Obľúbené biblické verše z Матвей 16

Zdieľať

Тиигээд Иисус өөрынгөө шабинарта хэлэбэ: «Намтай ябалсаха дуратай хүн өөр тухайгаа бодохоёо болёод, үдэр бүхэн хэрээһэеэ үргэлөөд, хойноһоомни яба.

Тиимэһээ би шамда хэлэнэб: ши Пётр – шулуун гээшэш, тиин би энэ шулуун дээрэ өөрынгөө һүзэглэгшэдэй бүлгэмые бодхоохоб, тэрэнииемни үхэлшье өөрөө диилэхэгүй.

Огторгойн хаан ороной түлхюурые би шамда үгэхэб. Тиин газар дээрэ хориһон юумэншни огторгой дээрэ хоригдохо; газар дээрэ зүбшөөһэн юумэншни огторгой дээрэ зүбшөөгдэхэ», – гэбэ.

Ами наһаяа гамнаха һанаатайшуултнай тэрэнээ алдаха; харин минии түлөө амияа үгэһэнтнай тэрэнээ алмаха.

Хэрбээ танай бүхы дэлхэйе олзолоод, ами һүнэһэеэ алдабалтнай, танда ашагтай гү? Үгыл даа! Таанад ямаршье юумэ түлөөд, ами һүнэһэеэ бусаажа шадахагүйлта.

«Теэд таанар намайе хэн гэжэ һананабта?» – гэжэ Иисус тэдэнһээ һураба. «Ши Бурханай табисуурташ, Амиды Бурханай Хүбүүнши», – гэжэ Симон Пётр харюусаба.

Тиихэдэнь Иисус: «Ионын хүбүүн Симон, ши золтойш! Энэ үнэн зүбые шамда хүнэй һанаан нээгээ бэшэ, харин тэнгэридэ оршодог минии Эсэгэ тайлбарилаа.