انجیل لوقا 12
12
از خِمیر مایَه فَریسِنیا دور بی
1مِ موکَوا، چند هزار نفر از مردم یَکجا جمع آبُستادِت، اوناکِه پا شُن‌لِی‌یَه اَنَه. عیسی اوّل اُمرَهِ شاگردیاش حرف اُشزاد و اُشگُت: «از خِمیرمایَه عالمِی فِرکَهِ فَریسی که ریاکاریه، دوری بِکنی. 2هیچ چِی پِنهونِنی نی که آشکار نِبِه، و هیچ چِی پوشِدَه‌ای نی که معلوم نِبِه. 3پَ هرچی که تِی تاریکی تُگُتِه، تِی روشنایی شُنُفتَ اَبِه و هرچی که پشتِ دَرِی بَستَه پِچ پِچ تُکِردِ، از لِی بویِ خونَه‌یّا اعلام اَبِه.
4«رَفیکِی ما، اُ شما اَگام از کسِی که بَدنا اَکشِت و بعد از آنا شُناشابِه کَری بِکنِت، مَتِرسی. 5ولی ما اُ شما هشدار اَتام که از کِه بِتِرسی: از آنا بِتِرسی، که بعد از کُشتَه، کُدرت اُشَه که اُ جَهَنام هُبی. بله، اُ شما اَگام، از آنا بِتِرسی. 6مَ کیمَت پنجتا دَل از دو کِرنی بِشتَئِه؟ ولی با اِ حالا، حَدِ خدا حتی یکی از آنایا هم اَزیاد ناچِت. 7حتی کُل مویِ سِرَتو شُمُردَ بُدِ. مَتِرسی؛ ارزش شما بِشتَه از هزاران هزار دَلِه.
8«اُ شما اَگام، هرکَه حَدِ مردم اُ زابو بیارِ که مال مائِه، پُسِ انسان هم، حَدِ فرشتَه‌ئِی خدا اُ زابو دارِ که آن آداما مال آنائِه. 9ولی هرکَه حَدِ مردم اُ ما حاشا بِکو، حَدِ فرشتَه‌ئِی خدا حاشا اَبِه. 10هرکَه وَ ضد پُسِ انسان حرفی بِزاد، بَخشِدَ اَبِه، ولی هرکَه وَ ضد روح کدّوس خدا کُفر بِگِه، بَخشِدَ نابِه. 11وَختی که آنایا اُ شما اُ عبادتگاهِی یهودِنیا و اُ حضور رئیسیا و صاحب مَکام و منصبیا بِبرِت، نگرون اِ مَبی که باید چینا از خوتو دفاع بِکنی یا باید چه بِگائی، 12اَسِی که مِ موکَوا روح کدّوس خدا هرچِی که باید بِگائی اُ شما یاد اَدَ.»
مَثَل پولدار نادون
13یکی از مارَکَهِ جماعت شُ عیسی گُت: «استاد، اُ کاکَمو بِگِه که ارث بامو خاد ما تکسیم بِکو.» 14ولی عیسی جواب اُشدَ: «اَی مرد، کِه اُ ما وسط شما کاضی یا تکسیم کنندَه ارث اُشکِردِ؟» 15پَ شُ آنایا گُت: «حَواستو بِه و از مَ رَکَم حِرص و طَمَع دوری بِکنی، اَسِی که زندگِنِ انسان وَ زیادِنِ مال و مِنالُش نی.» 16بعد اِ مَثَلا اَسِی آنایا شَئو: «زِمِن یَک مرد پولدار بُری محصول اُشدَ. 17پَ خاد خوش فکر اُشکِه: ”چه بِکنام، اَسِی که جَی اُمنی که محصولُم اُ انبار کِنام؟“ 18پَ اُشگُت: ”اِ کَرا اَکنام! انباریام خراب اَکنام و انبارِی گاتتَه نَک اَکنام، و هَمَهِ گانوم و اموالُم تِی آنکا انبار اَکنام. 19مِ موکَوا اُ جون خوم اَگام: اَی جون ما، تو بُری مال و مِنال جمع تاکِردِ که تا سالِی سال بَسُتِه. اَلَه راحت بِش، بِخو و واخو و خَش بِش.“ 20ولی خدا شُ آنا گُت: ”اَی نادون! هَمِ اِشُو جونُت از تو گِرِتَه اَبِه. پَ اِ چِی‌یَه‌وا که جمع تاکِردِ مال کِه اَبِه؟“ 21اِ عاکبت کَسیه که اَسِی خوش مال و مِنال جمع اَدَکو، ولی حَدِ خدا ثروتمند نی.»
