အခန်း (၂၄)

ကိုယ်တော်ယေရှု အသက်ပြန်ရှင်တော်မူခြင်း

(မ၊ ၂၈:၁-၁၀။ မာ၊ ၁၆:၁-၈။ ယော၊ ၂၀:၁-၁၀)

1ရက်သတ္တပတ်၏ပထမနေ့၊ အရုဏ်တက်စအချိန်၌ အမျိုးသမီးတို့သည် ပြင်ဆင်ထားသော အမွှေးနံ့သာရည်များကို ယူဆောင်၍ သင်္ချိုင်းဂူသို့ သွားရောက်ကြလေ၏။ 2သူတို့သည် သင်္ချိုင်းဂူပေါက်ဝကို ပိတ်ထားသည့် ကျောက်တုံးကြီးအား တစ်စုံတစ်ဦးမှ ဖယ်ရှားထားသောကြောင့် အဝေးတစ်နေရာသို့ ရောက်နေသည်ကို တွေ့ရလေ၏။ 3သင်္ချိုင်းဂူထဲသို့ ဝင်ကြသောအခါ ကိုယ်တော်ယေရှု၏ရုပ်ခန္ဓာအား မတွေ့ရတော့ပေ။ 4သူတို့သည် မည်သို့ဖြစ်သည်ကို စဉ်းစား၍ မရနိုင်ဖြစ်နေကြစဉ်တွင် ရုတ်တရက် ဝတ်ဖြူစင်ကြယ် ဝတ်ဆင်ထားပြီး ကိုယ်ရောင်ကိုယ်ဝါတောက်ပနေသော လူနှစ်ဦးသည် သူတို့ဘေးတွင် ပေါ်လာကာ သူတို့အနီး၌ ရပ်ကြသဖြင့် 5အမျိုးသမီးတို့သည်လည်း ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားကြပြီး မြေကြီးပေါ်တွင် ဒူးထောက်ဦးညွတ်ကြလေ၏။ သို့သော် ထိုလူနှစ်ဦးက “သေဆုံးသူများကိုသာ ထားသည့်သင်္ချိုင်းဂူ၌ အဘယ်ကြောင့် အသက်ရှင်သောသူကို လာရှာနေကြသနည်း။ 6ကိုယ်တော်ယေရှုသည် ဤနေရာတွင် မရှိတော့ပါ။ သူသည် သေရာမှ အသက်ပြန်ရှင်တော်မူခဲ့ပြီ။ ဂါလိလဲပြည်၌ သူနှင့်အတူ ရှိခဲ့စဉ်အချိန်က သင်တို့အား သူမိန့်ကြားခဲ့သည်တို့ကို အမှတ်ရကြလော့။ 7‘လူ့သားတော်သည် အပြစ်ဒုစရိုက်သမားများလက်သို့ အပ်နှံခံရလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး လက်ဝါးကပ်တိုင်ပေါ်တွင်တင်၍ သတ်ဖြတ်ခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်။ သို့သော် သူသည် သုံးရက်မြောက်နေ့၌ အသက်ပြန်ရှင်တော်မူလိမ့်မည်’ ဟုမိန့်တော်မူခဲ့သည်မဟုတ်လော” ဟုဆိုကြ၏။ 8ထိုအခါ ထိုအမျိုးသမီးတို့သည် ကိုယ်တော်ယေရှု မိန့်တော်မူခဲ့သည်များကို သတိရသွားကြပြီး

9သင်္ချိုင်းဂူမှ ပြန်သွားပြီးလျှင် သာဝကဆယ့်တစ်ဦးနှင့် အခြားသောသူအားလုံးတို့အား ဤအကြောင်းအရာအလုံးစုံတို့အား ပြောပြကြလေ၏။ 10သာဝကတို့အား ဤအကြောင်းအရာတို့ကို ပြောပြသောအမျိုးသမီးတို့မှာ မာဂဒလရွာသူ မာရိ၊ ယောဟန္န၊ ယာကုပ်၏မိခင်ဖြစ်သူမာရိနှင့် အခြားသောအမျိုးသမီးအချို့တို့ ဖြစ်ကြ၏။ 11သာဝကတို့သည် ထိုအမျိုးသမီးတို့ ပြောကြားသည့်စကားတို့သည် အဓိပ္ပါယ်မရှိဟု ထင်မြင်ကြသောကြောင့် သူတို့သည် မယုံကြည်ကြချေ။ 12သို့သော် ပေတရုသည် ထ၍ သင်္ချိုင်းဂူသို့ပြေးသွားပြီး အထဲသို့ကြည့်ရာ ကိုယ်တော်၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ရစ်ပတ်သည့် အဝတ်များသာရှိနေသည်ကို မြင်လေ၏။ ထို့ကြောင့် သူသည် ထိုအဖြစ်အပျက်ကို အံ့ဩလျှက် အိမ်သို့ပြန်လေ၏။

