ВЫСЛОЎІ 20:1-12

Віно - глумлівае, сікера - шалёная; і кожны, хто захапляецца імі, неразумны. Пагроза царовая - нібы рык ільва: хто дражніць яго, той грэшыць супроць самога сябе. Гонар чалавеку - ухіліцца ад свары; а хто любіць сварыцца - неразумны. Гультай зімою не арэ; жабруе летам - і няма нічога. Помыслы ў сэрцы ў чалавека - глыбокія воды, але чалавек разумны вычэрпвае іх. Многія хваляць чалавека за мілажальнасьць, а хто знойдзе чалавека надзейнага? Праведнік ходзіць у сваёй беспахібнасьці: шчасныя дзеці ягоныя пасьля яго! Цар, які сядзіць на троне правасудзьдзя, разганяе вачыма сваімі ўсё ліхое. Хто можа сказаць: «я ачысьціў сэрца сваё, я чысты ад грэху майго?» Дваякія шалі, дваякая мера, і тое і другое - агідныя Госпаду. Можна пазнаць нават падлетка па занятках ягоных: ці чыстыя і ці правільныя ўчынкі ягоныя? Вуха, якое чуе, і вока, якое бачыць - і тое і другое стварыў Гасподзь.