Zacznij tutaj | Pierwsze kroki z JezusemPrzykład

List do Kolosan 2 | Utrzymaj kurs

Dzień dobry! Dzisiaj usłyszymy ostrzeżenie przed zwiedzeniem. Czytamy 2 rozdział Listu do Kolosan. W wersecie 4 Paweł pisze:

„Mówię o tym, aby was nikt nie zwodził podstępnymi wywodami”.

Nie cierpię być okłamywany. Ale fałszywi lub nie mający właściwego rozeznania nauczyciele mogą uciekać się do podstępu, przez co ich argumenty wydają się słuszne. Nie daj się jednak nabrać. Zwiedzenie może pokierować cię w złą stronę. Czy zdarzyło ci się wsiąść do autobusu jadącego w złą stronę? Mnie zdarzyło się coś jeszcze gorszego: kiedy byłem w szkole, źle skręciłem podczas biegu na 5 km i zacząłem oddalać się od linii mety zamiast się do niej zbliżać. W takiej sytuacji szybkość nie ma znaczenia – biegnę w złą stronę! To samo może się zdarzyć w życiu duchowym.

Idąc za Jezusem musimy trzymać się ścieżki – iść we właściwą stronę. A w podążaniu za Jezusem właściwy kierunek to... za Jezusem. On jest drogą. Wiem, że to może wydawać się oczywiste, ale czasami coś nas rozprasza, albo co gorsza ulegamy zwiedzeniu. Żeby więc utrzymać kurs, zacznijmy od Słowa Bożego. List do Kolosan 2, werset 6:

„Jak więc przyjęliście Jezusa Chrystusa, Pana, tak też – zjednoczeni z Nim – postępujcie”.

Podoba mi się to. Wyrusz z Jezusem i trzymaj się Go. Fałszywi nauczyciele odciągają wierzących od prostoty codziennego podążania za Jezusem. Trwajmy więc w Nim, jak mówi werset 7,

„…jako ludzie zakorzenieni w Nim, jako ci, którzy się w Nim budują”.

Zastanów się. Kiedy sadzisz drzewo, przywiązujesz do sadzonki kijek, żeby prosto rosła. Niektórzy traktują Jezusa jak taki kijek. Dorastają i zostawiają Go za sobą. Nie rób tak. Jezus jest naszym korzeniem. On jest winoroślą, a my – pędami. Korzenie dostarczają składników odżywczych potrzebnych do wzrostu i dają nam oparcie podczas burzy. Jesteśmy zakorzenieni w Jezusie i budujemy się w nim. Dalej Paweł ostrzega nas, żeby nas „ktoś nie wpędził w niewolę zręcznie manipulując rzekomą nauką”, która nie jest zakorzeniona w Jezusie. Werset 9:

„Przecież to w Nim, sprowadzona do cielesnej postaci, zawiera się cała pełnia Boskości”.

Niesamowite. Pełnia Boskości w ciele. To Jezus. Pełnia – nie tylko troszkę, ale sto procent. Spójrz na werset 10:

„W Nim też dostąpiliście napełnienia”.

Innymi słowy, Jezus jest w pełni Bogiem, a kiedy jesteś zakorzeniony w Nim, stajesz się w pełni sobą – tym, kim od początku miałeś być.

Fałszywi nauczyciele sprowadzali chrześcijan na manowce twierdząc, że Jezus był tylko częściowo Bogiem. Zamiast naśladować Jezusa skupiali się na przestrzeganiu zasad. Mówili, że trzeba robić określone rzeczy, żeby pójść do nieba. Były to zasady ze Starego Testamentu, takie jak obrzezanie.

