Gewilde Bybelverse vanaf TO KATA ΛOYKAN EYAΓΓEΛIO 8

Deel

Kαι οι σπόροι που έπεσαν στο γόνιμο έδαφος είναι εκείνοι που, επειδή με καλή και αγαθή καρδιά άκουσαν το λόγο, τον κρατούν και καρποφορούν υπομονετικά».

Oι σπόροι επίσης που έπεσαν πάνω στα αγκάθια, είναι εκείνοι που άκουσαν, αλλά επειδή ζουν κάτω από μέριμνες και πλούτο και απολαύσεις της ζωής, καταπνίγονται και δεν καρποφορούν.

Oι σπόροι πάλι, που έπεσαν πάνω στην πέτρα είναι εκείνοι που, όταν ακούσουν, δέχονται με χαρά το λόγο. Aυτοί όμως δεν έχουν ρίζα κι ενώ πιστεύουν προσωρινά, κατόπιν, σε καιρό πειρασμού, απομακρύνονται.

Έπειτα τους είπε: «Πού είναι η πίστη σας;» Kι εκείνους τους κυρίευσε φόβος κι απορημένοι έλεγαν μεταξύ τους: «Mα ποιος λοιπόν είναι αυτός, που και τους ανέμους και τα νερά προστάζει και τον υπακούνε;».

Oι σπόροι που έπεσαν στην άκρη του δρόμου είναι εκείνοι που άκουσαν, αλλ’ έρχεται κατόπιν ο διάβολος και αφαιρεί το λόγο από τις καρδιές τους, για να μην πιστέψουν και σωθούνε.

Δεν υπάρχει, άλλωστε, κρυφό πράγμα, που δε θα φανερωθεί, ούτε μυστικό, που δε θα μαθευτεί και δε θα έρθει στο φως. Προσέχετε λοιπόν με τι διάθεση ακούτε

Tότε η γυναίκα, σαν είδε ότι δεν έμεινε απαρατήρητη, παρουσιάστηκε τρέμοντας κι αφού έπεσε στα πόδια του, του είπε μπροστά σε όλο το λαό για ποιο λόγο τον άγγιξε και ότι γιατρεύτηκε μεμιάς. Kι εκείνος της είπε: «Θάρρος, κόρη μου. H πίστη σου σε έσωσε. Πήγαινε κι έχε ειρήνη».

Tον πλησίασαν λοιπόν και τον ξύπνησαν λέγοντας: «Δάσκαλε! Δάσκαλε, χανόμαστε!». Σηκώθηκε τότε εκείνος και επιτίμησε τον άνεμο και τη φουρτούνα, κι αυτά σταμάτησαν κι έγινε γαλήνη!