Rahav

Kendimi tanıtayım.

Bazı insanlar bana Anitha der, diğerleri ise Anu der. Kocam bana bebeğim ve bazı arkadaşlarım ise Ma diye seslenir.

Nasıl ortaya çıkmış olursa olsun, lakaplar yapışır.

Kutsal Kitap'ta bunu çoğu kişiden daha iyi anlayan bir karakterle karşılaşırız. Adı Rahav, fahişe'dir.

Onunla ilk olarak Yeşu 2'de tanışırız ve yazar bize o anki mesleğini anlatmakta vakit kaybetmez. Kaderin ilginç bir cilvesi olarak İsrailliler'in, yaşadığı kent Eriha'yı fethetmelerine yardım eder. İsrailli casusları sakladı, kralın muhafızlarını beyhude bir arayışa yönlendirdi ve sonra casusların kaçmasına yardım etti.

Böyle bir kişi gerçekten kendine bir isim yapabilir, Rahav da bunu yaptı. Ne yazık ki, eski tanıtım etiketi böyleydi.

Yeşu Eriha'yı yok etme emrini verdiğinde, “fahişe Rahav'la evindekiler…” hariç diyor. Yeni Antlaşma'da, İbrahim'le birlikte bir iman örneği olarak gösteriliyor. Ancak bize hatırlatılan tek şey onun imanı değil. Kendisinden yine “fahişe” olarak söz ediliyor.

Neyse ki eski etiketi tüm hikayeyi anlatmıyordu.

Aynı kadın, Rahav, Kurtarıcımız ve Kralımız İsa Mesih'in soyağacının bir parçasıdır.

Ne harika bir başarı.

Üzerimizde hataların ve yanlış anlaşılmaların ağırlığını bir utanç sembolü gibi hissedebiliriz. İnsanlar hâlâ hayatımızın o dönemine atıfta bulunma ihtiyacı hissedebilir ve bu sorun değil. O hikayemizin bir parçası olsa da, hepsi değildir. Hikayemiz hâlâ, İlk ve Son, Alfa ve Omega, günlerimizi bilen ve tüm bunlar boyunca bizi seven Tanrı tarafından yazılıyor.

İnsan yapımı bir etiketin hayatınızın gidişatını belirlemesine izin vermeyin. Bu etiketler kararsız insanlar tarafından oluşturulur ve geçicidir. Bir dakika sizi severler, bir sonraki dakika pek de sevmezler. Belki siz de bunu deneyimlediniz... Ben deneyimledim ve biliyor musunuz? İsa da deneyimledi.

Bizi nihai olarak tarif eden Tanrı'dır. O'nun tarafından kullanılamayacak kadar çok şey yapmadık. Kutsal Kitap'taki birçok hikaye bunu kanıtlıyor... Ve fahişe Rahav da bunu kanıtladı.

~ Anu