Psalmy 9:1-20

א PANIE, będę Cię wielbił całym swoim sercem, Będę wyliczał wszystkie Twoje cuda, Będę się cieszył i radował w Tobie, Śpiewał, o Najwyższy, na cześć Twego imienia! ב Moi wrogowie odstąpią, Potkną się i padną przed Tobą, Bo dokonałeś sądu i ogłosiłeś wyrok w mojej sprawie, Jako sprawiedliwy Sędzia zasiadłeś na swoim tronie. ג Zgromiłeś narody, zniszczyłeś bezbożnych, Ich imię na wieki wymazałeś, Wróg legł w gruzach na zawsze, Poburzyłeś miasta, ich świetność idzie w niepamięć. ה PAN jednak króluje na wieki; Tron gotowy, On zasiada na sąd! Będzie sądził świat sprawiedliwie, Sprawy narodów rozstrzygnie bezstronnie. ו PAN będzie schronieniem dla uciśnionego, Schronieniem na czas niedoli. Ludzie znający Twe imię będą ufać Tobie, Bo nie opuszczasz, PANIE, tych, którzy Ciebie szukają. ז Śpiewajcie PANU mieszkającemu na Syjonie, Rozgłaszajcie wśród ludów Jego dzieła! Gdyż Stróż sprawiedliwości nie zapomniał o nich, On pamięta o wołaniu uciśnionych. ח Zmiłuj się nade mną, PANIE! Ty mnie możesz podnieść nawet u bram śmierci, Zajmij się tym całym utrapieniem, Którego nie skąpią mi ludzie nienawistni. Chciałbym pełnię Twojej chwały głosić w bramach Córki Syjonu I wreszcie się nacieszyć Twoim wybawieniem. ט Narody wpadły w dół przez siebie wykopany, W sieci przez nie zastawionej uwięzła ich własna noga. A PAN się objawił! Odbył sąd. Bezbożny uwikłał się w dzieło własnych rąk. Sela. י Zawrócą bezbożni do świata umarłych, Skończą tam te wszystkie narody, które nie pamiętają o Bogu. כ Biedny bowiem nie na zawsze będzie zapomniany, Nadzieja ubogich nie przepadnie na wieki. Powstań, PANIE! Nie dopuść do tryumfu człowieka, Niech się dokona przed Tobą sąd nad narodami!