Havva

Bilmiyorsanız söyleyeyim, bir yılanla konuşmak kötü bir fikirdir. Adem ve Havva'nın hikayesi bunu doğrular.

Yaratılış'ın ilk birkaç bölümünde, özellikle Havva söz konusu olduğunda gördüğümüz başka bir şey daha var: etki gücü.

Yaratılış 3'te metin, yılanın Havva'yı ne kadar kolay etkilediğini ortaya koyuyor. Başlangıçta, Tanrı'nın, 'bu ağaçtan uzak dur' talimatını anlamış gibi görünüyordu. Ne yazık ki, Havva ve yılan ne kadar konuştularsa, Havva Tanrı'nın söylediklerinden o kadar uzaklaştı. Çok geçmeden düşman onu istediği noktaya getirdi.

Havva'ya karşı çok sert olamayız. Biz de oldukça çabuk etkilenmiyor muyuz? Birinin söylediği ya da söylemediği bir şey, bir bakış, duygularımız... gereken tek şey bu.

Kendisi ne kadar kolay etkilenmiş olsa da, ne kadar zahmetsizce bir etki yaratabildiğine dikkat edin. Meyveyi Adem'e verdi ve insanlık sonsuza dek değişti. Kutsal Yazılar'da gördüğümüz kadarıyla, aslında bunu doğrudan Tanrı'dan duyan oydu. Bu yüzden, sonuçta Adem Tanrı'nın sesi yerine karısının sesini seçti.

Bir kadın olarak etkiniz güçlüdür. Kutsal Yazılar'da bunun hem kötü hem de iyi örneklerini defalarca görüyoruz.

Avram Tanrı'nın zamanlamasına güvenmek yerine Sara'nın tavsiyesini izledi. Yakup, annesi Rebeka'nın sözleri yüzünden kendi babasını aldattı.

Kral Ahaşveroş Ester'i dinledi ve Yahudiler kurtuldu. Debora Barak'a eşlik etti ve bir savaş kazanıldı.

Ne yazık ki, Havva'nın mirası “aldatılan ve bunun sonucunda günahın ortaya çıktığı kadın” olmuştur.

Bizi ne etkiliyor? Düşmanın sesi mi yoksa gerçeğin sesi mi? Yanlış yönlendirilmiş duygularımız mı yoksa Tanrı'nın Sözü'ndeki vaatler mi? Yüreklerimizi ve zihinlerimizi olumsuz etkilere karşı korumaya karar vermeliyiz.

Bizim insanlar üzerindeki etkimiz nasıl? Işığımızın parlamasına izin vermeye çağrıldık. Bize başkalarını "sevgi ve iyi işler" yapmaya motive etme talimatı verildi. Havva'nın etkisi insanlığın düşüşüne yol açtı. Bizim etkimiz insanları, bizi düşmandan ilk ve son olarak kurtaran Yaratıcımız'a geri götürebilir.

~Anu