ကိုယ်တော်နှင့်တွေ့သော တပည့်တော်နှစ်ယောက်

(မာ၊ ၁၆:၁၂-၁၃)

13ထိုနေ့၌ပင် ကိုယ်တော်ယေရှု၏တပည့်တော်ထဲမှ နှစ်ဦးတို့သည် ဂျေရုဆလင်မြို့မှ ခုနစ်မိုင်ခန့်ဝေးသော ဧမောက်ကျေးရွာသို့ သွားကြလေ၏။ 14သူတို့သည် ကိုယ်တော်ယေရှုအကြောင်း ဖြစ်ပျက်ခဲ့သော အကြောင်းအရာတို့ကို ဆွေးနွေး၍ သွားနေကြလေ၏။ 15ထိုသို့တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး အပြန်အလှန်ဆွေးနွေး၍ သွားနေစဉ် ကိုယ်တော်ယေရှုသည် ချဉ်းကပ်လာ၍ သူတို့နှင့်အတူ လမ်းလျှောက်၍ ကြွတော်မူ၏။ 16ဘုရားရှင်သည် သူတို့အား ကိုယ်တော့်ကို မှတ်မိစေခြင်းမှ ကာစီးထားသဖြင့် သူတို့သည် ကိုယ်တော်အား မြင်သော်လည်း မမှတ်မိကြချေ။

17ကိုယ်တော်က “သင်တို့သည် လမ်းခရီး၌ မည်သည့်အကြောင်းအရာတို့ကို ပြောဆိုနေကြပါသနည်း” ဟုမေးတော်မူရာ

ထိုသူတို့သည် မျက်နှာညှိုးငယ်လျှက် ရပ်လိုက်ကြ၏။ 18ထို့နောက် သူတို့ထဲမှ ကလောဖဟု အမည်ရှိသူက ကိုယ်တော်အား “ဤရက်အနည်းငယ်၌ ဂျေရုဆလင်မြို့၌ မည်သည့်အရာများဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်ကို သင်သည် မသိဘဲနေသလော” ဟုဆိုသဖြင့်

