UMUTLA SEVİNİN

Isabelle Reardon

"Umudunuzla sevinin. Sıkıntıya dayanın. Kendinizi duaya verin."—Romalılar 12:12

Bugünün ayeti, Pavlus'un bizi yapmamız için yüreklendirdiği uzun bir eylemler listesinin ortasında yer alıyor. Bizi yapmaya teşvik ettiği birkaç şey, sevgimiz gerçek olsun, birbirimizi sevip onurlandıralım, bize zulmedenleri kutsayalım ve kötülüğü kötülükle değil iyilikle yenelim.

Dürüst olmak gerekirse, Romalılar 12:12'yi okuduğumda cesaretlenmiyorum, çünkü içimdeki hiçbir şey umutla sevinmek, sıkıntılara karşı sabırlı olmak ve duada kararlı olmak istemiyor. Bunun yerine, içimdeki her şey şikayet etmeye eğilimli, özellikle sıkıntı söz konusu olduğunda sabırsız ve sürekli dua etmek istemiyor. Pavlus'a şöyle demek isterdim: "Hadi ama, sen benim kim olduğumu sanıyorsun? Bu yapılacaklar listesi imkansız gibi görünüyor!"

Siz de aynı şeyi düşünüyor olabilirsiniz ve bu doğru. Tüm bunları, oldukça zayıf olduğu ve aslında hiç de güçlü olmadığı kanıtlanmış kendi gücümüzle yapmak zor. İsa bizden yapılacaklar listesinin üstesinden gelmemizi beklemiyor. Bunun yerine, yalnızca O'nda kaldığımız sürece elde edilebilecek umut, sabır ve dua kararlılığı armağanını almamızı istiyor.

Biz kendi başımıza hiçbir şey yapamayız (Yuhanna 15:5) ve İsa bunu biliyor. 1. Korintliler 4:7'de Pavlus şöyle der: "Tanrı'dan almadığın neyin var ki?" Sahip olduğumuz hiçbir iyi şey ve bizden üretilen hiçbir iyilik asla insanlığımızdan kaynaklanmamıştır. Bunlar her zaman bizde etkin olan yaşayan Tanrı'nın sonucu olmuştur.

Umutla sevinmenin neye benzediğini hayal etmeye çalışmamıza gerek yok. Bize umudun Kendisi karşılıksız verildi ve bu armağan sayesinde sevinebiliyoruz.

Arkadaşlar, İsa bize çok şey verdi. O bize bir aile, sonsuzluk umudu ve Kendisini verdi. Ama özgür irademiz var. Bu nedenle nereye bakacağımızı ve neye tutunacağımızı seçebiliyoruz. Soru şu: Umutla sevinmek için kendimize mi bakacağız, sevinçli umut özlemimizi gidermek için koşullarımıza mı bakacağız, yoksa tutunduklarımızı bir kenara bırakıp bize verilen hazineye, bize sevgili diyen ve amaç veren dünyanın Kurtarıcısı'na mı tutunacağız?

Teslim olalım, İsa'ya sarılalım ve O'nun sevinçli umut armağanının içimizde büyüyüp etrafımızdaki dünyaya bakışımızı değiştirmesini izleyelim.

Durun ve Düşünün: Kutsal Yazılar'da neden sevinç ve acı bu kadar sıklıkla birbiriyle bağlantılıdır?

Uygulama: Mutluluğun bir duygu olduğu, sevincin ise bir seçim olduğu daha önce söylenmişti. Bu nedenle, Mesih'in umudunun dışa taşması olarak, bugün sevinci yaşamanın yollarını düşünün.

Dua edin: Rab'de umut ve sevinç, Rab'le geçirilen zamanla beslenir. Bugün dua ederken, umutla yürümenizi ve sevinçle yaşamanızı sağlayan size verdiği her şey için Rab'be şükredin.