Odkrywanie prawdziwego szczęścia: rozważania z Johnem PiperemPrzykład

Wierzący w Jezusa są niezwykle cenni dla Boga (jesteśmy Jego oblubienicą!). Kocha nas tak bardzo, że nie pozwoli, aby nasza wartość w jego oczach, stała się naszym bożkiem.

Naprawdę wiele dla Boga znaczymy (dziecięctwo Boże!), ale On przeprowadza to w taki sposób, aby odciągnąć nas od samych siebie i skierować naszą uwagę na radowanie się Jego wspaniałością.

Zrób sobie test. Jeżeli Jezus przyszedłby, aby spędzić z tobą dzień, usiadłby obok na kanapie i powiedział: "Naprawdę cię kocham" — na czym byś się koncentrował przez resztę dnia, spędzonego razem?

Wydaje mi się, że zbyt wiele pieśni i kazań pozostawia nas z błędną odpowiedzią. Pozostawiają one wrażenie, że szczytem naszej radości będzie powtarzające się doświadczenie bycia kochanym. "On mnie kocha!", "On mnie kocha!" To jest rzeczywiście radość. Ale nie jej szczyt i nie centrum naszej uwagi.

Co tak naprawdę mamy na myśli, kiedy mówimy: "Jestem kochany"? Co przez to rozumiemy? Co oznacza "bycie kochanym"?

Czy najwspanialszą, najbardziej wywyższającą Chrystusa radością, nie byłoby wpatrywanie się w Niego przez cały dzień i wykrzykiwanie: "Jesteś wspaniały!", "Jesteś wspaniały!"?

• On odpowiada na najtrudniejsze pytania, a Jego mądrość jest zachwycająca.
• On potrafi dotknąć odrażających, sączących się ran, a Jego współczucie jest zachwycające.
• On przywraca do życia kobietę w gabinecie lekarskim, a Jego moc jest zachwycająca.
• On wie co ma się wydarzyć dziś po południu, a Jego znajomość przyszłości jest zachwycająca.
• On śpi podczas trzęsienia ziemi, a Jego nieustraszoność jest zachwycająca.
• On mówi: "Zanim był Abraham, JA JESTEM", a Jego słowa są zachwycające.

Spacerujemy z nim i jesteśmy całkowicie zachwyceni tym, co widzimy.

Czy to nie Jego miłość dla nas, Jego chęć, by zrobić wszystko, co musi zrobić (włączając w to śmierć za nas) sprawia, że możemy się Nim zachwycać bez ryzyka, że Jego bliskość nas unicestwi? Odkupienie, przebłaganie, wybaczenie, usprawiedliwienie, pojednanie — wszystko to musi się wydarzyć. To są czyny miłości.

Jednak celem miłości, który sprawia, że te czyny są pełne uczucia, jest to, abyśmy z Nim byli i widzieli Jego zapierającą dech w piersiach chwałę. W takich właśnie momentach, zapominamy o samych sobie i widzimy oraz czujemy obecność Chrystusa.

Dlatego ponaglam pastorów i nauczycieli: zachęcajcie ludzi do spojrzenia poza czyny miłości Jezusa i do zobaczenia prawdziwego celu tej miłości. Jeżeli odkupienie, przebłaganie, wybaczenie, usprawiedliwienie i pojednanie nie prowadzą nas do radości bycia z Jezusem, wtedy nie są one miłością.

Kładź na to nacisk. O to właśnie modlił się Jezus

"Dlaczego cieszysz się, że jesteś kochany przez Jezusa?"