ВЫСЛОЎІ 13:1-14

Мудры сын слухае бацькавых настаўленьняў; а насьмешнік ня слухае засьцярогаў. Ад плоду вуснаў сваіх чалавек спажывае дабро, а душа здраднікаў закона - зло. Хто захоўвае вусны свае, той захоўвае душу сваю, а хто шырока свой рот разьзяўляе, таму бяда. Душа гультая жадае, але марна: а душа руплівых насыціцца. Праведнік ненавідзіць ілжывае слова, а бязбожны сарамаціць і ганьбіць сябе. Праўда ахоўвае беззаганнага ў дарозе, а бязбожнасьць губіць грэшнікаў. Сёй-той выдае сябе за багатага, а ў яго нічога няма; другі сябе за беднага, а ў яго багацьця многа. Багацьцем сваім чалавек адкупляе жыцьцё сваё, а бедны і пагрозы ня чуе. Сьвятло праведных весела гарыць; а сьветач бязбожных тухне. Ад пыхі паходзіць разлад, а ў тых, што раяцца, - мудрасьць. Багацьце ад марнасьці памяншаецца, а хто зьбірае працаю, памнажае яго. Надзея, якая доўга ня праўдзіцца, стамляе сэрца, а жаданьне, якое споўнілася, - як дрэва жыцьця. Хто пагарджае словам, той робіць шкоду сабе; а хто баіцца запаведзі, будзе ўзнагароджаны. Навука ў мудрага - крыніца жыцьця, якая аддаляе ад сьмерці.