İhtiyacım Olan HerşeyÖrnek

İhtiyacım Olan Her Şey: Benim Payım

"Neden yılmış hissedeyim, neden karanlık gelsin,

Neden kalbim bu kadar yalnız hissetsin, cenneti ve evi özlesin;

İsa benim payım olduğunda, Daimi Dostum O'dur.

Gözü serçenin üzerinde ve beni izlediğini biliyorum.

Ezgi söylüyorum çünkü mutluyum, ezgi söylüyorum çünkü özgürüm.

Gözü serçenin üzerinde ve benimle ilgilendiğini biliyorum."

-Civilla D. Martin, 1905

Sizi bilmiyorum ama benim için pay, porsiyon kelimesi, onlarca yıldır dolaşımda olan çeşitli Weight Watcher (Rejim Yapan Kişi) reklamları yüzünden sonsuza kadar mahvoldu. Pay, porsiyon = yemek. Porsiyon = diyet. Porsiyon benim için küçük ısırıklarla, yoksunluklarla dolu bir hayata işaret eder. Kısıtlama anlamına gelir, kendimi mutluluk veren bir kase maraş dondurmasının zevkinden mahrum bırakmak ya da delicesine iyi, tatlı, sıvışık, her tarafından çikolata akan kekten bir ısırık aldıktan sonra vakitsizce durmak zorunda kalmak anlamına gelir. Pay, arzu ettiğim bir şeyin çok daha az miktarına sahip olmak demektir. Bu, gerçekten istediğim şeyden vazgeçmem gerektiği ve nihayetinde tatmin olmayacağım anlamına gelir. 

Ben "Pay" dersem, siz...  Kontrol! dersiniz.

Civilla Martin'in, her ikisi de yaşamı sınırlayan bedensel rahatsızlıklarla dolu, imanla dolup taşan mutlu hayatlar süren Hristiyan bir çift hakkındaki o güzel şarkı sözlerini yazarken paykelimesi hakkında böyle düşünüp düşünmediğini merak ediyorum. (İlginç bir arka plan için şarkının hikayesine bakın!) Onun, bizim bugünlerde şeker veya karbonhidrat kısıtlamayı düşündüğümüz gibi kısıtlama düşünmediğinden oldukça eminim. Moda diyetler ve porsiyon kontrolü zihniyeti, aşırılık ve bağımlılık kültürümüzde gerçekten sadece oldukça yeni bir akımdır.  

Yirminci yüzyılın başında Cheetos ve Cinnabon ortalıkta yoktu. Yemekler hızlı değildi ve elmalı turta pişirmek, Pillsbury turta hamuru kutusunu yırtıp açma, önceden hazırlanmış hamuru açıp dikkatle üstüne yerleştirmek için mükemmel şekilde düzleştirilmiş ve yuvarlak hamurda sevimli küçük şekiller kesme kolaylığından çok daha zahmetliydi. Benim gözümde, 1905'teki ev yapımı bir elmalı turta, kesinlikle bugün bizim bir elmalı turta yeme düşünce tarzımızdan farklı olarak bir masada aile ve arkadaşlarla birlikte zevkle yenilen çok daha değerli bir ödüldü. Ne de olsa, bir market zincirinin yerel şubesine gidip 30 dakikadan kısa sürede bir tane alabiliriz!

Porsiyon kelimesi gerçekten de bir ölçü anlamına gelir. Eksik bir ölçü değil, mükemmel bir ölçü. Benzersiz bir şekilde bizim için bir ölçü… başkası için değil. İhtiyacımız olan bir şeyin tam miktarıdır. Porsiyonun (isim olarak) yaygın bir tanımı, "bir kişinin bir şeydeki parçası veya payı: örneğin bir hediye veya mirasyoluyla alınan pay".

Bir armağan, bir miras - kazanamayacağımız bir şeydir, ancak sadece Tanrı'nın ailesine bir oğul ve kız olarak evlat edinilerek aldığımız bir onurdur. İsa bizim payımızdır. İyilik payımız. Bir oğul veya kızın tüm ayrıcalık ve unvanlarına sahip aile mirasımız.

Mezmur 16:5 şöyle der: “Benim payıma, benim kaseme düşen sensin, ya RAB; yaşamım senin ellerinde. Payıma ne güzel yerler düştü, ne harika bir mirasım var.” İyi bir mirasımız var çünkü Tanrı iyidir. Bizi koruyan, bizi ayakta tutan, fırtınanın üzerinde uçmamızı ve O'nun tutarlı sadakati ve gücüyle savaşmamızı sağlayan bir payımız, bize düşen mükemmel bir payımız var. Bizim için O'nun payı ve ölçüsü bu hayatta çok ihtiyacımız olan mükemmel bir hediyedir.  

Derin Düşünce:

• Pay, porsiyon kelimesi deyince aklınıza, bir şeye yeterince sahip olmak mı, yoksa bir şeyin eksikliğini hissetmek mi geliyor? Şu anda kendinizi dolu hissediyor musunuz? Neden? (Bu noktada yemekten bahsetmediğimi biliyorsunuz!)


• Şu anki sizin benzersiz ve ölçülü payınızın ne olduğunu Tanrı'ya hiç sordunuz mu? Sormadıysanız, bunu yapmak için birkaç dakikanızı ayırın. O'ndan, o payı engelleyen her şeyi ortaya çıkarmasını isteyin. Cesaretlenin. Tanrı sadıktır!