Ku Tobie, Boże mójPrzykład

Moje naturalne powołanie

Powołanie Boże nie jest wezwaniem do służenia Mu w jakiś konkretny sposób. Mój kontakt z Bożą wolą ukształtuje rozumienie Jego powołania i pomoże mi uświadomić sobie, co rzeczywiście pragnę dla Niego uczynić. Boże powołanie jest wyrazem Jego natury; służba, która z tego wyniknie w moim życiu jest dopasowana do mnie i jest wyrazem mojej natury. Naturalne powołanie wyrażone przez apostoła Pawła brzmi następująco: “ . . . spodobało się Bogu . . . żeby we mnie objawić swego Syna, abym głosił Go [tj. wyrażał tylko i wyłącznie Jego] między poganami . . . .”

Służba stanowi to, co wylewa się z naszego życia wypełnionego miłością i pobożnością. Jednak mówiąc wprost, żadne powołanie tak nie działa. Służba to jest to, co ja wnoszę do relacji i jest to odbicie mojej tożsamości w Bożej naturze. Służba staje się naturalną częścią życia. Bóg powoduje, że wchodzę z Nim we właściwą relację, by zrozumieć do czego mnie wzywa, a wtedy Mu służę, mając za motywację czystą miłość. Służenie Bogu to zamierzone dawanie miłości wynikające z natury, która usłyszała Boże wezwanie. Służba jest wyrazem mojej natury, a Boże wezwanie jest wyrazem Jego natury. Dlatego, kiedy otrzymuję Jego naturę i słyszę Jego wezwanie, Jego boski głos rozbrzmiewa w Jego i mojej naturze i w wyrazie oddania Mu, służba staje się moim codziennym stylem życia.

Panie, Twoje Słowo jest tak ciche i przenikające wszystko — “Jeśli ktoś chce Mi służyć, niech idzie za Mną” i “Jeśli ktoś chce Mi służyć, uczci go mój Ojciec”. Uczyń mnie takim swoim sługą.