Adwentowy przewodnik dla rodzin z dziećmiPrzykład

Zwątpienie: przeszkoda w nadziei

Jeśli wiara jako całość obejmująca nadzieję jest „podstawą spełnienia się tego wszystkiego, co jest treścią nadziei; przekonaniem o prawdziwości tego, co niewidzialne" (Hebrajczyków 11:1), to rzeczą właściwą jest, że w naszym życiu i sercu przeciwstawia się jej zwątpienie, które definiuje się jako uczucie niepewności lub brak przekonania.

Paweł przypisuje wiarę Abrahamowi i opisuje związek między wiarą a nadzieją twierdząc, że: „wbrew beznadziei, mając nadzieję uwierzył” (Rzymian 4:18). Uwierzył pomimo beznadziei z ludzkiego punktu widzenia i uwierzył w nadziei opierającej się na charakterze Boga. Właściwie, okoliczności, w jakich znalazł się Abraham z ludzkiego punktu widzenia wydawały się beznadziejne. W obliczu podeszłego wieku i niepłodności obietnica otrzymania potomka wydawała się niemożliwa do spełnienia. Kiedy jednak nadzieja opiera się na Bogu, który może wszystko i faktycznie czyni rzeczy niemożliwe (Mateusza 19:26); zakres możliwości nie ma granic. Nasza nadzieja obfituje w Jego możliwości, Jego dobroć i wierność wobec nas, Jego dzieci. Mamy „pełną gwarancję nadziei”.

Często obawiamy się mieć nadzieję na coś, bo wątpimy, czy to coś jest możliwe, albo wątpimy w wolę, na której się to opiera. Może doznaliśmy zawodu, mamy za sobą stare rany i poważne rozczarowania, które przyćmiewają naszą zdolność do żywienia nadziei. Nasze dawne doświadczenia lub aktualne okoliczności budzą wątpliwości i niewiarę w przyszłe powodzenie. To właśnie w takich chwilach musimy przenieść swoją uwagę z tego, co tymczasowe, na to, co wieczne i na prawdę Ewangelii. Musimy czerpać z prawdy Słowa Bożego, prawdy potwierdzającej Jego niezmienny charakter i Jego wielką miłość do nas objawioną w Chrystusie. Moc Ewangelii rozwiewa wątpliwości.

Dla rodzin z małymi dziećmi

DZIECI, bywa, że zwątpienie wchodzi nam w paradę i okrada nas z nadziei, zasiewając niepewność, co do treści naszej nadziei w Chrystusie. Skupienie się na Jego charakterze i na znanej wam prawdzie na Jego temat pozwoli wzmocnić wiarę i mieć pełnię nadziei. Pomyślcie, kim jest dla was Bóg. Co uczynił dla was i waszej rodziny? Poproście rodziców o pomoc w sporządzeniu listy sposobów, na jakie Bóg okazał wierność waszej rodzinie. Gdy przyjdą wątpliwości, pomyślcie o rzeczach, które uczynił dla was Bóg, by dać wam pełnię nadziei.

Przeczytajcie Ewangelię Łukasza 1:46-56. DZIECI, gdy Maria dowiedziała się, że w jej łonie jest dziecko, zaśpiewała pieśń. Czy w tej pieśni było słychać nadzieję? Co Maria mówiła o Panu? Jakie cechy Pana z tej pieśni napawają was nadzieją?

Przeczytajcie Ewangelię Łukasza 1:57-1:80. DZIECI, jak Elżbieta i Zachariasz nazwali swoje dziecko? (Jan). Dlaczego wszyscy byli zaskoczeni? (w tych czasach, zwyczajowo nadawało się imię na cześć kogoś z rodziny, zwykle ojca. Jednak w ich rodzinie nie było nikogo o imieniu Jan). W jaki sposób Zachariasz zakomunikował im imię dziecka? (napisał na tabliczce). Czy pamiętacie, dlaczego stracił mowę? (zwątpił w przesłanie anioła, gdy ogłosił mu, że będą mieć dziecko). Co zaczął robić, gdy odzyskał mowę? (wychwalał Boga). Jak wszyscy wokół zareagowali? (byli zdumieni i wiedzieli, że chłopiec jest pod szczególną opieką Pana). Jaka nadzieja wobec tego, co zrobi Pan, przewijała się w pieśni Zachariasza? Jaką miał nadzieję wobec swojego syna, Jana? (że będzie prorokiem przygotowującym drogę dla Jezusa, da ludowi poznanie zbawienia). Czy nadzieja Zachariasza się spełniła? (tak, stał się mocny w duchu).

Jak możesz zadbać o to, by twoja nadzieja nie zgasła?