19ကိုယ်တော်က “မည်သည့်အရာများဖြစ်ပျက်ခဲ့ပါသနည်း” ဟုမေးတော်မူလျှင်

ထိုသူက “နာဇရက်မြို့သား ကိုယ်တော်ယေရှု၏အဖြစ်အပျက်များပေတည်း။ ထိုသူသည် ကြီးကျယ်သော အံ့ဖွယ်အမှုအရာတို့ကို လုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီး ဝမ်းမြောက်ဖွယ်ရာ မင်္ဂလာသတင်းစကားကို ဟောပြောသွန်သင်ခဲ့သည့် အရိယာသူတော်စင်တစ်ပါးဖြစ်၏။ သူ၏ဟောပြောဆောင်ရွက်မှုတို့သည်လည်း တန်ခိုးအာနုဘော်ကြီးမားလှသည်ဟု လူအများက ထင်မြင်ခဲ့ကြ၏။ 20သို့သော် အကျွန်ုပ်တို့၏ဂျူးပုရောဟိတ်အကြီးအကဲများနှင့် ခေါင်းဆောင်များက သူ့ကိုဖမ်းဆီးကာ ရောမအာဏာပိုင်များလက်သို့ အပ်ခဲ့ကြ၏။ ထိုအာဏာပိုင်တို့သည် ကိုယ်တော်ယေရှုကို သေဒဏ်ချမှတ်ခဲ့သည့်အတွက် သူသည် လက်ဝါးကပ်တိုင်ပေါ်၌ သံမှိုရိုက်၍ သတ်ဖြတ်ခြင်းကိုခံခဲ့ရ၏။ 21ကိုယ်တော်ယေရှုသည် အကျွန်ုပ်တို့၏အစ္စရေးလူမျိုးအပေါင်းတို့အား ရွေးနှုတ်ကယ်တင်တော်မူသောသူ ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု အကျွန်ုပ်တို့ မျှော်လင့်ထားခဲ့ကြသော်လည်း ယခုဆိုလျှင် ထိုအဖြစ်အပျက်များဖြစ်ခဲ့သည်မှာ သုံးရက်တိုင်တိုင်ရှိခဲ့ပါပြီ။ 22-23သို့သော် အကျွန်ုပ်တို့ထဲမှ အမျိုးသမီးအချို့သည် ယနေ့မနက်အစောပိုင်းတွင် သင်္ချိုင်းဂူသို့ သွားကြရာ၌ ကိုယ်တော်ယေရှု၏ခန္ဓာကိုယ်ရုပ်အလောင်းကို မမြင်တွေ့ကြရဘဲ နတ်ဒေဝါအချို့သည် ပေါ်လာ၍ ကိုယ်တော်ယေရှုသည် အသက်ပြန်ရှင်တော်မူခဲ့ပြီဟု သူတို့အား ပြောပြခဲ့သည်ဟူ၍ အံ့ဩဖွယ်သတင်းစကားကို အကျွန်ုပ်တို့အား လာ၍ပြောပြခဲ့ကြ၏။ 24ထို့ကြောင့် အကျွန်ုပ်တို့ထဲမှ လူအချို့သည်လည်း သင်္ချိုင်းဂူသို့ သွားကြည့်ကြသည့်အခါ ထိုအမျိုးသမီးများပြောဆိုသကဲ့သို့ ဖြစ်နေလျှက် ကိုယ်တော်ယေရှု၏ရုပ်အလောင်းကို မတွေ့မြင်ခဲ့ကြရပေ” ဟုဆိုကြ၏။

25ထိုအခါ ကိုယ်တော်က ထိုသူတို့အား “သင်တို့ အဘယ်ကြောင့် နားမလည်နိုင်ကြသနည်း။ အရိယာသူတော်စင်တို့၏မိန့်မှာချက်ကို ယုံကြည်ရန် မည်သည့်အကြောင်းကြောင့် နှောင့်နှေးနေကြသနည်း။ 26အရိယာသူတော်စင်တို့၏မိန့်မှာချက်တွင် မေရှိယသည် ဒုက္ခဝေဒနာကို ခံစားရ၍ အသေခံရမည်။ ထိုနောက်မှ သူ၏ဘုန်းတန်ခိုးတော်ထင်ရှားပေလိမ့်မည်ဟူ၍ ရှင်းလင်းစွာဖော်ပြခဲ့သည်ကို သင်တို့မသိကြသလော” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ 27ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် မောရှေနှင့် အရိယာသူတော်စင်အပေါင်းတို့၏ကျမ်းများမှ ကိုယ်တော့်အကြောင်းကို ဖော်ပြခဲ့သမျှတို့၏အနက်အဓိပ္ပါယ်ကို ထိုသူတို့အား ရှင်းပြတော်မူ၏။

28ထို့နောက် ထိုသူတို့နှစ်ဦးသွားနေသည့် ဧမောက်ရွာအနီးသို့ ရောက်လာသောအခါ ကိုယ်တော်သည် အဝေးသို့ ဆက်လက်ထွက်ခွာမည့်ပုံစံမျိုးကို မြင်ရသဖြင့် 29ထိုသူတို့က “နေဝင်မိုးချုပ်၍ အလွန်နောက်ကျနေပြီဖြစ်သဖြင့် အကျွန်ုပ်တို့နှင့်အတူ တည်းခိုပါလော့” ဟုကိုယ်တော်အား ဖိတ်ခေါ်လေ၏။ ထို့ကြောင့် ကိုယ်တော်က သူတို့နှင့်အတူ အိမ်အတွင်းသို့ တည်းခိုရန်အတွက် ဝင်လေ၏။

