Znak krzyżaPrzykład

I Ducha Świętego

Ostatnia część znaku krzyża polega na nakreśleniu dłonią linii od lewego ramienia do prawego, podczas wypowiadania słów „i Ducha Świętego”. Kreśląc belkę krzyża na naszych barkach przypominamy sobie słowa Jezusa skierowane do Jego uczniów o wzięciu własnego krzyża, a także Jego pocieszające słowa o tym, że ciężar, do którego niesienia nas zaprasza, jest lekki.

Przywołując imię Ducha Świętego podczas kreślenia tej belki krzyża, przypominamy sobie, że to Duch Święty pozwala nam nieść nasz ciężar i iść za naszym Panem. Myślenie o Jezusie jako o Synu pozwala nam zastanowić się nad naturą relacji w Trójcy. W podobny sposób myślenie o Duchu Świętym umożliwia nam rozważenie innego aspektu natury Boga. Kiedy myślimy o Jezusie, mamy przed sobą obraz Boga w najbardziej namacalnej formie. On chodził, rozmawiał z nami i wśród nas mieszkał. Mogliśmy Go dotykać i słuchać. Kiedy myślimy o Duchu Świętym, nie mamy nic namacalnego. Mamy tylko określenia, które mówią o tym, w jaki sposób Duch Święty działa i obrazowe metafory takie jak woda, ogień, wiatr i oddech, które próbują oddać coś nieopisywalnego.

Fakt, że Bóg jest zarówno bliski i znany jak Jezus i jednocześnie niezgłębiony jak Duch Święty, wprowadza nas coraz głębiej w tajemnicę tego, kim jest Bóg. Piękno tajemnicy Boga tkwi w tym, że to właśnie ta najbardziej niepoznawalna Osoba Trójcy Świętej, która w nas oddycha, zbliża nas coraz bardziej do Ojca i Syna.

Modlitwa

Źródło mądrości,
Tchnienie życia,
Pocieszycielu i Przewodniku.
Kocham Cię i potrzebuję Cię.
Proszę przyjdź i tchnij we mnie na nowo.
Z każdym oddechem, otwórz moje oczy, abym zobaczył świat
i Twoją w nim obecność
Pomóż mi odegrać moją rolę w Twoim twórczym życiu.
Amen.