Liczb 14
14
Liczb 14
Zniechęcenie i bunt ludu
1Wtedy całe zgromadzenie wzniosło głośny lament i lud płakał tej nocy. 2W Izraelitach narastał bunt przeciw Mojżeszowi i Aaronowi. W końcu ludzie wybuchli: Szkoda, że nie pomarliśmy w ziemi egipskiej albo i na tej pustyni! 3Po co PAN prowadzi nas do tej ziemi? Czy po to, byśmy tam padli od miecza? Czy po to, by nasze żony i dzieci stały się tam łupem? Czy nie lepiej nam wrócić do Egiptu? 4I zaczęli zachęcać się nawzajem: Obierzmy sobie wodza i wróćmy do Egiptu!
5Wtedy Mojżesz i Aaron padli na twarz przed zgromadzeniem synów Izraela. 6Jozue zaś, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunego, którzy należeli do grona zwiadowców wysłanych do Kanaanu, rozdarli swoje szaty 7i powiedzieli wobec wszystkich zgromadzonych: Ziemia, przez którą przeszliśmy i którą zbadaliśmy, jest ziemią nadzwyczaj dobrą. 8Jeśli PAN upodobał nas sobie, to nas do niej wprowadzi. On nam da tę ziemię opływającą w mleko i miód. 9Tylko nie buntujcie się przeciw PANU! Nie bójcie się mieszkańców tej ziemi. Tak! Padną naszym łupem!#14:9 Padną naszym łupem, idiom: (1) będą naszym chlebem; (2) pokonamy ich z taką łatwością, z jaką je się chleb; (3) będą naszym żerem. Nie mają osłony!#14:9 Być może aluzja do ich bóstw. Z nami zaś jest PAN! Nie bójcie się ich!
10Jednak gdy całe zgromadzenie gotowe było ich ukamienować, chwała PANA ukazała się w namiocie spotkania na oczach wszystkich Izraelitów.
Gniew i kara
(Pwt 1:34-40)
11Wtedy PAN powiedział do Mojżesza: Jak długo ten lud będzie Mną pogardzać?#14:11 Lub: będzie Mnie odtrącać. I jak długo nie będą Mi wierzyć#14:11 wierzyć, hbr. לֹא־יַאֲמִינוּ בִי, lub: ufać, polegać na Mnie. pomimo wszystkich znaków, których dokonałem wśród nich? 12Uderzę go zarazą i wydziedziczę go! Ciebie#14:12 PS dodaje: i dom twojego ojca, hbr. וְאֶת־בֵּית אָבִיךָ, pod. G. uczynię narodem większym i liczniejszym niż oni.
13Lecz Mojżesz odpowiedział PANU: Gdy Egipcjanie o tym usłyszą — bo przecież wywiodłeś ten lud w swojej mocy spośród nich — 14przekażą to mieszkańcom tej ziemi. A ci już usłyszeli, że Ty, PANIE, jesteś pośród tego ludu, że Ty, PANIE, ukazujesz mu się oko w oko, że Twój obłok stoi nad nim, że w słupie obłoku kroczysz przed nim za dnia, a w słupie ognia nocą. 15Jeśli więc wygubisz ten lud do ostatniego człowieka, to narody, które słyszały wieść o Tobie, stwierdzą: 16Ponieważ PAN nie był w stanie wprowadzić tego ludu do ziemi, którą im przysiągł, to wybił go na pustyni. 17Proszę więc, niech się teraz okaże moc mojego Pana. Niech się okaże to, co oznajmiłeś w słowach: 18PAN jest powściągliwy w gniewie i wielce łaskawy, przebacza winę i przestępstwo, nigdy nie pozostawia bez kary,#14:18 Lub: który wcale nie uniewinnia winnego. G dodaje: winnego, gr. καὶ καθαρισμῷ οὐ καθαριεῖ τὸν ἔνοχον. lecz nawiedza winę ojców na synach do trzeciego i do czwartego pokolenia. 19Przebacz, proszę, winę tego ludu, według wielkości Twojej łaski, jak już odpuszczałeś temu ludowi od czasu jego wyjścia z Egiptu aż dotąd.
