Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός; Μέρος 4Δείγμα

Αντιστέκεσαι στον Θεό;

Στο κατά Ματθαίον 25, ο Χριστός μας λέει μια σειρά από ιστορίες που συνεχίζουν να μας διδάσκουν και να μας συστήνουν τη βασιλεία Του. Ο Χριστός ήταν ένας καταπληκτικός αφηγητής. Χρησιμοποίησε τη διορατικότητα Του στην ανθρώπινη κατάσταση αλλά και την ουράνια φύση Του για να εξυφάνει αυτές τις αριστοτεχνικές παραβολές που φτάνουν μέχρι το μεδούλι για το ποιοι είμαστε και ποιοι προοριζόμασταν από πάντα να είμαστε. 

Μια από τις πιο γνωστές ιστορίες, η οποία αποκαλείται από πολλούς ως η παραβολή των ταλάντων, μας μιλάει για τέσσερα άτομα - τρεις υπηρέτες και τον κύριο τους. Ο κύριος αποφασίζει να πάει ένα μεγάλο ταξίδι, αλλά πριν φύγει, εμπιστεύεται στον καθέναν από τους τρεις εργάτες ένα χρηματικό ποσό. Ο πρώτος άνδρας άμεσα πήγε να δουλέψει και σε σύντομο χρονικό διάστημα διπλασίασε την επένδυση του. Ο δεύτερος υπηρέτης ακολούθησε το παράδειγμα του πρώτου, χρησιμοποιώντας τα λίγα για να βγάλει περισσότερα. Αλλά ο τελευταίος δεν έπιασε το νόημα. Μάλιστα αποφάσισε ότι η καλύτερη προσέγγιση στο θέμα θα ήταν να σκάψει μια τρύπα στην αυλή του και να θάψει τα χρήματα του κυρίου του. Το να θάβεις έναν θησαυρό είναι διασκεδαστικό αλλά δε φέρνει κάτι καλό μένοντας στο έδαφος. 

Ο κύριος επιστρέφει και καλεί τους τρεις διαχειριστές της περιουσίας του για μια συνάντηση. Ο πρώτος υπηρέτης δέχεται τα πολλά συγχαρητήρια για την πιστότητα που έδειξε για τα χρήματα που του δόθηκαν και ανταμείβεται με περισσότερους πόρους και ευθύνες. Το ίδιο συμβαίνει και όταν ο δεύτερος υπηρέτης προσφέρει τα κέρδη του στον κύριο του. Μετά φτάνουμε στον πειρατή (Το πιάσατε; Επειδή έθαψε τον θησαυρό του;) και να τι λέει:

“...κύριε, ήξερα πως είσαι σκληρός άνθρωπος. Θερίζεις εκεί όπου δεν έσπειρες και συνάζεις καρπούς εκεί που δε φύτεψες. Γι’ αυτό φοβήθηκα και πήγα και έκρυψα το τάλαντό σου στη γη. Ορίστε τα λεφτά σου”. Κατά Ματθαίον 25:24-25 TGV

Ο κύριος ζήτησε εξηγήσεις από τον άνδρα για την οκνηρία και την ανοησία του ρωτώντας τον γιατί δεν έβαλε τουλάχιστον τα χρήματα στην τράπεζα ώστε να μπορέσουν να πάρουν ένα μικρό τόκο. Ο δούλος δε βρήκε τελικά καλή δικαιολογία και απολύθηκε από τη δουλειά του πετώντας έξω από το σπίτι του κυρίου.

Σ' αυτό το σημείο, ακούγοντας αυτήν την παραβολή μπορεί να μπούμε στον πειρασμό να σκεφτούμε ότι μιλάει για τα χρήματα και τις σοφές επενδύσεις ώστε να έχουμε μια καλή επιστροφή χρημάτων. Και ενώ αυτό είναι υπέροχο, υπάρχει κάτι περισσότερο κάτω από την επιφάνεια αυτής της ιστορίας. 

Αυτή η ιστορία, μεταξύ άλλων, απεικονίζει τη διαφορά στη διαχείριση των καταστάσεων με εμπιστοσύνη ή με ανησυχία. Θυμάστε την επί του όρους ομιλία; Ο Χριστός μας έδειξε ότι το είδος της σχέσης που έχουμε με τον Θεό είναι μια συνεργασία που χαρακτηρίζεται από εμπιστοσύνη, όχι ανησυχία.

Ο οκνηρός υπηρέτης έκρυψε το τάλαντο του από φόβο αντί να εμπιστευτεί την ευκαιρία που ο κύριος του του πρόσφερε. Αναρωτιέμαι πόσοι από εμάς κάνουν το ίδιο λάθος; Πόσο συχνά διστάζουμε να ακολουθήσουμε πλήρως τον Χριστό επειδή φοβόμαστε να μην κάνουμε λάθος; 

Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι το να ακολουθούμε τον Χριστό δεν έχει να κάνει με την επιτυχία αλλά με την πιστότητα μας. Τον εμπιστευόμαστε και μπαίνουμε στο έργο. Ο κύριος στην ιστορία δε νοιάζονταν για το ποσό των χρημάτων που θα του επιστρέφονταν. Είπε ότι θα ήταν χαρούμενος ακόμη και αν το μόνο πράγμα που έκανε ήταν να βάλει τα χρήματα σε τράπεζα για να κερδίσει μικρό τόκο. Αλλά ο τρίτος άνδρας, όπως πολλοί από εμάς, επέλεξε να κρύψει αυτό που είχε. Ο Θεός θέλει να εργαστεί μέσα από εμάς, τα χαρίσματα μας, τους υλικούς μας πόρους και την επιρροή μας για φέρουμε το αγαθό στον κόσμο. Αυτού του είδους η συνεργασία υπήρξε επιθυμία του Θεού για μας από την αρχή. Αλλά οι συνεργασίες δεν εξελίσσονται καλά όταν η μία πλευρά διστάζει. 

Γι' αυτό ας επιλέξουμε να εμπιστευτούμε τον Θεό με όλο μας το είναι και με ότι έχουμε και Εκείνος, ως ο τέλειος συνεργάτης, θα κάνει πολύ περισσότερα με τις γεμάτες πιστότητα προσπάθειες μας από όσα θα μπορούσαμε να κάνουμε ποτέ μόνοι μας.