30ထို့နောက် စားသောက်ရန် ထိုင်ကြသောအခါ ကိုယ်တော်သည် မုန့်ကိုကိုင်တော်မူ၍ ဘုရားရှင်၏ဂုဏ်တော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှ မုန့်ကိုဖဲ့၍ ထိုသူတို့ကို ပေးတော်မူ၏။ 31ထိုစဉ် အမြင်အာရုံဖွင့်ပေးလိုက်သဖြင့် ထိုသူတို့သည် ကိုယ်တော်အား မှတ်မိကြလေ၏။ သို့သော် တချိန်တည်းမှာပင် ကိုယ်တော်သည် သူတို့၏မြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားလေ၏။ 32ထိုသူတို့ကလည်း “လမ်းခရီး၌ ကိုယ်တော်သည် ငါတို့ကို ကျမ်းစာများကို ရှင်းပြနေစဉ်တွင် ငါတို့၏စိတ်ထဲ၌ သူ့ကိုရင်းရင်းနှီးနှီးသိသည်ဟု ခံစားခဲ့ရသည်မဟုတ်လော” ဟုအချင်းချင်းပြောဆိုကြလေ၏။

33ထို့နောက် သူတို့သည် ချက်ချင်းထ၍ ဂျေရုဆလင်မြို့သို့ ပြန်ကြရာ သာဝကဆယ့်တစ်ဦးတို့သည် အခြားသောသူများနှင့်အတူ စုဝေးလျှက်ရှိနေသည်ကို တွေ့ရလေ၏။ 34ထိုစုဝေးနေသူအပေါင်းတို့က ပြန်ရောက်လာသည့်လူနှစ်ဦးအား ကိုယ်တော်ယေရှုသည် သေခြင်းမှ အမှန်ပင် အသက်ပြန်ရှင်တော်မူပြီး ရှိမုန်အား ဖူးမြင်ခွင့်ပေးခဲ့သည့်အကြောင်းကို ပြောပြကြလေ၏။ 35ထိုအခါ ဧမောက်ကျေးရွာမှပြန်လာကြသော လူနှစ်ဦးတို့သည်လည်း လမ်းတွင် သူတို့ကြုံခဲ့ရသမျှနှင့် မုန့်ကို ဖဲ့လိုက်သောအခါတွင် ကိုယ်တော်ယေရှုဖြစ်ကြောင်းကို သူတို့သိလိုက်ရပုံတို့ကို ပြောပြကြလေ၏။

ကိုယ်တော်ယေရှုက တပည့်တော်များကို ကိုယ်ထင်ပြခြင်း

(မ၊ ၂၈:၁၆-၂၀။ မာ၊ ၁၆:၁၄-၁၈။ ယော၊ ၂၀:၁၉-၂၃)

36ဤကဲ့သို့ တပည့်တော်များသည် ထိုအကြောင်းအရာ အဖြစ်အပျက်တို့ကို ပြောနေကြစဉ်မှာပင် ကိုယ်တော်သည် သူတို့၏အလည်၌ ကိုယ်ထင်ပြတော်မူပြီး သူတို့အား “ဘုရားရှင်သည် သင်တို့အား ငြိမ်းချမ်းခြင်းကို ပေးသနားပါစေသော်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

37သို့သော် တပည့်တော်တို့သည် တစ္ဆေကို မြင်နေကြသည်ဟု ထင်မှတ်၍ ကြောက်လန့်သွားကြ၏။ 38သို့သော် ကိုယ်တော်က “သင်တို့ အဘယ်ကြောင့် ကြောက်ရွံ့နေကြသနည်း။ အဘယ်ကြောင့် ယုံမှားသံသယဝင်နေကြသနည်း။ 39ငါ၏လက်၊ ခြေတို့ကို ကြည့်ကြလော့။ ငါ့ကို တို့ထိကြည့်ကြလော့။ တစ္ဆေ၌ အရိုးအသားမရှိ။ ငါ၌မူ သင်တို့မြင်တွေ့ရသည့်အတိုင်းပင် အရိုး၊ အသားများရှိ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

