Давер, мітусьня ды супакойУзор

Адпачынак

Як мы пабачылі на працягу апошніх некалькіх дзён, давер - гэта складанае й адначасова простае вызнаньне таго, што мы не зьяўляемся адказнымі за тое, каб нашая праца прыносіла плод - Бог зьяўляецца адказным. Зрабіўшы гэты важны першы крок, мы, вядома, можам пачаць мітусіцца, выкарыстоўваючы здольнасьці, дадзеныя нам Богам, дзеля таго, каб выканаць нашае пакліканьне. Але як даведацца, ці мы адначасова давяраем і мітусімся? Мітусьню лёгка заўважыць. Яе шмат у нашых паштовых скрынях, раскладах і занятых галовах. Але як даведацца, ці мы сапраўды цалкам давяраем Богу, а не самім сабе, калі справа датычыцца дасягненьня вынікаў? Магчыма, найлепшы паказальнік - гэта тое, ці мы спакойныя.

Адпачынак - гэта нешта такое, чаго прагне кожны з нас. Ня трэба доўга думаць, каб зразумець, што адпачынак азначае болей за “проста быць па-за межамі офісу”. Паколькі межы паміж працай ды домам зьяўляюцца амаль што цалкам размытымі, адсунуцца ад патрабаваньняў безупыннае прадукцыйнасьці фізычна ды разумова можа падацца немагчымым. Нават калі мы й дома, мы заўсёды правяраем эмэйл, Instagram, календары, і г.д. Мы заўсёды нешта робім. Мы неспакойныя.

Як жа ж адшукаць адпачынак, якога мы гэтак адчайна прагнем? Сьвяты Аўгусьцін раіць: “Нашыя сэрцы неспакойныя, пакуль ня знойдуць адпачынку ў Табе”. Мы ня будзем мець супакою, пакуль не супакоімся ў Ім. Гэта азначае, што ў той час, як мы, безумоўна, павінны мітусіцца, мы сьпярша павінны даверыцца Богу, Які праз усю гісторыю верна забясьпечваў Свой народ. Калі мы давяраем Богу й разумна выкарыстоўваем таленты, якія Ён даў нам, дык мы можам адпачываць, ведаючы, што плод залежыць ад Яго, што Ён усё кантралюе і робіць так, што ўсё нам працуе на дабро. Гаворачы словамі Саламона, “на падлогу кідаюць жэрабя, але ўвесь вырак ягоны - ад Госпада” (Выслоўі 16:33).

Вось адзіны шлях да сапраўднага, якаснага супакою - фізычнага, разумовага й духоўнага - і ён пачынаецца тады, калі мы падпарадкоўваемся створанаму Богам мастацтву Шабату. Словамі пастара Цімаці Келера: “Пра Шабат трэба думаць як пра акт даверу. Бог прызначыў Шабат на тое, каб ён нагадваў нам, што Ён працуе і адпачывае. Практыка Шабату - правераны спосаб памятаць, што гэта ня ты кіруеш сусьветам, забясьпечваеш тваю сям’ю і прасоўваеш розныя праекты на працы, а Бог.”

Чаму гэтак важна знайсьці раўнавагу паміж даверам і мітусьнёю? Бо ў рэшце рэшт, калі мы спадзяемся на мітусьню, а не на Бога, мы намагаемся альбо граць ролю Бога, альбо скрасьці Ягоную славу, што вядзе да неспакою. Вернік, падбадзёрся! Гэтыя біблійныя загады не супярэчаць адно адному. Ты мусіш давяраць твайму Богу і старанна працаваць. І калі мы знойдзем тую раўнавагу, то зможам добра адпачываць, ведаючы, што мы знаходзімся ў правільных стасунках з Тым, Хто нас паклікаў.

Калі табе спадабаўся гэты плян чытаньня, табе, пэўна, спадабаецца маё штотыднёвае пасьвячэньне, што дапаможа табе больш глыбока спалучыць працу й Эвангельле. Падпішыся бясплатна тут.