Ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός; Μέρος 4Δείγμα

Μην είσαι υποκριτής

Ο Χριστός μιλάει χωρίς υπεκφυγές. Ονομάζει τους ανθρώπους φίδια, γεννήματα οχιάς και τυφλούς οδηγούς. Σίγουρα δεν παίζει. 

Αυτά τα"αλίμονο" (ουαί) έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τις ευλογίες που μοιράζεται ο Χριστός με τους ανθρώπους στην επί του όρους ομιλία. Πίσω στο κεφάλαιο 5, ο Χριστός μας έδωσε τους μακαρισμούς, αυτά τα χαρακτηριστικά ή τη στάση της καρδιάς που αποτελούν μεγάλο ζήτημα στη βασιλεία Του. Επειδή αυτό που κάνει ηλίου φαεινότερο ο Χριστός στην επί του όρους ομιλία είναι ότι ο στόχος τους δεν πρέπει να είναι απλώς οι πράξεις θρησκευτικής φύσηςή και να φαίνεται κάποιος άγιος. Ο στόχος είναι οι αλλαγμένες καρδιές και οι αφιερωμένες ζωές.

Γι' αυτό οι μακαρισμοί είναι οι στάσεις ζωής και όχι οι πράξεις της ζωής. Γιατί η σωστή συμπεριφορά προέρχεται από μια μεταμορφωμένη καρδιά και όχι το αντίθετο. Αλλά οι Φαρισαίοι είχαν χάσει το νόημα εντελώς. Αυτό που λέει ο Χριστός μέσα από αυτά τα "αλίμονο" (ουαί) και τις προειδοποιήσεις είναι ότι όλη η θρησκευτική τους συμπεριφορά δεν κατάφερε να επιτύχει αυτό που πραγματικά είχε σημασία. 

"Αλίμονό σας, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριτές, γιατί δίνετε στο ναό το ένα δέκατο από το δυόσμο, το άνηθο και το κύμινο, και δεν τηρείτε τις σπουδαιότερες εντολές του νόμου - τη δικαιοσύνη, την ευσπλαχνία και την πιστότητα. Αυτά όμως έπρεπε να κάνετε, χωρίς βέβαια να παραμελείτε και εκείνα". Κατά Ματθαίον 23:23 TGV

Ο Νόμος που οι Φαρισαίοι ακολουθούσαν τόσο αυστηρά ήταν πάντα ένα εργαλείο για να μας βοηθήσει να γίνουμε το είδος των ανθρώπων που θα μπορούσαν να αγαπήσουν τους άλλους με τον ίδιο τρόπο που μας αγάπησε ο Θεός. Αντ'αυτού, αυτοί οι θρησκευτικοί ηγέτες το χρησιμοποιούσαν ως εργαλείο για να εξυψώσουν τον εαυτό τους και να εκμεταλλευτούν τους άλλους. 

Επομένως, τι κάνει ο Χριστός; Τους φωνάζει και τους υπενθυμίζει ποιοι προορίζονταν να είναι: Όχι υποκριτές που διδάσκουν ένα πράγμα και κάνουν άλλο αλλά αντιπρόσωποι ενός άγιου Θεού στις κοινωνίες τους και στον υπόλοιπο κόσμο. 

Τι σημαίνει αυτό για μας; Σημαίνει ότι καλούμαστε να προσφέρουμε στο έργο, να ελέγχουμε τις καρδιές μας και ποτέ να μη συμβιβαζόμαστε με αφιέρωση μισής καρδιάς αλλά να αγαπάμε αληθινά τον Θεό με όλο μας το είναι και να αγαπάμε τους άλλους με δικαιοσύνη, έλεος και πιστότητα. Τα οποία, χωρίς να είναι έκπληξη, αποτελούν ακριβώς τον ίδιο τρόπο που ο Χριστός μας αγάπησε.