Przypowieści Salomona 12:1-7

Kto kocha pouczenie, ten kocha poznanie, lecz kto nienawidzi karcenia, jest prostakiem. Dobry zyskuje przychylność u PANA, lecz potępia On człowieka złych zamiarów. Dzięki niegodziwości nikt się nie ostoi, korzeń sprawiedliwych jest nie do wyrwania. Dzielna żona jest koroną swojego męża, a ta, która go zawstydza, jest jak próchnica jego kości. Zamiary sprawiedliwych skupiają się na prawie, przywództwo bezbożnych — na oszustwie. Słowa bezbożnych to czyhanie na krew, lecz usta prawych są dla nich samych ratunkiem. Bezbożni zostaną powaleni i wyginą, lecz dom sprawiedliwych ocaleje.