33Люд убачыў, як яны выпраўляліся, і многія пазналі іх; і беглі туды пешыя з усіх гарадоў і апярэдзілі іх, і сабраліся да Яго.

34Ісус, выйшаўшы, угледзеў мноства людзей і пашкадаваў іх, бо яны былі як авечкі без пастуха; і пачаў іх вучыць многа.

35І як што часу мінула шмат, вучні Ягоныя, прыступіўшы да Яго, кажуць: месца тут пустэльнае, а час ужо позьні;

36адпусьці іх, каб яны пайшлі ў навакольныя вёскі і селішчы і купілі сабе хлеба; бо ім няма чаго есьці.

37Ён сказаў ім у адказ: вы дайце ім есьці. І сказалі Яму: хіба што нам пайсьці купіць хлеба дынараў на дзьвесьце і даць ім есьці?

38Але Ён папытаўся ў іх: колькі ў вас хлябоў? Ідзеце, паглядзеце. Яны, даведаўшыся, сказалі: пяць хлябоў і дзьве рыбіны.

39Тады загадаў ім пасадзіць усіх гуртамі на зялёнай траве.

40І паселі радамі па сто і па пяцьдзясят.

41Ён узяў пяць хлябоў і дзьве рыбіны, узьвёў вочы да неба, дабраславіў і разламаў хлябы і даў вучням Сваім, каб яны раздалі ім; і дзьве рыбіны падзяліў на ўсіх.

42І елі ўсе і наеліся;

43і набралі кавалкаў хлеба і рэшты ад рыбін дванаццаць поўных кашоў;

44а было тых, што елі хлябы, каля пяці тысяч мужчын.

45І адразу ж прымусіў вучняў Сваіх увайсьці ў лодку і выправіцца наперад на той бок да Віфсаіды, пакуль Ён адпусьціць людзей.

46І адпусьціўшы іх, пайшоў на гару памаліцца.

47Увечары лодка была пасярод мора, а Ён адзін на зямлі.

48І ўбачыў іх у бядзе ў плаваньні, бо вецер ім быў супраціўны; а каля чацьвёртай варты ночы падышоў да іх, ідучы па моры, і хацеў прайсьці міма іх.

49Яны, убачыўшы Яго, што ідзе па моры, падумалі, што гэта прывід, і закрычалі.

50Бо ўсе бачылі Яго і перапалохаліся. І адразу загаварыў зь імі і сказаў ім: узбадзёрцеся; гэта Я, ня бойцеся.

51І ўвайшоў да іх у лодку; і вецер аціх. І яны вельмі-вельмі зьдзіўляліся ў сабе і дзіву даваліся.

52Бо не дайшлі розумам да цуду з хлябамі, таму што сэрца ў іх было скамянелае.

53І пераправіўшыся, прыбылі ў зямлю Генісарэцкую і прысталі да берагу.

54Калі выйшлі яны з лодкі, адразу жыхары, пазнаўшы Яго,

55абеглі ўсё навакольле тое і пачалі на ложках прыносіць хворых туды, дзе, як чуваць было, Ён быў.

56І куды ні прыходзіў Ён, ці то ў селішчы, ці то ў гарады, ці то ў вёскі, клалі хворых на плошчах і прасілі Яго, каб ім дакрануцца хоць да краю адзеньня Ягонага; і каторыя дакраналіся да Яго, ацаляліся.

Чытаем Новы ЗапаветУзор

Сьвятое Пісьмо

Аб гэтым плане

Падобныя пляны

Прыповесьці

Новы Запавет ў храналагічным парадку