نگرون مَبی
22عیسی شُ شاگردیاش گُت: «پَ اُ شما اَگام نگرون زندگیتو مَبی که چه بِخری! و نِه نگرون بَدنتو که چه اُبار کِنی. 23اَسِی که زندگی از خوراک، و بَدن از جُمَه مهمتَئِه. 24اُ کلاغیا چَش بِکنی: آنایا نِه اَکَرِت و نِه جورُم اَکنِت، نِه کاهدو شُهَه و نِه انبار؛ با اِ حالا خدا اُ آنایا خوراک اَدَ. اَلَه شما چاد کِراماندیتَه از پرندَیّائی! 25کِی از شما که اُشبِشابِه وَ نگرونی یَک ساعت اُ عمرُش اضافَه بِکو؟ 26پَ اَگَه شما تُناشابِه کَر وَ اِ کوچِکِنا اَنجوم هاتی، پَ اَسِی چه نگرون بَکیَه چِی‌یائی؟ 27اُ گُلِی سوسن چَش بِکنی که چینا رشد اَکنِت؛ نِه زحمت اَکَشِت و نِه رشتَه اَریسِت. ولی اُ شما اَگام، حتی سلیمون پادشاه هم وَ هَمَهِ شکوه و جلالُش چُنِ یکی از آنایا جوهو نِبو. 28پَ اَگَه خدا اُ عَلافِی صَحرو اینا اَپوشِنِه، اُ عَلافی که اِراز هَه و صبا اُ تِی تُنور اَبِئِت، پَ چاد بِشتَه اُ شما اَپوشِنِه، اَی کام ایمونیا! 29پَ اَزدُمبالَهِ اِ مَبی که چه بِخری یا چه واخری؛ نگرون اِ چِی‌یا مَبی. 30اَسِی کِه هَمَهِ ملتِی اِ دُنیَه‌وا اَزدُمبالَهِ اِ چِی‌یَه‌وا هِت، و بای آسِمونیتو اَدو که شما اُ اِ چِی‌یَه‌وا نیاز تُهَه. 31وَ جاش اَزدُمبالَهِ پادشاهِنِ خدا بی، که اِ چِی‌یَه‌وا اُ شما دَدَ اَبِه.
32«اَی گَلَه کینگِلِه، مَتِرسی، اَسِی که خَشِنِ بای آسِمونیتو اِئِه که مِ پادشاهِنا اُ شما هادَ. 33هرچی که تُهَه بِفرِشی و اُ فخیریا هاتی؛ اَسِی خوتو کِسَئِی پولی آمادَه بِکنی که کاهنَه آنِبِت، و گنجی تِی آسِمونیا جمع آکنی که تَموم آنابِه، جَی که نِه دُز اَدا و نِه بید اَزاد. 34اَسِی که هر جا که گَنجتو بِه، دلتو هم آنکائِه.
باید آمادَه بی
35«کُمَرتو اَسِی خدمت وابانی و چراغیاتو روشن نِگَه بِکنی. 36چُنِ کسِی بی که منتظرِت اربابشو از عَیش اُ خونَه واگَردِ، تَ وَختی از رَه رَسی و دَر اُشزاد جِخُو دَر شُزلو واز کِنِت. 37خوش وَ حال نوکرِی که وَختی اربابشو اَدا، بِبِنِه آنایا بیدارِت. حکیکتاً اُ شما اَگام، ارباب کُمَرُش اَسِی خدمت اَدَبانِه؛ اُ آنایا سِرِ سفرَه اَنِسِه و اَدا از آنایا پذیرایی اَکو. 38خوش وَ حال نوکرِی که وَختی اربابشو اَدا بِبِنِه آنایا بیدارِت، شَئِه نصف شُو بِه یا صبح شَفَک.
39«ولی اِئا بِدانی که اَگَه ارباب خونَه شَدانِست چه ساعتی دُز اَدا، اُشناهِشت خونَش دُز بِزاد. 40شما هم باید آمادَه بی، اَسِی که پُسِ انسان، تِی ساعتی اَدا که انتظارُش تُنی.»
