënë mbi mbajtësen e vet? 22Sepse nuk ka asnjë të fshehtë që s'do të zbulohet e asnjë të fshehtë që s'do të dalë në dritë. 23Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë».
24Pastaj u tha: «Kujdes çfarë dëgjoni! Me masën që do të matni, do të mateni edhe ju#4.24 dorëshk. të tjera edhe: që dëgjoni, madje edhe më shumë. 25Atij që ka, do t'i jepet edhe më shumë. Atij që nuk ka, do t'i merret edhe ajo që ka».
Fara që rritet
26Dhe tha: «Mbretëria e Perëndisë është si ai njeriu që ka hedhur farën në tokë. 27Në gjumë apo zgjuar, natë a ditë, fara mbin e rritet pa e ditur as ai sesi. 28Vetvetiu toka prodhon më parë filizin, pastaj kallirin e më pas kallirin plot me kokrra. 29Dhe kur piqet fryti, i vihet menjëherë drapri, se është koha e të korrave».
Fara e sinapit
(Mt 13.31-32; Lk 13.18-19)
30Pastaj tha: «Me çfarë ta krahasojmë mbretërinë e Perëndisë? Me cilën shëmbëlltyrë mund ta përfytyrojmë? 31Ajo është si fara e sinapit. Kur mbillet në arë, është më e vogla ndër farërat që ka toka, 32por pasi të jetë mbjellë, rritet e bëhet më e madhja ndër të gjitha barishtet e nxjerr degë aq të mëdha, saqë zogjtë e qiellit mund të strehohen nën hijen e saj».
Dobia e shëmbëlltyrave
(Mt 13.34-35)
33Jezui u shpallte atyre fjalën e Perëndisë me shumë shëmbëlltyra të tilla, në masën që ata ishin në gjendje të kuptonin. 34Nuk u fliste pa shëmbëlltyra, por kur ishin vetëm, ua shpjegonte të gjitha dishepujve të vet.
Fashitja e stuhisë
(Mt 8.23-27; Lk 8.22-25)
35Po atë ditë, kur ra mbrëmja, Jezui u tha: «Le të shkojmë në bregun tjetër». 36Ata e lanë pas turmën dhe e morën Jezuin me varkën në të cilën ndodhej. Me të ishin edhe disa varka të tjera. 37Atëherë filloi një erë e fortë. Valët përplaseshin mbi varkë dhe gati e mbushën plot me ujë. 38Jezui ishte në kiç, kishte vënë kokën mbi nënkresë e po flinte. Ata e zgjuan e i thanë: «Mësues, a nuk shqetësohesh se po mbytemi?». 39Jezui u ngrit, qortoi erën e i tha liqenit: «Hesht! Fashitu!». Era pushoi e u bë bunacë e madhe. 40Pastaj u tha: «Përse keni frikë? Ende nuk keni besim?». 41Atëherë ata i zuri një frikë e madhe e i thanë njëri-tjetrit: «Vallë, kush është ky që i binden edhe era, edhe liqeni?».
Currently Selected:
Marku 4: AL1
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë 2020
© Interconfessional Bible Society of Albania 2020