عیسی تِی زَمون هیرودیسِ پادشاه، تِی شهر بِیت‌لِحِم که تِک منطکَهِ یهودیَه هاد اُ دنیا اُمَ، بعد از دنیا اُندَهِ عیسی، چنتا عالم اِستَرَ شناس که از مَجوسِنِیا هادِت، از سرزمین شَرک اُ شهر اورشلیم اُندِت، و شُگُت: «پادشاه یهودِنیا که تازَه اُ دنیا اُندِ کُئِه؟ اَسِی که اِستَرَهِ آنا تِی شَرک مُدی و اُندِستِم اُشبِپَرَستِم.» وَختی اِ خبرا اُ گاش هیرودیسِ پادشاه رَسی، آنا و هَمَهِ مردم اورشلیم اُمرَهِ آنا پریشون بُدِت. هیرودیس، اُ هَمَهِ کاهِنِی گَپ معبد و معلمِی تورات کوم جمع شاکِه و از آنایا اُشپُرسی که مسیح موعود باید کُ اُ دنیا بیاد. آنایا جواب شُنادَ: «تِک بِیت‌لِحِم یهودیَه، اَسِی که میکای پیغامبر اُشنِوِشتِه که:
«”تو اَی بِیت‌لِحِم که تِک سرزمین یهودائِش،
تو بین حاکمِی یهودا اصلاً کامتَه نِهِش.
اَسِی که از تو حاکمی اَدا
که اُ کوم ما، اسرائیل چیپُنی اَکو.“»
پَ هیرودیس پادشاه یَواشَکِه شُ عالمِی اِستَرَ شناس جار زاد و از آنایا اُشپُرسی که اِستَرَ کَی ظاهر بُدِستاد. پَ هیرودیس اُ آنایا شُ بِیت‌لِحِم فِرِستَ و شُ آنایا گُت: «اُچی وَ دِکَّت اَزدُمِ بَچِ بِگَردی و وَختی تُناجو، خبر ماتی، تَ ما هم بِلگام و اُشبِپَرَستام.» اِستَرَ شِناسیا بعد از حرفِی پادشاه، اُ رَه اُفتَدِت و مِ اِستَرَئی که تِی شَرک شُدِدِستاد، جلوتَه از آنایا اَچو تا بلاخرَه بَرَئِه جَی که بَچِ هاد، وَایستَ. آنایا وَ دِدَهِ اِستَرَ بُری خوشحال و خارام آبُدِت. وَختی اُ تِک خونَه چِدِت و اُ بَچ خاد نَنَشو مریم شُدی، سُجدَه شُکِه و آن بَچا پرستش شُکِه. بعد صندوکچَه‌یّاشو واز شُناکِه و طِلا و کُندُر و مُر اُ مِ بَچا تَکدیم شُکِه. تِی خُو اُ اِستَرَ شِناسیا هشدار دَدَ بو که اُ حَدِ هیرودیس پادشاه آنِگَردِت، پَ آنایا هم از رَهِیدو اُ مملکت خوشو چِدِت.

بعد از چِدَهِ اِستَرَ شِناسیا، یَک فرشتَه خداوند تِی خُو اُ یوسف ظاهر بو و اُشگُت: «آپابِش، اُ بَچِ و نَنَشو واسِه و اُ مصر بِگُروخ و تِی آنکا وامان تا اُ تو خبر هاتام، اَسِی که هیرودیس اَزدُمِ بَچِئِه تا نابود اُشبِکو.» پَ یوسف آپابو، مِ شاوا بَچِ و نَنَشو شاسِه و اُ مصر چو، و تا موکَه‌ای که هیرودیس مُرد تِی آنکا آمود. اِ اتفاکا اُفتَه تا چِی که خداوند وَ زابُنِ هوشع پیغامبر اُشگُتِستاد اُ اَنجوم بِرَسِه که: «اُ پُسُم از مصر جار اُمزاد.»
وَختی هیرودیس اُشدی که اِستَرَ شِناسیا شُن آنا گول زادِ، بُری تَریخ بو و طِبک زَمونی که از اِستَرَ شِناسیا پُرس و جو اُشکِردِستاد، فَرمو اُشدَ تا تِک بِیت‌لِحِم و هَمَهِ مِ منطکَه‌وا اُ هَمَهِ پُسِی دو ساله و کَامتَه‌وا بِکشِت. پَ چِی که اِرمیایِ پیغامبر اُشگُتِستاد اُ اَنجوم رَسی که:
«صدایی از شهر رامَه اُ گاش اَرَسِه.
صدای گِریخ و زارِنِ بلند.
راحیل اَسِی بَچِی نَسلُش گِریخ اَکو
و اُشنائِه آروم آبِه.
اَسِی که آنایا دِگَه نِهِت.»

ولی بعد از اِکِه هیرودیس مُرد، یَک فرشتَه خداوند تِی خُو اُ یوسف که تِک مصر هاد ظاهر بو و اُشگُت: «آپابِش، اُ بَچِ و نَنَشو واسِه و اُ سرزمین اسرائیل اُچا، اَسِی که آنایاکِه شُئِست اُ بَچِ بِکشِت، مُردِستِت.» یوسف آپابو، بَچِ و نَنَشو شاسِه و اُ سرزمین اسرائیل چو. ولی وَختی اُششُنُفت آرکِلائوس وَ جَی باشو هیرودیس تِک منطکَهِ یهودیَه حکومت کِردا، اُشتِرسی اُ آنکا اُچِه و اَسِی که تِی خُو شُن آنا هشدار دَدِستاد، اُ طرف منطکَهِ جلیل چو. یوسف چو و تِی ناصرَه آمود. اینا بو تا چِی که پیغامبریا شُگُتِستاد اُ اَنجوم بِرَسِه که «اُ آنا ناصری اَگائِت».

Luister na متی‌ٰ 2