Wszystko stało się nowePrzykład

Kiedy Paweł mówi o cierpieniach Jezusa obfitujących w naszym życiu, może mieć na myśli kilka zazębiających się kwestii: 1. Cierpienia z powodu Chrystusa. 2. Cierpienia przygotowane dla nas przez Chrystusa. 3. Cierpienia związane z Chrystusem. 4. Cierpienia, jakie znosił Chrystus.[1] Uważam, że jako wierzący powinniśmy być świadomi, że będziemy znosić cierpienia właściwe dla relacji z Chrystusem. Wielu chrześcijan na całym świecie doświadcza poważnych prześladowań, podczas gdy inni przechodzą przez mniejsze, lecz nadal bolesne i uciążliwe próby wiary. Paweł wiedział, że w związku z cierpieniami nawiązujemy pewien szczególny rodzaj społeczności z Jezusem, ponieważ nikt nie doświadczył ich intensywniej niż On.

Nie spotkałam jeszcze osoby, która cieszyłaby się cierpieniem, ale spotkałam wielu, którzy pośród udręk odnaleźli bliskość z Panem. Istnieją bowiem takie strony Jezusa, których nie poznasz na łatwej ścieżce, a po zakosztowaniu tej bliskości nie zamieniłbyś jej na łatwiejszą drogę. Poza doświadczeniem wyjątkowej społeczności z Jezusem (Filipian 3:10), Paweł ujawnia kolejny powód, dla którego cierpienie przynosi błogosławieństwo.

Ilekroć cierpienia Chrystusa wkraczają w nasze życie, zaczyna ono obfitować w Bożą pociechę (2 Koryntian 1:5). To niesamowite!

W 4 wersecie odnajdujemy jedną z najpiękniejszych obietnic Pisma Świętego: "[Ojciec] pociesza nas w każdym ucisku. Dzięki temu my potrafimy pocieszać tych, którzy przechodzą przez ucisk, tą pociechą, której sami doznaliśmy od Boga". W czasie cierpienia ciężko nam sięgać wzrokiem poza osobisty ból. Zrozumiemy jednak jego cel, kiedy tylko uświadomimy sobie, jak wyjątkową pomocą możemy służyć innym, którzy będą przechodzić przez podobne próby.

Cierpienie Chrystusa i Jego pociecha są nieodłączne w naszym życiu. Jako chrześcijanie nie musimy cierpieć, nie doznając pocieszenia Chrystusa i wierzę, że istnieje takie ukojenie, którego nigdy nie poznamy, jak tylko poprzez uczestniczenie w Jego cierpieniach. Jeśli przechodzisz próbę – być może nie do zniesienia, przekraczającą twoje możliwości – czerp z Bożego pokrzepienia, które dostępne jest w Chrystusie. Bóg zapewnia, że będzie ono odpowiednie do twojego bólu. A kiedy już doznasz Bożego pocieszenia, tym chętniej będziesz opatrywać rany innych, bo otucha, jaką daje Pan, wylewa się ponad miarę. Będziesz miał więcej, niż potrzeba, by móc się nią dzielić.

[1]David E. Garland, The New American Commentary, Tom 29, 2 List do Koryntian(Nashville: Broadman & Holman Publishers, 1999) dostęp 7 sierpnia 2017 roku przezmywsb.com.