40ထိုသို့ပြောဆိုပြီးနောက် သူ၏လက်နှင့်ခြေထောက်တို့ရှိ ဒဏ်ရာများကို ပြသလေ၏။ 41တပည့်တော်တို့လည်း လွန်စွာဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာဖြင့် မယုံကြည်နိုင်လောက်အောင် အံ့ဩသွားကြ၏။ ထို့နောက် ကိုယ်တော်က သူတို့အား “စားစရာ တစ်ခုခုရှိသလော” ဟုမေးတော်မူ၏။ 42ထိုအခါ သူတို့သည် ငါးကင်တစ်ပိုင်းနှင့် ပျားသလက်အနည်းငယ်ကို ပေးလိုက်ရာ 43ကိုယ်တော်သည် သူတို့ရှေ့၌မှာပင် သုံးဆောင်တော်မူ၏။

44ထို့နောက် ကိုယ်တော်က “မောရှေ၏ပညတ်ကျမ်း၊ အရိယာသူတော်စင်တို့၏ကျမ်းများနှင့် ဆာလံကျမ်းတို့၌ ငါ၏အကြောင်းကို ဖော်ပြထားသည့်အတိုင်း အမှန်တကယ်ဖြစ်လာလိမ့်မည်ဟု သင်တို့အား ငါမိန့်ဆိုခဲ့သည့်အကြောင်းအရာတို့သည် ဤအဖြစ်အပျက်များပင်ဖြစ်ကြ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

45ထို့နောက် ကျမ်းစာကို နားလည်ကြစေရန်အတွက် ကိုယ်တော်က တပည့်တော်များအား သွန်သင်လမ်းပြပေးတော်မူလေ၏။ 46ထို့နောက် သူတို့အား “ကျမ်းစာ၌ ကယ်တင်ရှင်မေရှိယသည် ဆင်းရဲဒုက္ခတို့ကို ခံစားရပြီးနောက် သုံးရက်မြောက်သောနေ့၌ သေခြင်းမှ အသက်ပြန်ရှင်တော်မူလိမ့်မည်။ 47နောင်တသံဝေဂတရားနှင့် အပြစ်ဒုစရိုက်တို့ကို ခွင့်လွှတ်ခြင်းရစေဖို့ ဂျေရုဆလင်မြို့မှစ၍ လူမျိုးအပေါင်းတို့ကို ဟောပြောလိမ့်မည်ဟုဖော်ပြထား၏။ 48ထို့ကြောင့် သင်တို့သည်လည်း ဤအဖြစ်အပျက်များအားလုံးအတွက် သက်သေများဖြစ်ကြ၏။ 49ငါသည် ငါ၏ဖခမည်းတော် ပေးထားသည့် ကတိတော်အတိုင်း သင်တို့ထံသို့ ဉာဏ်အလင်းတော်ကို စေလွှတ်မည်။ ထို့ကြောင့် သင်တို့သည် ရွှေမြို့တော်မှ တန်ခိုးတော်ပေးအပ်သည့်အချိန်အထိတိုင်အောင် ဂျေရုဆလင်မြို့၌ စောင့်လျှက်နေကြလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

ရွှေမြို့တော်သို့ ကြွမြန်းတော်မူခြင်း

(မာ၊ ၁၆:၁၉-၂၀)

50ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော်များကိုခေါ်၍ ဗေသနိရွာအနီးသို့ ရောက်သည့်အခါ တပည့်တော်တို့အား လက်တော်ကိုမြှောက်၍ ကောင်းကြီးပေးတော်မူ၏။ 51ထိုသို့ ကောင်းကြီးပေးနေစဉ်မှာပင် ကိုယ်တော်ယေရှုသည် တပည့်တော်တို့ထံမှ ထွက်ခွာ၍ ရွှေမြို့တော်သို့ ခေါ်ဆောင်ခြင်းကို ခံယူတော်မူလေ၏။ 52တပည့်တော်တို့သည် ကိုယ်တော်ယေရှုအား ပျပ်ဝပ်ရှိခိုးပြီးလျှင် ရွှင်လန်းဝမ်းမြောက်စွာဖြင့် ဂျေရုဆလင်မြို့သို့ ပြန်ကြလေ၏။ 53သူတို့သည် ဂျေရုဆလင်မြို့သို့ ရောက်ကြသောအခါ ဗိမာန်တော်တွင် ဘုရားရှင်၏ဂုဏ်တော်အပေါင်းကို အမြဲမပြတ် ချီးမွမ်းလျှက်နေကြလေ၏။

Luister na ရှင်လုကာ 24