ВЫСЛОЎІ 17:1-16
ВЫСЛОЎІ 17:1-16 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)
Лепш кавалак чэрствага хлеба і зь ім мір, чым дом, поўны заколатага быдла, з разладам. Разумны раб валадарыць над шалапутным сынам і між братамі падзеліць спадчыну. Плавільня - на срэбра, і гарніла - пад золата, а сэрцы выпрабоўвае Гасподзь. Ліхадзей слухае вусны беззаконных, ілгун слухаецца вуснаў беззаконных. Хто ганіць убогага, той ганіць Госпада ягонага; хто радуецца няшчасьцю, той не застаецца без пакараньня. Вянок старых - сыны сыноў, і словы дзяцей - бацькі іхнія. Ня прыстоіць неразумнаму важная прамова, тым болей знакамітаму - вусны ілжывыя. Хабар - каштоўны камень у вачах таго, хто валодае ім; куды ні зьвернецца ён, яму шчасьціць. Хто прыкрывае правіну - шукае любові; а хто зноў нагадвае пра яе, той праганяе сябра. На разумнага мацней дзее вымова, чым на неразумнага сто ўдараў. Злосьнік шукае толькі зла; таму жорсткі анёл будзе пасланы супраць яго. Лепей сустрэць чалавеку мядзьведзіху зьбязьдзетненую, чым неразумнага ў дрымоце ягонай. Хто за дабро плаціць злом, ад дома таго не адыдзецца зло. Пачатак свары - як прарыў вады; пакінь свару раней, чым разгарыцца яна. Хто апраўдвае бязбожніка і вінаваціць праведнага - абодва агідныя Госпаду. Навошта скарб у руках у неразумнага? Каб набыць мудрасьць, у яго няма розуму.
ВЫСЛОЎІ 17:1-16 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)
Лепш сухая луста ў супакоі, чым дом, поўны заколатай жывёлы, са сваркамі. Разумны слуга будзе панаваць над шалапутным сынам і між братоў будзе дзяліць спадчыну. Літавальны гаршчок — для срэбра, і горан — для золата, а сэрцы выпрабоўвае ГОСПАД. Ліхотнік зважае на вусны нягодныя, хлус слухае язык згубны. Хто насьміхаецца з беднага, той зьневажае Творцу ягонага, і хто цешыцца з няшчасьця, не пазьбегне пакараньня. Карона старых — сыны сыноў, і слава сыноў — бацькі іхнія. Не пасуе бязглуздаму паважная мова, тым больш шляхетнаму вусны брахлівыя. Хабар — каштоўны камень у вачах гаспадара яго, куды толькі зьвернецца ён, будзе мець посьпех. Хто прыкрывае правіну, шукае любові, а хто паўтарае слова, разьдзяляе сяброў. Мацней дзейнічае нагана на разумнага, чым сто ўдараў на дурнога. Ліхадзей шукае толькі непаслухмянства, таму бязьлітасны анёл будзе пасланы супраць яго. [Лепш] спаткаць мядзьведзіцу, пазбаўленую дзяцей, чым дурня ў неразумнасьці ягонай. Хто адплочвае злом за дабро, у таго зло не адыйдзе ад дому ягонага. Пачатак звадкі — прарыў вады, перш, чым спрэчка пачнецца, пакінь [яе]. Той, хто апраўдвае злачынцу, і той, хто вінаваціць праведніка, — абодва агіда для ГОСПАДА. Навошта грошы ў руцэ дурнога, каб набыць мудрасьці, калі няма розуму?