Μια πνευματικά ώριμη ζωήΔείγμα

"Φυλετική συμφιλίωση"

Οι ιστορίες με επίκεντρο τις φυλετικές διακρίσεις είναι ατελείωτες. Είτε αυτές προβάλλονται από τα τηλεοπτικά κανάλια σε εθνικό επίπεδο είτε είναι γνωστές μόνο σε εμάς, μας βαραίνουν ολοένα και περισσότερο και σε μόνιμη βάση, με σκέψεις, ιδέες και πρακτικές που δημιουργούν αδιόρατες ή και λιγότερο αδιόρατες ιεραρχίες σχετικά με το πώς αξιολογούμε τους ανθρώπους με βάση το χρώμα του δέρματος. 

Δεν είμαστε, όμως, μόνοι και αβοήθητοι. 

Στον πυρήνα του ευαγγελίου βρίσκεται η «αποκατάσταση» όλων των πραγμάτων μέσω του Χριστού. Με τον θάνατο και την ανάστασή Του, ο κόσμος μπήκε σε μια τροχιά ανανέωσης, και ο Θεός μάς προσκαλεί, με τη χάρη Του, να εργαστούμε με στόχο αυτήν τη μελλοντική πραγματικότητα. Ωστόσο, αυτό το έργο δεν είναι μια ατομική προσπάθεια, αλλά ένα έργο που ενορχηστρώνεται από τη συλλογική προσπάθεια μιας νέας οικογένειας, με τη δύναμη του Πνεύματος. 

Θυμηθείτε δυο από τους μαθητές που κάλεσε ο Χριστός: τον Ματθαίο και τον Σίμωνα τον ζηλωτή (βλ. Κατά Ματθαίον 10:3–4). Ο Ματθαίος εργαζόταν για την κυβέρνηση· ο Σίμων μισούσε την κυβέρνηση. Ο Ματθαίος μάζευε τους φόρους· ο Σίμων ήταν ενάντια στην επιβολή των φόρων. Ο Ματθαίος εισέπραττε για λογαριασμό των Ρωμαίων· ο Σίμων ήταν επαναστάτης εναντίον των Ρωμαίων. Ο Ματθαίος ήταν πλούσιος· ο Σίμων ήταν εργάτης. Ο Ματθαίος ζούσε εκμεταλλευόμενος ανθρώπους, όπως και ο Σίμων· ο Σίμων πίστευε πως ήταν καθήκον του να σκοτώνει ανθρώπους, όπως και ο Ματθαίος, με διαφορετικό τρόπο ο καθένας. 

Παρά τις φαινομενικά αξεπέραστες αυτές διαφορές μεταξύ τους, με κάποιον τρόπο, ο Ματθαίος και ο Σίμων κατάφεραν να μείνουν ενωμένοι. Τους κόστισε, όμως, κάτι. Ο Ματθαίος έπρεπε να πάψει να εκμεταλλεύεται ανθρώπους, όπως και ο Σίμων. Ο Σίμων έπρεπε, επίσης, να υιοθετήσει μια διαφορετική αντίληψη για την επανάσταση. Και εδώ βρίσκεται η ουσία της καινούριας οικογένειας που δημιουργεί ο Χριστός. Η συμφιλίωση μέσα στην κοινότητα που ζούμε θα μας κοστίζει πάντα κάτι, αλλά, στην κοινωνία του Χριστού, τα εμπόδια που μας χωρίζουν μπορούν να καταργηθούν στο όνομά Του. 

Πέρα από τους αρχικούς δώδεκα, ο Χριστός προσκάλεσε και γυναίκες να γίνουν μαθήτριές Του. Ανέθεσε στους μαθητές την αποστολή να προσεγγίσουν ανθρώπους που δεν ήταν Ιουδαίοι. Το Άγιο Πνεύμα οδήγησε την εκκλησία να οραματιστεί την καινούρια πραγματικότητα, καθώς διαμορφωνόταν μια νέα οικογένεια — όχι με βάση την εθνική ταυτότητα ή το φύλο, αλλά μέσω του θανάτου και της ανάστασης του Χριστού. 

«Δεν υπάρχει πια Ιουδαίος και ειδωλολάτρης, δεν υπάρχει δούλος και ελεύθερος, δεν υπάρχει άντρας και γυναίκα· όλοι σας είστε ένας, χάρη στον Ιησού Χριστό» (Προς Γαλάτας 3:28).

Ψάξε στην καρδιά σου να δεις, αν, ίσως, έχεις εμπλοκή με κάποιο τρόπο σε πράξεις που υποθάλπουν τη φυλετική διαίρεση των ανθρώπων, και αφιέρωσε χρόνο στην εξομολόγηση, τη μετάνοια και την αναζήτηση συγχώρεσης.