ВЫСЛОЎІ 13:1-14
ВЫСЛОЎІ 13:1-14 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)
Мудры сын слухае бацькавых настаўленьняў; а насьмешнік ня слухае засьцярогаў. Ад плоду вуснаў сваіх чалавек спажывае дабро, а душа здраднікаў закона - зло. Хто захоўвае вусны свае, той захоўвае душу сваю, а хто шырока свой рот разьзяўляе, таму бяда. Душа гультая жадае, але марна: а душа руплівых насыціцца. Праведнік ненавідзіць ілжывае слова, а бязбожны сарамаціць і ганьбіць сябе. Праўда ахоўвае беззаганнага ў дарозе, а бязбожнасьць губіць грэшнікаў. Сёй-той выдае сябе за багатага, а ў яго нічога няма; другі сябе за беднага, а ў яго багацьця многа. Багацьцем сваім чалавек адкупляе жыцьцё сваё, а бедны і пагрозы ня чуе. Сьвятло праведных весела гарыць; а сьветач бязбожных тухне. Ад пыхі паходзіць разлад, а ў тых, што раяцца, - мудрасьць. Багацьце ад марнасьці памяншаецца, а хто зьбірае працаю, памнажае яго. Надзея, якая доўга ня праўдзіцца, стамляе сэрца, а жаданьне, якое споўнілася, - як дрэва жыцьця. Хто пагарджае словам, той робіць шкоду сабе; а хто баіцца запаведзі, будзе ўзнагароджаны. Навука ў мудрага - крыніца жыцьця, якая аддаляе ад сьмерці.
ВЫСЛОЎІ 13:1-14 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)
Мудры сын [слухае] настаўленьне бацькі, а насьмешнік ня слухае дакараньня. З плоду вуснаў сваіх чалавек будзе жывіцца дабром, а душа ліхадзеяў — гвалтам. Хто захоўвае вусны свае, захоўвае душу сваю, а хто шырока адкрывае рот свой, будзе мець зьнішчэньне. Душа гультая жадае і ня мае нічога, а душа руплівага будзе насычаная. Праведнік ненавідзіць слова хлусьлівае, а бязбожнік ганьбіць і зьневажае [сябе]. Праведнасьць захоўвае таго, хто беззаганны ў шляху [сваім], а бязбожнасьць губіць грэшніка. Адзін выдае сябе за багатага, нічога ня маючы, іншы выдае сябе за беднага, маючы шмат багацьця. Выкуп душы чалавека — багацьце ягонае, а бедны пагрозы ня чуе. Сьвятло праведных радасна зьзяе, а сьветач бязбожнікаў стухне. Пыхлівасьць толькі да звадкі прыводзіць, а ў тых, што парады прыймаюць, — мудрасьць. Багацьце, [здабытае] марным чынам, змалее, а хто зьбірае яго рукою сваёю, — памнажае яго. Спадзяваньне, якое доўжыцца, — боль сэрца, а зьдзейсьненае жаданьне — дрэва жыцьця. Хто пагарджае Словам, той будзе зьнішчаны, а хто баіцца прыказаньняў, атрымае ўзнагароду. Закон мудрага — крыніца жыцьця, каб пазьбегнуць пастак сьмерці.