Першы ліст да Карынцянаў Раздзел 15
Раздзел 15
1Прыгадваю вам, браты, Евангелле, якое я вам раней вясціў і якое вы прынялі ды ў якім трываеце,
2і праз якое збаўляецеся, калі яго захаваеце такім, якім я вясціў вам, інакш уверылі вы надарма.
3Бо я перш перадаў вам тое, што і я прыняў, што Хрыстос памёр за нашы грахі паводле Пісання,
4і што быў пахаваны, і што ўваскрос на трэці дзень паводле Пісання,
5і што з’явіўся Кіфу, і затым дванаццаці,
6што пасля з’явіўся больш чым пяцістам братам адначасова; большасць з іх жыве дасюль, некаторыя і паўміралі;
7пасля паказаўся Якубу, пазней усім Апосталам,
8напрыканцы, як неданоску, ужо па ўсіх, паказаўся таксама мне.
9Бо я найменшы з Апосталаў і няварты называцца Апосталам, бо я пераследаваў Царкву Божую.
10Але з ласкі Бога ёсць тым, кім ёсць, ды дадзеная мне ласка Яго не была дарэмнай. Наадварот, працаваў я больш ад іх усіх, дый не я, аднак, але ласка Божая са мною.
11Дык ці я, ці яны, мы так прапаведуем, каб вы так паверылі.
12Калі аб Хрысце прапаведуецца, што Ён уваскрос з мёртвых, дык як некаторыя паміж вас кажуць, што няма ўваскрэсення мёртвых?
13Калі няма ўваскрэсення мёртвых, дык і Хрыстос не ўваскрос.
14А калі Хрыстос не ўваскрос, дык дарэмнае навучанне наша, ды дарэмная таксама вера ваша.
15А мы аказаліся б фальшывымі сведкамі Бога, бо мы сведчым пра Бога, што Ён уваскрасіў Хрыста, Якога не ўваскрашаў, калі мёртвыя не ўваскрасаюць.
16Калі памерлыя не ўваскрасаюць, дык і Хрыстос не ўваскрос.
17А калі Хрыстос не ўваскрос, неразумная вера ваша, і вы дасюль застаецеся ў грахах сваіх.
18Дык тады і тыя, што памерлі ў Хрысце, загінулі.
19Калі ў гэтым жыцці толькі мы спадзяёмся на Хрыста, дык мы найнешчаслівейшыя з усіх людзей.
20Але цяпер Хрыстос уваскрос з мёртвых – першынец сярод памерлых.
21Бо як праз чалавека смерць, так праз чалавека і ўваскрэсенне з мёртвых;
22бо як у Адаме ўсе паміраюць, так у Хрысце ўсе ажывуць.
23Але кожны па сваёй чарзе: першы Хрыстос, затым тыя, што Хрыстовы, у час прыйсця Яго;
24потым канец, калі перадасць Ён валадарства Богу і Айцу ды калі знішчыць усякае начальства, усякую ўладу ды моц.
25Бо Яму належыць валадарыць, аж дакуль пакладзе пад ногі Свае ўсіх ворагаў.
26Апошні вораг будзе знішчаны – смерць.
27 Бо Ён ўсё пакарыў пад ногі Яго. Калі сказана: «Усё падначалена Яму», то, канешне, акрамя Таго, Хто Яму ўсё падначаліў.
28А калі ўжо ўсё будзе Яму падначалена, тады і Сам Сын падначаліцца Таму, Хто Яму падначаліў усё, каб Бог быў усім ва ўсіх.
29Бо што робяць тыя, што прымаюць хрост дзеля памерлых? Калі памерлыя наогул не ўваскрасаюць, дык нашто прымаюць хрост дзеля іх?
30Дык нашто і мы ставім сябе штохвіліну пад небяспеку?
31Я штодня паміраю, і гэта праз ваша ўхваленне, браты, якое маю ў Хрысце Ісусе, Госпадзе нашым.
32Калі я толькі, як чалавек у Эфесе, змагаўся з дзікімі звярамі, якая карысць мне з таго? Калі памерлыя не ўваскрасаюць, дык будзем есці і піць, бо заўтра памром.
33Не падманвайце сябе: «Благія сяброўствы псуюць добрыя звычаі».
34Ацверазіцеся як след і перастаньце грашыць! Бо ёсць сярод вас такія, што не прызнаюць Бога. На сорам вам кажу.
35Але скажа нехта: «А як памерлыя ўваскрасаюць? У якім целе прыходзяць яны?»
36О неразумны! Дык жа тое, што ты сееш, не ажыве, калі перш не памрэ.
37І тое, што сееш, ты сееш не як цела, якім яно стане потым, але як звычайнае зерне, скажам, пшанічнае або якое іншае.
38Але Бог дае яму такое цела, якое захацеў; і кожнаму насенню сваё ўласнае цела.
39Не кожнае цела тое самае цела, але адно ў людзей, іншае ў быдла, а яшчэ іншае ў птушак, ды іншае ў рыб.
40Ёсць целы нябесныя і целы зямныя, але адна слава нябесных, іншая зямных.
41І адна слава сонца, а іншая слава месяца, ды іншая слава зорак; і зорка ад зоркі адрозніваецца славай.
42Падобна і з уваскрэсеннем мёртвых: сеецца на знішчэнне, а ўваскрасае ў незнішчальнасці;
43сеецца ў паніжэнні, а ўваскрасае ў славе; сеецца ў кволасці, а ўваскрасае ў моцы;
44сеецца цела душэўнае, а паўстае цела духоўнае. Ёсць цела душэўнае, дык ёсць і духоўнае.
45Так вось і напісана: «Стаўся першы чалавек, Адам, жывою душою», а апошні Адам – Духам жыватворчым.
46Аднак перш не тое, што духоўнае, але тое, што душэўнае; духоўнае ж потым.
47Першы чалавек з зямлі, зямны, другі чалавек – Госпад з неба.
48Які зямны, такія і зямныя; які нябесны, такія і нябесныя,
49і як насілі мы вобраз зямнога, так будзем насіць вобраз нябеснага.
50Кажу вам, браты, што цела і кроў не могуць успадкаеміць Валадарства Божага, ды тое, што знішчальнае, не можа мець спадчыны ў незнішчальным.
51Вось кажу вам тайну: не ўсе мы памром, але ўсе будзем пераменены,
52адразу, у імгненне вока, на гук апошняй трубы; бо затрубіць, і паўстануць памерлыя незнішчальнымі, і мы будзем пераменены.
53Бо трэба, каб тое, што знішчальнае, прыадзелася ў незнішчальнасць і смяротнае прыадзелася ў несмяротнасць.
54А калі ўжо гэтае знішчальнае прыадзенецца ў незнішчальнасць, і смяротнае гэтае прыадзенецца ў несмяротнасць, тады збудуцца напісаныя словы: «Паглынута смерць перамогаю.
55 Пекла, дзе твая перамога? Смерць, дзе тваё джала?»
56Джала смерці – грэх, а сіла граху – закон.
57Богу ж падзяка, Які даў нам перамогу праз Госпада нашага Ісуса Хрыста.
58Дзеля таго, браты мае ўлюбёныя, будзьце стойкімі, непахіснымі, заўсёды рупліва занятымі справай Госпада, ведаючы, што праца ваша недарэмная перад Госпадам.
Цяпер абрана:
Першы ліст да Карынцянаў Раздзел 15: ББЧ
Пазнака
Падзяліцца
Капіяваць
Хочаце, каб вашыя адзнакі былі захаваны на ўсіх вашых прыладах? Зарэгіструйцеся або ўвайдзіце
© МХРБ «Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь», 2017