Psalmy 107:1-43

Wysławiajcie PANA, ponieważ jest dobry, Ponieważ Jego łaska trwa na wieki! Niech to powiedzą odkupieni przez PANA, Ci, których wykupił z ręki gnębiciela, Zebrał z przeróżnych krajów: Ze wschodu i zachodu, Z północy i z południa! Błądzili po pustyni, po pustkowiach, Nie mogli znaleźć drogi do miejsc zamieszkałych; Dręczył ich głód i pragnienie, Byli też bliscy załamania. I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA — A On wyzwolił ich z pognębienia, Poprowadził ich prostą drogą, Tak że doszli do miast zamieszkałych przez ludzi. Niech wysławiają PANA, Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich, Gdyż nakarmił spragnioną duszę, A jej głód zaspokoił dobrem! Serca ludzi siedzących w ciemności i pogrążonych w mroku, Związanych nędzą i żelazem Z powodu swego buntu przeciw słowom Boga Oraz pogardy dla rad Najwyższego, Upokorzył mozołem, A gdy się potykali, nie miał im kto pomóc. I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA — A On wyzwolił ich z pognębienia; Wyprowadził z ciemności oraz z gęstego mroku I skruszył to, co ich trzymało w więzieniu. Niech wysławiają PANA, Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich, Gdyż wyrwał wrota ze spiżu I połamał żelazne zasuwy. Potracili rozum, i przez swe nieprawości, przez swoje winy cierpieli. Obrzydł im wszelki pokarm, Stanęli na progu śmierci. I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA, A On wyzwolił ich z pognębienia, Posłał swoje Słowo, uzdrowił ich I ochronił przed całkowitym zniszczeniem. Niech wysławiają PANA, Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich, Niech złożą dziękczynne ofiary I niech z radością sławią Jego czyny! Ci, którzy na statkach wyruszyli w morze, Prowadzili handel na zamorskich szlakach, Ci widzieli wielkie dzieła PANA, Jego cuda na bezkresnych głębiach. Oto wydał rozkaz — zerwała się wichura! Podniosły się potężne fale! Parli w górę ku niebu, Pruli w dół, w otchłanie, Ich dusze zastygały w przerażeniu. Zataczali się i chwiali jak pijani, Ich mądrość poszła w rozsypkę. I wtedy, w swojej niedoli, wołali do PANA, A On wyzwolił ich z pognębienia, Uciszył wzburzone morze I uspokoił jego fale. Ucieszył ich ten spokój, Uradowało to, że ich wprowadził do upragnionej przystani. Niech wysławiają PANA, Jego łaskę i cuda na rzecz synów ludzkich, Niech Go wywyższają w zgromadzeniu ludu I chwalą Go w radzie starszych! Zamienił rzeki w pustynię, A źródła wód w suchą ziemię — Z powodu zła swych mieszkańców Żyzna ziemia stała się ugorem. Ale także pustynię zamienił w jeziora I suchą ziemię w źródła. W niej osadził głodnych, A oni wybudowali tam miasto na mieszkanie. Obsiali pola, zasadzili winnice I zebrali obfite plony. Błogosławił im i bardzo się rozrośli, Zadbał też, by nie zabrakło im bydła. [Ich wrogowie natomiast] zmaleli i podupadli Przez ucisk, nieszczęście i rozpacz. Dostojnych dotknął pogardą, Zmusił do błądzenia po pustynnych bezdrożach, Ale ubogiego wyprowadził z nędzy, A jego rodzinę rozmnożył niczym owce w stadzie. Prawi to zobaczą — i ogarnie ich radość, Wszelkie bezprawie natomiast zamknie swoje usta. Kto mądry, niech z tego korzysta I niech rozważa w swych myślach przejawy łaski PANA!