Είμαι αξιολύπητη/ος! Δείγμα

Άστο να περάσει 

Μερικές φορές, όταν νιώθω λύπηση για τον εαυτό μου, είναι επειδή κάποιος/α είπε ή έκανε κάτι που παραβίασε τις προσδοκίες μου ή πλήγωσε τα αισθήματά μου. 

Και μόλις αυτές οι σκέψεις του τύπου «είμαι για λύπηση» ή «πώς τόλμησαν;» αρχίσουν να στριφογυρίζουν στο μυαλό μου, καταλήγω να κλείνομαι εντελώς στον κόσμο μου και να αναλώνομαι με ό,τι συμβαίνει εκεί μέσα. Γίνομαι το επίκεντρο της προσοχής μου, η «πρωταγωνίστρια» της δικής μου τραγωδίας. Σταματάω να σκέφτομαι οποιονδήποτε άλλο πέρα από εμένα. Στην ουσία έχω εξυψώσει τον εαυτό μου, και όλα όσα είναι σημαντικά για μένα μόνο, σε τέτοιο βαθμό που έχω κλειστεί στα τείχη μου και θρηνώ τη μιζέρια μου ακατάπαυστα. 

Όμως στο προς Ρωμαίους 12:3 λέει κάτι πολύ σημαντικό: Με τη χάρη του Θεού, που μου δόθηκε, ως απόστολος απευθύνομαι στον καθένα από σας και σας λέω: μη φρονείτε για τον εαυτό σας παραπάνω απ’ ό,τι πρέπει να φρονείτε...

Τη στιγμή που αφήνω τις πληγές και τις αδικίες της ζωής να ορίζουν τα συναισθήματά μου, τότε φρονώ για τον εαυτό μου περισσότερο απ’ όσο πρέπει. Ο οίκτος για τον εαυτό μας μπορεί να οδηγήσει στην πικρία, και αυτή με τη σειρά της μπορεί εύκολα να υπερκαλύψει τον καρπό του Πνεύματος που θα έπρεπε να κυριαρχεί στη ζωή μου.

Γι’ αυτό, κάθε φορά που πιάνω τον εαυτό μου να λέει «είμαι αξιολύπητη», κάνω στον εαυτό μου την εξής ερώτηση: «Υπάρχει κάποιος που χρειάζεται να συγχωρήσω;» Ναι, η ζωή μπορεί να είναι σκληρή και χαοτική, αλλά δεν πρόκειται να επιτρέψω στις άσχημες στιγμές να καθορίσουν ποιος ή ποια είμαι. Θα σηκωθώ και θα σταθώ στα πόδια μου και θα τις προσπεράσω. Ο πιο άμεσος τρόπος που έχω ανακαλύψει πως μπορεί να γίνει αυτό, είναι να συγχωρώ και απλά να αφήνω να περάσει η δύσκολη ώρα. 

Στο κατά Μάρκον 11:25 λέει: Κι όταν στέκεστε να προσευχηθείτε, να συγχωρείτε αν έχετε κάτι εναντίον οποιουδήποτε, ώστε κι ο ουράνιος Πατέρας σας να συγχωρήσει τα παραπτώματά σας . Αυτό που μας προτρέπει αυτό το εδάφιο στην ουσία να κάνουμε, είναι, αν έχουμε κάτι εναντίον κάποιου, να τον συγχωρέσουμε και να ξεχάσουμε το παράπτωμά του, όπως και ο ουράνιος Πατέρας μας συγχωρεί και ξεχνά τις δικές μας αμαρτίες και αδυναμίες. 

Αποφάσισα, λοιπόν, πως δεν είμαι κάποιο εύθραυστο πλάσμα που χρειάζεται συνεχώς προσοχή και προστασία. Είμαι ενήλικας και ώριμος άνθρωπος, και μπορώ να αντισταθώ με αποφασιστικότητα όταν έρχονται τα δύσκολα. Συγχωρώ! Γρήγορα και εύκολα! Μπαίνω μες τον Λόγο του Θεού, σηκώνω τους ώμους μου και το κεφάλι ψηλά και αποφασίζω να αφήσω πίσω μου το παρελθόν και να προχωρήσω μπροστά. Θέλεις να ακολουθήσεις αυτό το παράδειγμα;