Pavlus'un Hapishane Mektupları: Pavlus ve FilipililerÖrnek

Azmin Onaylanması: Filipililer 4:10-20

Flp.4:10-20'de Pavlus, bu mektubun esas metnini, Filipililer'in özellikle Pavlus'a olan sürekli hizmetleri aracılığıyla iman ve Hristiyan yaşamındaki azimlerini teyit eden birkaç sözle kapattı.

Bu bölümde Pavlus, Filipililer'e hapishanedeki acısını hafifletmek için gönderdikleri para için teşekkür etti. Pavlus'un teşekkür notu, parayı aldığına ve koşullarını iyileştirmesine yardımcı olduğuna dair güvence verdi. Ancak paranın Pavlus için en büyük değeri duygusal gibi görünüyor. Filipililer 4:12-14'teki sözlerini düşünün:

İster tok ister aç, ister bolluk ister ihtiyaç içinde olayım, her durumda, her koşulda yaşamanın sırrını öğrendim... Yine de sıkıntılarıma ortak olmakla iyi ettiniz. (Filipililer 4:12-14)

Para muhtemelen Pavlus'un sıkıntılarının bir kısmını hafifletti, fakat onun hoşnutluğu Tanrı'dan geliyordu. Bu paraların gerçek değeri, Pavlus'un yüreğine dokunmaktı. Bu yoksul Hristiyanlar Pavlus için yaptıkları fedakârlıklarla onu ne kadar sevdiklerini göstermişlerdi.

Filipililer Pavlus'a olan sevgilerini daha iyi bir zamanda gösteremezlerdi. Bu noktada Pavlus'un hapis hayatı ona ağır geliyordu. Acı çekiyor ve umutsuzluğa kapılıyordu. Bu kadar çok insanın onu sevdiğini ve acılarını paylaşmak istediğini hatırlamanın onun için ne kadar rahatlatıcı olduğunu hayal edin!

İnsan, Pavlus'un umutsuzluğunu yenmesine yardımcı olanların Filipililer olup olmadığını bile merak ediyor. Onun umudunu geri kazandıran onların endişesi miydi? Korkunç koşulların ortasında sevinme kararına ilham veren onların sevgisi miydi? Pavlus'a, unutulmadığını ve yalnız olmadığını hatırlatan onların dostluğu muydu? Kesin olan bir şey var: Pavlus, Filipililer'i tüm kalbiyle seviyordu. Bu yüzden onların armağanı onu cesaretlendirmekten başka bir şey yapamazdı.