Nadzieja w ciemnościPrzykład

Bądź pełen nadziei

Żywa nadzieja pozwala nam jednocześnie smucić się i radować. Nasza żywa nadzieja jest dziedzictwem zdobytym dla nas przez Chrystusa. 

— Tim Keller 

Księga Habakuka kończy się jego modlitwą: "Wszechmocny Pan jest moją mocą! On uczynił moje nogi jak u łani, sprawił, że mogę kroczyć po moich wyżynach" (Habakuk 3:19). 

Kiedy zastanowisz się nad tym, co ten prorok wiedział o przyszłości, jego czysta nadzieja jest oszałamiająca. "Choćby figi nie zakwitły a w stodole nie byłoby zwierząt, jednak Pan jest w swojej świątyni. Choćby miało się pogorszyć, zanim będzie lepiej, bądź spokojna Ziemio przed Jego obliczem. Sprawiedliwy będzie żył z wiary. Słowo Boga będzie prawdą. Odnajdę siłę i nadzieję w Panu, moim Bogu, a On wzniesie mnie na nowy poziom". (autor parafrazuje wersety 3:17-19 Księgi Habakuka przyp. tłum.).

Habakuk borykał się z trudnymi pytaniami, starał się przyjąć rzeczywistość taką jaką ona jest, ufał tak czy inaczej i odnalazł swoją nadzieję w Bogu. Nawet jeśli nie zapamiętasz z tego planu biblijnego nic innego, mam nadzieję, że zapamiętasz co oznacza imię Habakuk: "walczyć". Oraz "przyjmować". 

Oba jednocześnie.

Pamiętam, jak moja najmłodsza córka, Joy, miała zaledwie cztery lata i bawiła się na tyrolce w ogrodzie znajomych. Ponieważ była zbyt mała, by uniknąć uderzenia w drzewo na końcu liny, uderzyła buzią prosto w gruby pień. Nadal pamiętam ten trzask! Upadła na ziemię, zakrwawiona i nieprzytomna. 

W panice odnalazłem puls, choć nie był tak silny jak bym chciał. Zawieźliśmy ją na pogotowie, gdzie zajęli się nią lekarze. Kiedy odzyskała przytomność, próbowali zszyć głębokie rozcięcie na jej brodzie. Jednak Joy im na to nie pozwalała. 

Musiałem ją unieruchomić. 

Leżałem na niej, unieruchamiając jej ciało i głowę, podczas, gdy lekarz delikatnie opatrywał i zszywał rany. Moja córeczka szlochała: "Tatusiu, co się dzieje? Puść mnie, proszę. Każ im przestać. Chcę się bawić. Proszę. Ja tylko chcę się bawić. Proszę, nie pozwól im mnie skrzywdzić". Ja jednak wiedziałem, że jeśli ma być zdrowa, musi przez to przejść. 

Czasem Bóg tak nas przytrzymuje, wiedząc, że potrzeba czasu dla naszego pełnego uzdrowienia.  

Walczymy z tym i przyjmujemy. Oba naraz. 

Jednak w Jego ramionach odnajdujemy nadzieję. 

Pomódl się: Boże, dziękuję ci za to, że mnie trzymasz. Dziękuję, że mnie uzdrawiasz. Dziękuję za nadzieję.