Psalmy 105:1-22

Wysławiajcie PANA! Wzywajcie Jego imienia! Głoście wśród ludów Jego dzieła! Śpiewajcie Mu! Grajcie Mu! Opowiadajcie o wszystkich Jego cudach! Szczyćcie się Jego świętym imieniem, Niech raduje się serce szukających PANA! Szukajcie PANA i Jego mocy, Szukajcie Jego oblicza nieprzerwanie! Pamiętajcie o cudach, których dokonał, O znakach i rozstrzygnięciach przez Niego ogłoszonych — Wy, potomkowie Abrahama, Jego sługi, I wy, synowie Jakuba, przez Niego wybrani! Oto PAN, nasz Bóg: Jego rozstrzygnięcia dotyczą całej ziemi, On zawsze pamięta o swoim przymierzu, O Słowie, które przekazał tysięcznym pokoleniom — O przymierzu, które zawarł z Abrahamem, Oraz o swej przysiędze złożonej Izaakowi. Zawarł je jako ustawę dla Jakuba, Jako wieczne przymierze dla Izraela, Powiedział: Tobie dam ziemię Kanaan, Przydzielę ci ją w dziedziczne posiadanie. A stało się to wtedy, gdy była ich garstka, Byli w niej nieliczni i obcy. Wędrowali wówczas od narodu do narodu, Od królestw do kolejnych ludów. Już wtedy nie pozwolił nikomu ich gnębić, Z ich powodu karał nawet królów: Nie dotykajcie moich pomazańców I moim prorokom nie wyrządzajcie szkody! A kiedy zesłał głód na ziemię, Kiedy uszczuplił zapasy chleba, Posłał przed nimi swojego człowieka, Sprzedanego w niewolę Józefa. Pęta spodliły jego nogi, Żelazna obręcz skuła szyję, Jednak do czasu — bo przyszło Jego Słowo, Wypróbowała go zapowiedź PANA. Król posłał sługi i ci go rozkuli, Władca ludów orzekł — i go wypuszczono. Następnie ustanowił go panem swego domu I władcą całego swego mienia. Mógł karcić książąt zgodnie ze swą wolą, Dworską starszyznę miał uczyć mądrości.