Psalmy 107:1-22
Psalmy 107:1-22 Biblia Warszawska 1975 (BW1975)
Wysławiajcie Pana, albowiem jest dobry, Albowiem łaska jego trwa na wieki! Niech mówią odkupieni przez Pana. Ci, których wyzwolił z ręki nieprzyjaciela, Których zebrał z ziem, ze wschodu i zachodu Z północy i południa! Błądzili po pustyni, po pustkowiu, Nie znajdując drogi do miasta zamieszkałego. Byli głodni i spragnieni, Dusza w nich omdlewała. Wołali do Pana w niedoli swej, A On wybawił ich z utrapienia. Poprowadził ich drogą prostą, Aby mogli dojść do miasta zamieszkałego. Niechaj wysławiają Pana za łaskę jego I za jego cuda dla synów ludzkich, Napoił bowiem duszę pragnącego, A duszę głodnego napełnił dobrem! Siedzieli w ciemności i mroku, Związani nędzą i żelazem, Ponieważ sprzeciwili się słowom Bożym I pogardzili radą Najwyższego. Serce ich upokorzył trudem; Słaniali się, a nikt nie pomógł. I wołali do Pana w swej niedoli, A On wybawił ich z utrapienia. Wyprowadził ich z ciemności i z mroku, A więzy ich rozerwał. Niechaj wysławiają Pana za łaskę jego I za cuda jego dla synów ludzkich! Ponieważ skruszył bramy spiżowe I połamał zasuwy żelazne. Chorowali z powodu swego występnego życia I cierpieli z powodu swych win. Wszelki pokarm obrzydł im I bliscy już byli bram śmierci. Wtedy wołali do Pana w swej niedoli, A On wybawił ich z utrapienia. Posłał słowo swoje, aby ich uleczyć I wyratować ich od zagłady. Niechaj wysławiają Pana za łaskę jego I za cuda jego dla synów ludzkich! Niechaj składają ofiary dziękczynne, Niech z radością opowiadają o czynach jego!
Psalmy 107:1-22 Biblia Gdańska (PBG)
Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego. Niech o tem powiedzą ci, których odkupił Pan, jako ich wykupił z ręki nieprzyjacielskiej, A zgromadził ich z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza. Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnej, miasta dla mieszkania nie znajdując. Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich. A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisku ich wyrywał ich; I prowadził ich drogą prostą, aby przyszli do miasta, w któremby mieszkali. Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi: Iż napoił duszę pragnącą, a duszę zgłodniałą napełnił dobrami. Którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, ściśnieni będąc nędzą i żelazem, Przeto, że byli odpornymi wyrokom Bożym, a radą Najwyższego pogardzili; Dla czego poniżył biedą serce ich; upadli, a nie był, ktoby ratował. A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawiał ich. Wywodził ich z ciemności, i z cienia śmierci, a związki ich potargał. Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi. Przeto, że kruszy bramy miedziane, a zawory żelazne rąbie. Szaleni dla drogi przewrotności swojej, i dla nieprawości swej utrapieni bywają. Wszelki pokarm brzydzi sobie dusza ich, aż się przybliżają do bram śmierci. Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich. Posyła słowo swe, i uzdrawia ich,a wybawia ich z grobu. Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi; I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem.
Psalmy 107:1-22 UWSPÓŁCZEŚNIONA BIBLIA GDAŃSKA (UBG)
Wysławiajcie PANA, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki. Niech to mówią odkupieni przez PANA, ci, których odkupił z ręki wroga; I zgromadził z ziem, ze wschodu i zachodu, z północy i południa. Błądzili po pustyni, po bezdrożnym pustkowiu, nie znajdując miasta, gdzie mogliby zamieszkać. Byli głodni i spragnieni, aż omdlewała w nich dusza. A gdy zawołali do PANA w swoim utrapieniu, uwolnił ich z ucisku; I prowadził ich prostą drogą, aby doszli do miasta, w którym mogliby zamieszkać. Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich; Bo napoił spragnioną duszę, a głodną duszę napełnił dobrami. Siedzieli w ciemności i w cieniu śmierci, spętani nędzą i żelazem; Bo buntowali się przeciw słowom Boga i pogardzili radą Najwyższego. Dlatego upokorzył ich serce trudem, upadli, a nie było nikogo, kto by im pomógł. A gdy wołali do PANA w swoim utrapieniu, wybawił ich z ucisku; Wyprowadził ich z ciemności i z cienia śmierci, a ich pęta rozerwał. Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i za cudowne dzieła wobec synów ludzkich. Bo skruszył bramy spiżowe i połamał żelazne rygle. Głupcy z powodu swej występnej drogi i nieprawości doznają utrapień. Ich dusza brzydzi się wszelkim pokarmem i zbliżają się do bram śmierci. A gdy wołają do PANA w swoim utrapieniu, wybawia ich z udręczeń. Posłał swoje słowo i uzdrowił ich, i wybawił ich z grobu. Niech wysławiają PANA za jego miłosierdzie i cudowne dzieła wobec synów ludzkich; I niech składają ofiary dziękczynienia, i głoszą z radością jego dzieła.
