The Chosen + Bibleproject | Plan Czytania Do Sezonu 1Przykład

Przetrwanie a życie

Skąd wiadomo, czy żyjemy, czy nie? Trzeba sprawdzić funkcje życiowe! Bicie serca, oddech, mruganie oczami – to są oznaki życia. Ale co, jeśli wszystkie parametry są w normie, a nasze serca wypełnione są strachem, gniewem czy nienawiścią do siebie samych? Czy można spojrzeć na dwie osoby, których ciała są zupełnie zdrowe, i powiedzieć, że jedna z nich żyje pełnią życia, a druga ledwo trzyma się przy życiu?

Przetrwać to nie to samo, co żyć. Wszyscy dzielimy to pragnienie, żeby żyć pełnią życia. Przetrwanie jest wtedy, gdy żyjemy wyłącznie w oparciu o nasze zmysły – wzrok, smak, węch, dotyk, słuch itp. Używamy fizycznych zmysłów, by unikać zagrożeń i dbać o zdrowie i bezpieczeństwo. To jest dobre, jednak nasze zmysły nie przekazują nam pełnego obrazu rzeczywistości. Bóg stworzył ludzkość, by funkcjonowała jednocześnie w oparciu o fizyczne zmysły i o Jego polecenia. W ten sposób możemy żyć naprawdę.

Kiedy żyjemy zgodnie z Bożą wolą i instrukcją, zaczyna w nas płynąć Jego życie. Kiedy podłączamy się do strumienia Bożego Ducha, zaczynają w nas rosnąć dobre owoce z urodzajnego ogrodu Eden. Żywa woda Ducha rodzi w nas miłość, radość, cierpliwość, uprzejmość, łagodność i wstrzemięźliwość. To są Boże drogi.

Kiedy Jezus mówi Samarytance, że woda, którą pije, tylko nasili jej pragnienie, sugeruje, że Samarytanka zadowala się trybem przetrwania. Co gorsza, świat skrzywdził ją tak bardzo, że w jej pojmowaniu przetrwanie to najlepsze, czego może jeszcze w życiu doświadczyć. Jezus burzy ten sposób myślenia. Obiecuje jej, że picie wody, którą On daje – czyli podążanie Jego drogą – spowoduje, że powstanie w niej „studnia”, z której wytryśnie niekończący się strumień obfitego życia – prawdziwego, pełnego, pięknego i dobrego życia.

Biblijna historia nie jest opowieścią o tym, jak Bóg pomaga nam przetrwać najdłużej, jak to możliwe. To opowieść o tym, że Bóg zamierza dać ludziom pełnię życia, dzieląc się z nimi swoim życiem, które już jest wieczne i piękne. Obyśmy potrafili wyjść poza podstawowe techniki przetrwania, by zacząć żyć takim życiem, jakie pokazał nam Jezus.

Pytania do refleksji

1) W tej scenie Jezus nie zważa na obowiązujące normy społeczne, ale z cierpliwością okazuje Samarytance miłość i nadzieję. Będąc Żydem, powinien ją zignorować i nie nawiązywać kontaktu – takie były oczekiwania i wartości innych. Od jakich grup etnicznych lub religijnych radzono nam trzymać się z daleka i dlaczego?

2) Jezus rozpoznaje prawdziwe uwielbienie Boga na podstawie szczerości i wierności Jego nauce (zakorzenionej w Duchu i w prawdzie), a nie na podstawie miejsca, w którym się ono odbywa (na tej czy tamtej górze, w świątyni czy poza nią). Mówi, że istnieje wiele sposobów na oddawanie Mu czci i życie dla Niego, a Bóg kocha każde uwielbienie zanoszone w szczerości i w Bożym Duchu. Czy uczy nas to czegoś o właściwym podejściu do różnych społeczności, które uwielbiają Boga szczerze, choć w inny sposób niż my?

3) Ta historia wiele mówi o naturze i charakterze Jezusa, o Jego człowieczeństwie i współczuciu. Kiedy myślisz o tym, w jaki sposób Jezus mówi i postępuje w tej historii, co jeszcze możesz powiedzieć o Jego charakterze?