Już dobrze, przestań się chichrać. Obrzezanie miało być fizycznym obrazem duchowej rzeczywistości. Odcięcie kawałka ciała symbolizowało to, jak nasza cielesność – nasza grzeszna natura – zostaje odcięta przez Boga. Ale fizyczne obrzezanie było przeznaczone dla Żydów i nigdy nie zostało nakazane chrześcijanom. A jednak fałszywi nauczyciele nalegali, aby wierzący mężczyźni się obrzezywali i zamieniali podążanie za Jezusem w zbiór nakazów i zakazów – wysiłków zmierzających do zapracowania na zbawienie. Paweł natomiast stwierdza, że to Jezus wykonał całą pracę – odciął nasze ciało – w sensie duchowym, a nie fizycznym.

Werset 12 porusza temat chrztu. Jeśli należysz do Jezusa, wzywa cię On do przyjęcia chrztu. Chrzest nie jest uczynkiem, który zapewnia ci zbawienie, tylko czymś, co robisz dlatego, że Jezus cię zbawił. W chrzcie utożsamiamy się z Jezusem: moje stare życie umarło razem z Nim na krzyżu, a Jego zmartwychwstanie przyniosło mi nowe życie. Przyjęcie chrztu symbolizuje więc pogrzeb – zanurzenie w wodzie i zmartwychwstanie - wynurzenie.

To dzięki temu nowemu życiu teraz idziemy za Jezusem. Stare przeminęło. Nie usiłujemy zapłacić za nasze grzechy. Werset 13 mówi, że Jezus

„...darował nam wszystkie upadki”.

Umorzył cały nasz dług – nie pozostało nic więcej do spłacenia. Twój grzech nic na ciebie nie ma.

Dlatego właśnie naśladowanie Jezusa to nie tylko zbiór zasad. W wersecie 16 widzimy, że nie chodzi o „jedzenie i picie” ani „święta, nowie” czy dzień szabatu. Te rzeczy należały do Starego Przymierza i były ważne, ale werset 17 wyjaśnia, że wszystkie one...

„... to tylko cienie nadchodzących zdarzeń”.

Cienie są użyteczne – ukazują nam kontury tego, co nadchodzi. Paweł stwierdza jednak, że rzeczywistość – sedno jest w Chrystusie.

Jezus jest rzeczywistością. Zasady i tradycje były tylko cieniem.

Kiedy grzęźniemy w powinnościach: „musisz uwielbiać”, „musisz się modlić” – zamieniamy oddawanie Bogu czci we wpędzanie się w poczucie winy. Potem dodajemy więcej zasad – jak w wersecie 21:

„ Nie dotykaj, nie próbuj, nie ruszaj”.

Paweł mówi, że te zasady mają ”pozór mądrości” (BT V), ale nie działają. Nie da się zmienić w dobrego człowieka za pomocą surowych zasad i wymuszonego uwielbienia. Życie to nie zbiór reguł.

Posłuchaj. Kiedy idziemy za Jezusem, jest wiele rzeczy, które kiedyś robiliśmy, ale teraz już nie. Ale to nie z powodu zasad. Zmieniamy się, ponieważ jesteśmy odnawiani. Jesteśmy zakorzenieni w Jezusie i wypełnieni Duchem Świętym, który pomaga nam zrywać z grzechem i żyć sprawiedliwie. To nie jest cień – to rzeczywistość.

Podążanie za zasadami to bycie wpędzanym w poczucie winy. Podążanie za Jezusem to bycie napędzanym łaską. Przeczytaj List do Kolosan 2 i upewnij się, czy twój autobus jedzie w dobrą stronę.

Do przemyślenia i omówienia

• Paweł mówi nam, żebyśmy trwali w Jezusie tak, jak na początku. Jakie zagrożenia i zwiedzenia, które mogą odwieść cię od naśladowania Jezusa, zauważasz w swoim życiu?


• Czym się różni podążanie za Jezusem od podążania za zasadami? (Przeczytaj 2:16-17)


• Czy odbierasz podążanie za Jezusem jako bycie wpędzanym w poczucie winy, czy bycie napędzanym łaską? Opowiedz o swoich doświadczeniach.