У пошуках супакоюУзор

Пазбаўся трывогі

Трывога - гэта праблема, зь якою раней ці пазьней сутыкаецца кожны з нас. У Нагорнай казані Ісус сказаў:

“Таму кажу вам: не турбуйцеся дзеля душы вашае, што вам есьці і што піць, ані пра цела вашае, у што апрануцца. Ці ж душа ня большая за ежу, і цела — за вопратку? Паглядзеце на птушак нябесных, што ані сеюць, ані жнуць і не зьбіраюць у сьвірны, і Айцец ваш Нябесны жывіць іх. Наколькі ж вы лепшыя за іх? (Мацьвея 6:25-26)

Грэцкае слова, што адпавядае беларускаму “турбавацца”, азначае “бянтэжыцца”. Гэтае слова ўказвае на няпэўнасьць. Гэта дакладна тое, што трывога выклікае ў нас. Трывога прымушае нас пытацца: “Што далей?” Мы адчуваем, нібыта з-пад нашых ног выцягнулі дыван, і мы вось-вось упадзем, ня ведаючы як моцна, куды і на што.

Слова “турбавацца” таксама перакладаецца ў Бібліі як “непакоіцца”. Шмат для каго непакой стаў ладам жыцьця. Калі гэта адносіцца й да цябе, раю табе прачытаць Ісусавы словы зноў. Ягоныя словы не зьяўляюцца парадаю. Яны зьяўляюцца загадам.

Магчыма, ты думаеш: “Я нічога не магу зрабіць з маёю трывогаю, я заўсёды быў панікёрам.” Я гадамі чую гэта ад безьлічы людзей. Мой адказ на гэта - “Можаш.”

У абставінах няма нічога такога, што аўтаматычна стварае трывогу. Трывога прыходзіць праз нашую рэакцыю на праблему або непрыемныя абставіны. Твая здольнасьць выбіраць ёсьць часткаю свабоды волі - Божага дару, дадзенага кожнаму чалавеку. Ты можаш выбраць, як сабе адчуваць. Ты можаш выбраць, аб чым будзеш думаць і як будзеш рэагаваць на абставіны. Пачуцьцё трывогі дакладна не зьяўляецца часткаю Божае мэты на тваё жыцьцё - Ён дазваляе рэчам адбывацца ў тваім жыцьці ня дзеля таго, каб ты адчуваў трывогу. Тата можа дазваляць розныя сытуацыі ў тваім жыцьці дзеля таго, каб твая вера зрабілася мацнейшаю, каб ты рос ды сталеў, або дзеля таго, каб ты кінуў дрэнную звычку або нэгатыўнае стаўленьне. Але Бог ніколі не заганяе цябе ў пастку трывогі. Ён заўсёды дзее дзеля таго, каб ты навучыўся болей давяраць Яму, лепей слухацца Яго ды атрымаў больш дабраславеньняў ад Яго.

Можаш пакаціцца ўніз па сьпіралі трывогі. Або можаш сказаць: “Тату, я аддаю гэта Табе. Гэта не паддаецца майму кантролю. Я адчуваю сябе бездапаможным у гэтых абставінах, але Ты маеш сілу зьмяніць тое, што я цяперака перажываю. Ты любіш мяне дасканалаю любоўю, і я прашу, каб Ты разабраўся з тым, што мяне турбуе так, як Ты думаеш будзе лепш. Я ведаю, што ўсё тое, што ты заплянаваў для мяне, ёсьць на маю карысьць. Зь нецярпеньнем чакаю моманту, калі ўбачу, як Ты пакажаш мне Тваю любоў, мудрасьць і моц.”

Сябру, вось шлях супакою - дарога, вольная ад трывогі й непакою.