Τα αποδεικτικά στοιχεία της ανάστασης του ΧριστούΔείγμα

Απάντηση στους επικριτές της Ανάστασης 

Ένας από τους ισχυρισμούς που έχουν διατυπωθεί από τους επικριτές κατά της ανάστασης του Χριστού είναι ότι "ο Χριστός δεν πέθανε πραγματικά στο σταυρό"! Αυτή η κατηγορία έχει γίνει γνωστή ως η "θεωρία της λιποθυμίας". Η θεωρία υποστηρίζει ότι ο Χριστός λιποθύμησε από εξάντληση, πόνο και υπερβολική απώλεια αίματος. Επιπλέον, όταν τοποθετήθηκε στον τάφο, κάπως αναζωογονήθηκε ως αποτέλεσμα της ψυχρότητας ή της υγρασίας του τάφου. Αργότερα, αφού ανέκτησε τις αισθήσεις του, βγήκε έξω και εμφανίστηκε στους μαθητές του, οι οποίοι λανθασμένα νόμισαν ότι ο κύριος τους είχε αναστηθεί από τους νεκρούς!

Αντίθετα με αυτή τη θεωρία, κανείς πρέπει να γνωρίζει ότι, σύμφωνα με το Ρωμαϊκό έθιμο, οι Ρωμαίοι εκτελεστές θα έπρεπε να πληρώσουν με τη ζωή τους, αν κάποιος φυλακισμένος δραπέτευε από τα χέρια τους. Επιπλέον, οι αφηγήσεις των Ευαγγελίων επιβεβαιώνουν το γεγονός ότι ο Χριστός ήταν νεκρός στο σταυρό και αυτό πιστοποιήθηκε από τον Ρωμαίο στρατιώτη ο οποίος το εξακρίβωσε με το να τρυπήσει με μια λόγχη την πλευρά Του με αποτέλεσμα να ρέει αίμα και νερό. Μόνον αφού έγινε αυτή η επιβεβαίωση, οι στρατιώτες θεώρησαν ότι δεν υπήρχε ανάγκη να σπάσουν τα πόδια Του ώστε να επιταχύνουν το θάνατό Του. 

Επιπλέον, η θεωρία της λιποθυμίας ακούγεται αρκετά αληθοφανής μέχρι να σκέφτεσαι μερικές πολύ σημαντικές ερωτήσεις και αυτές είναι: Α. Είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι ο Χριστός επιβίωσε για τρεις μέρες σε ένα υγρό τάφο, χωρίς φαγητό, νερό και ιατρική περίθαλψη; Β. Θα επιβίωνε πληγωμένος και τυλιγμένος σε ταφικά ρούχα γεμάτα αρώματα; Γ. Θα είχε τη δύναμη να σπρώξει το βαρύ βράχο από την είσοδο του τάφου και την ίδια στιγμή να νικήσει τους Ρωμαίους φρουρούς; Δ. Μετά από αυτό θα έπρεπε να περπατήσει μίλια με τα πόδια που είχαν τρυπηθεί με καρφιά; Αυτές οι ερωτήσεις και πολλές άλλες αποτελούν μια μεγάλη πρόκληση για τη συγκεκριμένη θεωρία. 

Στην πραγματικότητα, με αυτή τη θεωρία, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν περισσότερα ερωτήματα από τις απαντήσεις που επιδιώκει να δώσει σχετικά με την ανάσταση. Ο Γερμανός κριτικός Δαβίδ Στράους, ο οποίος δεν πιστεύει καθόλου στην Ανάσταση, στο βιβλίο του "Η ζωή του Ιησού: για τους ανθρώπους" γράφει: "Είναι αδύνατον κάποιος που μόλις βγήκε από τον τάφο ημιθανής, που σέρνονταν αδύναμος και άρρωστος, που είχε ανάγκη από ιατρική περίθαλψη και να του δέσουν τα τραύματα, να τον ενδυναμώσουν και να τον περιποιηθούν και ο οποίος τελικά υπέκυψε στις δοκιμασίες, να έδωσε ποτέ στους μαθητές την εντύπωση ότι ήταν ο νικητής πάνω στον θάνατο και στον τάφο, ότι ήταν ο Πρίγκηπας της ζωής. Και αυτό βρισκόταν στη βάση της μελλοντικής τους διακονίας. Μια τέτοια ανάσταση θα μπορούσε μόνο να αποδυναμώσει την εντύπωση που τους είχε κάνει στη ζωή και στο θάνατο – ή το πολύ, θα μπορούσε να το πει με μια ελεγειακή φωνή Αλλά δε θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να μετατρέψει τη θλίψη τους σε ενθουσιασμό ή να ανυψώσει την ευλάβεια τους σε λατρεία."