Psalmy 107:1-22 Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Wydanie pierwsze 2018 (SNP)
Wysławiajcie PANA, ponieważ jest dobry, Ponieważ Jego łaska trwa na wieki! Niech to powiedzą odkupieni przez PANA, Ci, których wykupił z ręki gnębiciela, Zebrał z przeróżnych krajów: Ze wschodu i zachodu, Z północy i z południa! Błądzili po pustyni, po pustkowiach, Nie mogli znaleźć drogi do miejsc zamieszkałych; Dręczył ich głód i pragnienie, Byli też bliscy załamania. I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA — A On wyzwolił ich z pognębienia, Poprowadził ich prostą drogą, Tak że doszli do miast zamieszkałych przez ludzi. Niech wysławiają PANA, Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich, Gdyż nakarmił spragnioną duszę, A jej głód zaspokoił dobrem! Serca ludzi siedzących w ciemności i pogrążonych w mroku, Związanych nędzą i żelazem Z powodu swego buntu przeciw słowom Boga Oraz pogardy dla rad Najwyższego, Upokorzył mozołem, A gdy się potykali, nie miał im kto pomóc. I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA — A On wyzwolił ich z pognębienia; Wyprowadził z ciemności oraz z gęstego mroku I skruszył to, co ich trzymało w więzieniu. Niech wysławiają PANA, Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich, Gdyż wyrwał wrota ze spiżu I połamał żelazne zasuwy. Potracili rozum, i przez swe nieprawości, przez swoje winy cierpieli. Obrzydł im wszelki pokarm, Stanęli na progu śmierci. I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA, A On wyzwolił ich z pognębienia, Posłał swoje Słowo, uzdrowił ich I ochronił przed całkowitym zniszczeniem. Niech wysławiają PANA, Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich, Niech złożą dziękczynne ofiary I niech z radością sławią Jego czyny!
Psalmy 107:1-22 Nowa Biblia Gdańska (NBG)
Dziękujcie WIEKUISTEMU, bo jest dobry, bowiem na wieki Jego łaska. Niech to powiedzą wyswobodzeni przez BOGA, których wyzwolił z ręki ciemięzcy, i zgromadził ich z ziem, od Wschodu i Zachodu, od Północy oraz od morza. Błąkali się po pustyni, po stepie bezdrożnym, a miasta do osiedlenia nie znaleźli. Byli głodni, spragnieni, aż dusza w nich omdlewała. Więc w swej niedoli wołali do BOGA, zatem wybawił ich z utrapień. I poprowadził ich prostą drogą, aby doszli do miasta osiedlenia. Niech sławią przed WIEKUISTYM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama. Bo nasycił spragnioną duszę oraz duszę zgłodniałą napełnił dobrem. Tych, co przebywali w mroku, w cieniu śmierci, więzionych w nędzy i w żelazie. Gdyż byli przekorni słowom Boga i urągali radom Najwyższego. Dlatego ich serce zgnębił biedą; upadli, a nie było wybawcy. Lecz wołali do WIEKUISTEGO w swej niedoli, a wybawił ich z ich utrapień. Wyprowadził ich z mroku, z cienia śmierci, a więzy ich porozrywał. Niech sławią przed WIEKUISTYM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama. Bo skruszył spiżowe bramy, a żelazne zawory połamał. Niebaczni cierpieli za swoją grzeszną drogę oraz za swe występki. Ich dusza gardziła wszelką strawą i doszli do bram śmierci. Lecz wołali do WIEKUISTEGO w swej niedoli, zatem wybawił ich z utrapień. Zesłał też Swoje Słowo i ich wyleczył, ocalił ich od zguby. Niech sławią przed BOGIEM Jego łaskę i Jego cuda względem synów Adama. Niech składają dziękczynne ofiary i w radości opowiadają Jego dzieła.
