Życie po zmianie: samotna matkaPrzykład

Cel

Jeśli jesteś jak ja, to pewnie mówisz sobie: „jestem po prostu mamą”. Dokładnie tak się czułam, gdy zostałam jedynym opiekunem trójki małych dzieci. Byłam dobrze zapowiadającą się, niezależną pisarką, oczekującą dalszego rozwoju kariery, gdy rozwód i załamanie finansowe z piskiem to zahamowały. Uwielbiałam opowiadać ludziom historie pisząc i głęboko zasmucała mnie myśl, że to marzenie muszę odłożyć na półkę do odwołania. Gdy macierzyństwo stało się solówką, to wydawało się, że wszystkie moje pasje idą w kąt. 

W samym środku codziennej walki o przetrwanie i z moim bólem, trudno było w tym wszystkim ujrzeć jakiś cel. Jednak, gdy zainwestowałam więcej czasu w swój kościół, powiedziałam 'tak' służbie, dołączyłam do małej grupy samotnych matek, wtedy zaczęłam dostrzegać, że Bóg dał mi dar przewodzenia i pasterzowania. Myśl, że tyle samotnych mam potrzebuje wsparcia i zachęty, zaczęła leżeć mi na sercu i poprosiłam Boga, by mnie używał.

Po pierwsze musiałam uznać, że nie ma czegoś takiego jak 'po prostu mama'. Macierzyństwo to trudne i święte powołanie. Rodzina to nasza pierwsza służba i mamy przywilej wychowywania dzieci do poznania i kochania Boga. W danej chwili możemy tego nie odczuwać jako powołanie. Właściwie, może się to raczej wydawać brzemieniem niesprawiedliwie obciążającym twoje barki, ale to Bóg dał ci dzieci i On jest dobry w kończeniu tego, co zaczął. W otoczeniu kochającej wspólnoty wierzących i przyjaciół, moje dzieci rozkwitały, pomimo moich pomyłek i błędów. W tej podróży matki w pojedynkę jest wspaniały cel.

 Bóg sobie o tobie nie zapomniał, ani o marzeniach, ani o darach, które w tobie umieścił. Bez względu na to, czy pasjonujesz się edukacją, posługiwaniem, sztuką, prowadzeniem własnego biznesu, czy napisaniem książki, zapytaj Boga, co chce byś robiła z tym, co w sobie masz. Jeśli nie masz pewności jakie dary ulokował w tobie Bóg, to poproś, by ci to objawił. Pomyśl, co rozświetla cię od środka, przynosi radość, chwyta za serce. To oficjalne zaproszenie do odkrywania swojego celu!

 Boże, dziękuję, że stworzyłeś mnie z unikalnymi obdarowaniami i z myślą o specjalnym celu dla mnie. Pomóż mi przyjąć swoje powołanie i oddać Ci w nim chwałę, szczególnie jeśli to trudne. Kiedy mnie dopracujesz i rozwiniesz w pełni oddanego naśladowcę Chrystusa, dodaj mi odwagi, bym odkryła swój cel i w całości w niego weszła. Amen.