Obľúbené biblické verše z Лукъа 3

Zdieľať

Бютюн халкъ йимик, Иса да, сувгъа чомдуртуп, Оьзюн Аллагьгъа тапшурта. Иса дуа этеген заманда, кёк ачыла. Аллагьны Ругьу гёгюрчюндей Ону янына геле ва кёкден: – Сен Мени сююмлю Уланымсан, Сенде Мени къуванчым! – деген бир сес чалына.

о олагъа булай жавап бере: – Мен сизин, сувгъа чомуп, Аллагьгъа тапшураман. Амма менден де къудратлысы гележек. Мен Ону багъынчагъына да гелмеймен. О сизин Аллагьны Ругьуна ва отгъа чомажакъ.

Сиз гертиден де товба этгенигизни гёрсетеген кюйде яшагъыз. Оьзюгюзге янгыз: «Атабыз Ибрагьимдир», – деп айтмакълыкъ таманлыкъ эте деп айтмагъыз. Неге тюгюл де, сизге айтаман: Аллагь Ибрагьимге бу ташлардан авлетлер яратмагъа да бола.

Аллагь балтаны тереклеге тюзлеп тура. Яхшы емиш бермейген гьар бир терек гесилип, отгъа ташланар.

Шону гьакъында Ешая пайхаммарны китабында булай язылгъан: Дангылда биревню гючлю сеси эшитиле: Раббибизге ёл гьазирлегиз! Огъар ёлланы тюз этигиз! Гьар ойтан толсун, гьар тав ва тёбе алаша болсун, айланмалар тюзленсин, ойтанлы ёллар тегишленсин. Шо заман бары да инсанлар Аллагь къутгъарагъанын гёрер.