ПРЫПОВЕСЬЦІ 14:13-29

І ў часе сьмеху баліць сэрца, і заканчэньне радасьці — смутак. Падступны сэрцам насыціцца шляхамі сваімі, а добры чалавек — сваімі. Неразумны верыць кожнаму слову, а разумны разважае пра крокі свае. Мудры баіцца і адварочваецца ад зла, а дурны гняўлівы і самаўпэўнены. Скоры на гнеў робіць дурасьць, а чалавек зламысны зьненавіджаны. Неразумныя атрымліваюць у спадчыну дурасьць, а разумныя ўкарануюцца веданьнем. Ліхія паклоняцца перад добрымі, а бязбожнікі — каля брамаў праведнікаў. Бедны зьненавіджаны нават бліжнім сваім, але шмат тых, хто любіць багатага. Хто цураецца бліжняга свайго, той грашыць, а хто літуецца над бедным, той шчасьлівы. Ці ж не заблукалі тыя, якія задумляюць зло? Але міласэрнасьць і праўда будзе тым, якія задумляюць добрае. З кожнае працы будзе прыбытак, а ад пустых словаў — толькі нястача. Карона мудрых — багацьце іхняе, а вянок дурняў — глупства іхняе. Сьведка праўдзівы ратуе душы, а хлусьлівы дыхае няпраўдай. У страху перад ГОСПАДАМ моцная пэўнасьць, і для сыноў Сваіх Ён будзе прыстанішчам. Страх перад ГОСПАДАМ — крыніца жыцьця, каб пазьбегнуць пастак сьмерці. У мностве народу веліч валадара, а ў малалікасьці людзей — загуба князя. У павольнага на гнеў багата розуму, а запальчывы выяўляе дурасьць.