Gewilde Bybelverse vanaf انجیل مَتّی 16

Deel

بعد عیسی شُ شاگردیاش گُت: «اَگَه کسی شَئِه اَزدُمبالَهِ ما بیاد، باید از خوش بِگذَرِ، صلیبُش واسی و اَزدُمِ ما بیاد.

اُ تو اَگام که تو پِطرُسِش یعنی صخرَه. و ما لِی اِ ”صخرَه‌وا“ کلیسام نَک اَکنام و کُدرت مرگ زورُش اُ کلیسا نارَسِه.

کِلیلِی پادشاهِنِ آسِموئا اُ تو اَتام. چِی که لِی زِمی وابانِش، تِی آسِمو بَستَه اَبِه و چِی که لِی زِمی واز بِکنِش، تِی آسِمو واز اَدَبِه.»

اَسِی که هرکَه اُشبِئِه جونُش نجات هادَ، آنا از دست اَدَ؛ ولی هرکَه وَخاطر ما جونُش از دست هادَ، آنا نِگَه اَکو.

اَسِی که اَسِی آدام چه فایدَه‌ای اُشَه که هَمَهِ دُنیَه‌وا اُ دست بیارِ، ولی جونُش از دست هادَ؟ یا آدام وَ جَی جونُش چه شَشابِه هادَ؟

عیسی اُشپُرسی: «ولی شما اَگائی ما کِه هام؟» شَمعون پِطرُس جواب اُشدَ: «تو مسیحِ موعودِش، پُسِ خدای زندَه!»

عیسی شُ آنا گُت: «خوش وَ حال تو شَمعون، پُسِ یونا! اَسِی که اِئا جسم و خون شُ تو آشکار نِکِردِ، بلکه بامو که تِی آسِموئِه اِئا شُ تو آشکار کِردِ.