41پِطرُس اُشگُت: «سرورُم، اِ مَثَلا اُ اَما گُتاش یا اُ هَمَه؟» 42خداوند عیسی جواب شادَ: «پَ آن مباشر وفادار و دانا کِی که اربابُش آنا اُ وَرِ سِرِ نوکرِی خونَش اَنِسِه تا سِرِ وَخت اُ آنایا خوراک هادَ؟ 43خوش وَ حال نوکری که وَختی اربابُش اَدا، بِبِنِه آنا سِرِ کَرُشِه. 44حکیکتاً اُ شما اَگام، اربابُش آنا اُ وَرِ سِرِ هَمَهِ مال و مِنالُش اَنِسِه. 45ولی اَگَه آن نوکرا اُ خوش بِگِه که ”اربابُم وَرگار شاکِردِ،“ و شروع اُ زادَهِ نوکریا و کنیزیا بِکو و بِخَه و واخَه و مَست بِکو، 46ارباب مِ نوکرا، تِی رازی که آنا انتظارُش اُشنی و تِی ساعتی که نادو اَدا! و اُ آنا تِکَه تِکَه اَکو و خاد خیانتکاریا، اُ یَکجا اَبی.
47نوکری که خواستَهِ اربابُش اَدو ولی خوشا آمادَه ناکو یا طِبک خواستَهِ آنا رفتار ناکو، بُری شَلاق اَخَه. 48ولی آناکِه خواستَهِ اربابُش نادو و کَری اَکو که لایِک کُتَک خَردَئِه، کام شَلاق اَخَه. اُ هرکَه بُری دَدَ بِبِه، بُری هم از آنا خواستَه اَبِه؛ و اُ هرکَه بُری سپُردَ بِبِه، از آنا بِشتَه طلب اَبِه.
نِه صلح بلکه جدایی
49«ما اُندِستام تا لِی زِمی تَش روشن بِکنام، و گاشکَه تا آلَه روشن بُدِستاد! 50ما تعمیدی اُمَ که باید بِگِرام، و تا وَختی که اِ تعمیدا اَنجوم بِبِه چاد پریشونام. 51گَمون اَکنی ما اُندِستام تا صلح اُ لِی زِمی بیارام؟ نَه، اُ شما اَگام، اُندِستام تا جدایی هُبیام. 52اَسِی که اِلا مِم بعد، وسط پنج نفر از اهل یَک خونَه جدایی اَفتِه؛ سه نفرشو وَ ضد دو نفرشو و دو نفرشو وَ ضد سه نفرشو. 53بینشو جدایی اَفتِه، با وَ ضد پُس و پُس وَ ضد با اَبِه، نَنَه وَ ضد دُت و دُت وَ ضد نَنَه اَبِه، نَنَهِ شو وَ ضد بِئو و بِئو وَ ضد نَنَهِ شو اَبِه.»
تعبیر زَمونیا
54بعد عیسی شُ جماعت گُت: «وَختی اَبِنی که از طرف غَرب اَبری اَدا جِخُو اَگائی، که ”بَرو اَدا،“ و هَمینا هَم اَبِه. 55و وَختی از طرف جنوب باد اَدا، اَگائی که ”هوا بُری گرم اَدَبِه،“ و هَمینا هَم اَبِه. 56اَی ریاکاریا! شما که اَدانی چینا ظاهر زِمی و آسِموئا تعبیر بِکنی، پَ اَسِی چه نادانی که چینا نِشونَه‌ئِی اِ زَمونا تعبیر بِکنی؟
57«اَسِی چه مِ چِی که وَلمِه، اَسِی خوتو کضاوت ناکنی؟ 58وَختی اُمرَهِ شاکیت حَدِ کاضی چِداش، سعی بِکو تا وَختی تِی رَهِش شُمرَه صلح بِکنِش، که نِکو آنا تُحَدِ کاضی کَشِه و کاضی هم تُ دست افسر مَحکَمَه دَ، و افسر هم تُ زندان هُبی. 59اُ شما اَگام، که تا کِرنِنِ آخرُش نِتِش هِسوَخت از زندان دَر نِدِئِش.»
Цяпер абрана:
انجیل لوقا 12: LAB
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
@ 2024 Korpu Company