ΔιάθεσηΔείγμα

Ελπίδα και εμπιστοσύνη

Ιησούς Χριστός! Τ'όνομα που τους φόβους μας γητεύει,

Που ακόμα και τις θλίψεις μας Αυτός μας τις γιατρεύει,

Στου κάθε αμαρτωλού τ' αυτιά είναι μουσική,

Κι υγεία και γαλήνη και ζωή.

--Τσαρλς Γουέσλι

Η εγκυκλοπαίδεια της φιλοσοφίας του Στάνφορντ ορίζει την εμπιστοσύνη ως «μια στάση που έχουμε προς τους ανθρώπους ελπίζοντας ότι θα είναι αξιόπιστοι». Αν δεχτούμε αυτόν τον ορισμό, θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι η στάση του Τσαρλς Γουέσλι και των περισσότερων χριστιανών απέναντι στον Χριστό είναι μια στάση εμπιστοσύνης γεμάτης ελπίδα.

Ακόμη κι έτσι, το μέλλον μπορεί να φαίνεται σαν ένας τρομακτικός, ανεξιχνίαστος τόπος. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι θα συμβεί στη συνέχεια ή πώς θα ενεργήσουν οι φίλοι, οι οικογένειες ή οι ηγέτες μας. Μπορεί να σχεδιάζουμε να πάμε στο πανεπιστήμιο, αλλά οι οικονομικές συνθήκες να μην μας το επιτρέψουν τελικά. Ή να χαλάσουν οι διακοπές μας εξαιτίας μιας απροσδόκητης καταιγίδας. Ή κάτι πολύ, πολύ χειρότερο.

Ζούμε σε έναν κόσμο όπου το να δείχνουμε εμπιστοσύνη δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αντί να εμπιστευόμαστε τους άλλους, μπορεί να προσπαθούμε να ελέγχουμε τις καταστάσεις με σκοπό το επιθυμητό για μας αποτέλεσμα, να αποφεύγουμε τις δεσμεύσεις, και να είμαστε συγκρατημένοι προκειμένου να μην πληγωθούμε. Ή ακόμη, ενδέχεται να επιλέγουμε έναν άλλο τύπο δήθεν ελέγχου: την απάθεια. Ίσως σκεφτόμαστε ότι αν απλά δεν προσπαθήσουμε και πολύ, ή δεν δείξουμε και τόση εμπιστοσύνη και φροντίδα για τους άλλους, τότε δεν πρόκειται και να απογοητευτούμε.

Το να ζεις χωρίς εμπιστοσύνη μπορεί να είναι δελεαστικό, αλλά σίγουρα κάνει δύσκολο το να ακολουθείς τον Χριστό.

Ο Θεός εμπιστεύεται τη δημιουργία Του στους ανθρώπους. Εμπιστεύτηκε ένα νεαρό κορίτσι και έναν ξυλουργό να μεγαλώσουν τον μοναδικό Του Γιο. Ο Χριστός ζήτησε από απλούς ψαράδες να αφήσουν τις καθημερινές τους δουλειές και να Τον ακολουθήσουν. Στη συνέχεια, προσκάλεσε τον Πέτρο να Τον εμπιστευτεί τόσο ώστε να περπατήσει μαζί Του πάνω στο νερό. Ζήτησε από τους μαθητές Του να εμπιστευθούν ο ένας τον άλλον αρκετά ώστε να ταξιδέψουν δυο-δυο χωρίς παραπανίσια ρούχα ή φαγητό. Και τέλος, ο Χριστός εμπιστεύεται εμάς, που είμαστε το σώμα Του πάνω στη Γη, να αγαπάμε αυτόν τον κόσμο όπως τον αγαπά Εκείνος.

Την επόμενη φορά που η απογοήτευση θα έρθει να δοκιμάσει την εμπιστοσύνη σου στον Θεό και να σε κλονίσει, μην αμφιταλαντευτείς, απλά θυμήσου ότι η εμπιστοσύνη απαιτεί ελπίδα. Σε μια επιστολή που έγραψε από τη φυλακή προς τους πιστούς στη Ρώμη, ο απόστολος Παύλος μας υπενθυμίζει ότι η ελπίδα γεννιέται από τον δοκιμασμένο χαρακτήρα, ο οποίος διαμορφώνεται από την υπομονή, και είναι αποτέλεσμα πόνου.

Προσευχή: Θεέ μου, καθώς περπατώ μέσα από τις καταιγίδες της ζωής, βοήθησέ με να εστιάσω τις σκέψεις και τη στάση μου στον Χριστό. Κράτα τα μάτια μου στραμμένα σε ό,τι είναι αληθινό, σεμνό, δίκαιο, καθαρό, αξιαγάπητο, θαυμαστό και επαινετό. Διαμόρφωσε μέσα μου υπομονή, χαρακτήρα και ελπίδα. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.