20A PAN powiedział: Przebaczyłem — według twego słowa. 21Ale — jak żyję i jak cała ziemia jest pełna chwały PANA — 22żaden z tych ludzi, którzy widzieli moją chwałę i moje znaki, to, czego dokonywałem w Egipcie i na pustyni — a już po dziesięciokroć wystawiali Mnie na próbę i nie słuchali mojego głosu — 23nie zobaczy ziemi, którą przysiągłem ich ojcom! Nie zobaczy jej żaden z tych, którzy Mnie znieważyli. 24Jednak mojego sługę Kaleba, za to, że jest z nim inny duch i bez reszty obstawał za Mną, wprowadzę do ziemi, do której poszedł, i jego potomstwo ją posiądzie. 25Skoro więc Amalekici i Kananejczycy mają mieszkać w dolinie, zawróćcie jutro i wyruszcie na pustynię, w drogę ku Morzu Czerwonemu.
26 PAN przemówił ponadto do Mojżesza i Aarona tymi słowy: 27Jak długo jeszcze będzie to niegodziwe zgromadzenie szemrać przeciw Mnie? Słyszałem narzekających synów Izraela, wiem, jak szemrają przeciw Mnie! 28Powiedz im: Jak żyję — oświadcza PAN — spełnię wam to, o czym mówiliście w mojej obecności.#14:28 w mojej obecności, hbr. בְּאָזְנָי, idiom: do moich uszu. 29Na tej pustyni padną wasze trupy i wszyscy spisani spośród was, w pełnej liczbie, od dwudziestego roku życia wzwyż — wszyscy, którzy szemraliście przeciw Mnie! 30Nie wejdziecie do ziemi, co do której przysiągłem,#14:30 przysiągłem, hbr. נָשָׂאתִי אֶת־יָדִי (nasa’ti ’et jadi), idiom: podniosłem moją rękę. że osiedlę was w niej, za wyjątkiem Kaleba, syna Jefunego, i Jozuego, syna Nuna. 31Za to wasze dzieci, o których mówiliście, że staną się łupem, te wprowadzę i one przejmą na własność tę ziemię, którą wy pogardziliście. 32Wy zaś padniecie trupem na tej pustyni! 33Co do waszych synów, pozostaną oni pasterzami#14:33 pasterzami, hbr. רֹעִים: być może łączy w sobie znaczenie bycia koczownikiem. na pustyni przez czterdzieści lat. Ponosić będą karę za waszą niewierność,#14:33 niewierność, hbr. זְנוּת (zenut), lub: cudzołóstwo. aż wszyscy, co do jednego, padniecie trupem na tej pustyni. 34Ile trwał zwiad w tej ziemi, a trwał czterdzieści dni, tyle też — licząc dzień za rok, a więc czterdzieści lat — ponosić będziecie karę za wasze winy i doznacie mojej niechęci.#14:34 Lub: (1) i przekonacie się, co to znaczy opierać Mi się; (2) poznacie Mnie jako wroga; wg G: poznacie złość mojego gniewu. 35Ja, PAN, tak powiedziałem i tak postąpię z całym tym niegodziwym zgromadzeniem, które zmówiło się przeciw Mnie. Na tej pustyni wyginą do ostatniego, tu pomrą!
Śmierć zwiadowców
36Zwiadowcy zaś, których Mojżesz wysłał na przeszpiegi, a którzy po powrocie, przez rozgłaszanie złej wieści o ziemi, podburzyli całe zgromadzenie do szemrania przeciw Niemu, 37ci zwiadowcy zatem, którzy roznosili złą wieść, pomarli przed PANEM dotknięci plagą. 38Tylko Jozue, syn Nuna, i Kaleb, syn Jefunego, pozostali przy życiu spośród tych, którzy poszli, aby zbadać ziemię.
Klęska pod Chormą
(Pwt 1:41-46)
39Gdy Mojżesz oznajmił Izraelitom te słowa, ci bardzo się zasmucili. 40Wstali wcześnie rano, wyszli na skraj góry i postanowili: Oto jesteśmy! Chcemy wyruszyć w te miejsca, o których mówił PAN, bo jednak zgrzeszyliśmy. 41Mojżesz jednak próbował ich powstrzymać: Dlaczego chcecie przekroczyć rozkaz PANA? To się nie powiedzie. 42Nie wyruszajcie, gdyż nie ma PANA wśród was! Bez Niego zostaniecie pobici przez waszych wrogów. 43Bo Amalekici i Kananejczycy już tam na was czekają. Padniecie od miecza, ponieważ odstąpiliście od kroczenia za PANEM — i PAN nie będzie z wami!
44Oni jednak uparli się. Weszli na szczyt góry, chociaż skrzynia Przymierza z PANEM i Mojżesz nie opuścili obozu. 45Wówczas zeszli Amalekici i Kananejczycy mieszkający w tych okolicach, pokonali ich i bili aż po Chormę.
Obecnie wybrane:
Liczb 14: SNP
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej