ВЫСЛОЎІ 20:1-12
ВЫСЛОЎІ 20:1-12 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)
Віно - глумлівае, сікера - шалёная; і кожны, хто захапляецца імі, неразумны. Пагроза царовая - нібы рык ільва: хто дражніць яго, той грэшыць супроць самога сябе. Гонар чалавеку - ухіліцца ад свары; а хто любіць сварыцца - неразумны. Гультай зімою не арэ; жабруе летам - і няма нічога. Помыслы ў сэрцы ў чалавека - глыбокія воды, але чалавек разумны вычэрпвае іх. Многія хваляць чалавека за мілажальнасьць, а хто знойдзе чалавека надзейнага? Праведнік ходзіць у сваёй беспахібнасьці: шчасныя дзеці ягоныя пасьля яго! Цар, які сядзіць на троне правасудзьдзя, разганяе вачыма сваімі ўсё ліхое. Хто можа сказаць: «я ачысьціў сэрца сваё, я чысты ад грэху майго?» Дваякія шалі, дваякая мера, і тое і другое - агідныя Госпаду. Можна пазнаць нават падлетка па занятках ягоных: ці чыстыя і ці правільныя ўчынкі ягоныя? Вуха, якое чуе, і вока, якое бачыць - і тое і другое стварыў Гасподзь.
ВЫСЛОЎІ 20:1-12 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)
Віно зьдзеклівае, сікера галасьлівая, і кожны, хто блукае з імі, ня мае мудрасьці. Ярасьць валадара — як рыканьне ільва, хто выклікае яе, грашыць супраць душы сваёй. Слава для чалавека — пакінуць спрэчку, а ўсе неразумныя задзірлівыя. Гультай ня хоча араць, бо холадна, таму будзе прасіць у час жніва, і [не атрымае] нічога. Намеры ў сэрцы чалавека — глыбокія воды, але разумны чалавек вычэрпвае іх. Багата людзей абвяшчае пра міласэрнасьць сваю, але праўдамоўнага чалавека хто можа знайсьці? Праведнік ходзіць у беззаганнасьці сваёй, шчасьлівыя сыны ягоныя пасьля яго. Валадар, які сядзіць на судовым пасадзе, раскідвае вачыма сваімі ўсякую ліхоту. Хто можа сказаць: «Я ачысьціў сэрца маё, я чысты ад грэху майго»? Неаднолькавыя вагі і неаднолькавая эфа, адно і другое — агіда для ГОСПАДА. Нават у юнака па паводзінах можна зразумець, ці чыстыя, ці правыя справы ягоныя. Вуха, якое чуе, і вока, якое бачыць, — ГОСПАД зрабіў і адно, і другое.