Mateusza 26
26
Mateusza 26
Narada starszyzny żydowskiej
1Po skończeniu wszystkich tych mów Jezus powiedział do swoich uczniów: 2Wiecie, że za dwa dni jest Pascha. Właśnie wtedy Syn Człowieczy zostanie wydany na ukrzyżowanie.
3W tym czasie arcykapłani oraz starsi ludu zebrali się na dziedzińcu arcykapłana Kajfasza. 4Uradzili, żeby Jezusa podstępem schwytać i zabić. 5Tylko nie w czasie świąt — zastrzegali — aby nie doszło do zamieszek wśród ludu.
Namaszczenie Jezusa
6Gdy Jezus był w Betanii, w domu Szymona Trędowatego, 7podeszła do Niego pewna kobieta. Miała ze sobą alabastrowy flakonik pełen bardzo drogiego olejku i gdy Jezus odpoczywał przy stole, wylała Mu go na głowę. 8Oburzyło to uczniów. Po co ta rozrzutność? — zarzucali. — 9Można to było drogo sprzedać i rozdać pieniądze ubogim. 10Jezus odniósł się do ich oburzenia: Dlaczego sprawiacie jej przykrość? Zrobiła to dla Mnie. To był piękny czyn. 11Ubodzy zawsze będą pośród was. Ja — nie zawsze. 12Ona natomiast, wylewając ten olejek na moje ciało, przygotowała je na mój pogrzeb. 13Zapewniam was, gdziekolwiek na świecie będą głosić dobrą nowinę, opowiadać będą także o tym, co ona uczyniła — na jej pamiątkę.
Zdrada Judasza
14Wtedy jeden z Dwunastu, Judasz Iskariot, udał się do arcykapłanów 15i powiedział: Co mi dacie za to, że wam Go wydam? Oni zaś odważyli mu trzydzieści srebrników.#26:15 Judasz otrzymał zatem 120 drachm (lub denarów), czyli mniej więcej czteromiesięczne wynagrodzenie najemnego robotnika. W tamtych czasach pieniądze odważano na wadze. 16Odtąd szukał on dogodnej chwili, aby wydać Jezusa.
Ostatnia wieczerza
17W pierwszym dniu Święta Przaśników uczniowie zapytali Jezusa: Gdzie mamy przygotować Ci Paschę do spożycia? 18Idźcie do miasta — odpowiedział — do znanego nam człowieka i powiedzcie: Nauczyciel mówi: Zbliża się mój czas, chciałbym u ciebie urządzić Paschę z moimi uczniami. 19Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę. 20A z nastaniem wieczoru zajął wraz z Dwunastoma miejsce przy stole.
Zapowiedź zdrady
21Kiedy oni jedli, powiedział: Zapewniam was, jeden z was Mnie wyda. 22Zasmuceni tymi słowami, pytali Go jeden po drugim: Chyba nie ja, Panie? 23Odpowiedział: Ten, który razem ze Mną sięgnął ręką do półmiska — ten Mnie wyda. 24Co prawda Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim napisano, lecz biada temu człowiekowi, który wyda Syna Człowieczego. Lepiej by mu było, gdyby się nie urodził. 25Wtedy Judasz, który Go właśnie miał wydać, odezwał się: Chyba nie ja, Rabbi? A Jezus na to: Ty to powiedziałeś.
Ustanowienie Wieczerzy Pańskiej
26Gdy oni jedli, Jezus wziął chleb, podziękował Bogu, złamał i rozdając uczniom, powiedział: Bierzcie, jedzcie, to jest moje ciało. 27Następnie wziął kielich, podziękował i przekazał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy. 28To jest moja krew Przymierza, która się za wielu wylewa dla przebaczenia grzechów. 29Mówię wam: Odtąd już z pewnością nie wypiję z tego owocu winorośli aż do tego dnia, kiedy z nowego kielicha będę pił razem z wami w Królestwie mojego Ojca.#26:29 Lub: nie wypiję z tego owocu winorośli aż do tego dnia, kiedy — jako nowy — będę pił go razem z wami w Królestwie mojego Ojca. 30A po odśpiewaniu hymnu, ruszyli w stronę Góry Oliwnej.
Zapowiedź załamania się uczniów
31Wówczas Jezus powiedział do nich: Tej nocy wy wszyscy odwrócicie się ode Mnie, gdyż jest napisane:
Uderzę pasterza i rozproszą się owce trzody.
32Ale po moim zmartwychwstaniu pójdę przed wami do Galilei. 33Wtedy odezwał się Piotr: Choćby wszyscy się od Ciebie odwrócili, ja — nigdy. 34Jezus odpowiedział: Zapewniam cię, tej nocy, zanim zapieje kogut, wyprzesz się Mnie trzykrotnie. 35Choćby przyszło mi wraz z Tobą umrzeć — zarzekał się Piotr — na pewno się Ciebie nie wyprę. Podobne zapewnienia padły ze strony pozostałych uczniów.
W Getsemani
36W ten sposób Jezus przybył wraz z uczniami do ogrodu o nazwie Getsemani.#26:36 Hbr. Gethsemani,znaczy: tłocznia oliwy. Ogród ten rozciągał się u zbocza Góry Oliwnej za potokiem Cedron, ok. 1 km od wschodnich murów Jerozolimy. Tam powiedział do nich: Usiądźcie tutaj. Ja odejdę nieco dalej. Pomodlę się. 37Wziął ze sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza. Ogarnęły Go smutek i trwoga. 38Jest mi smutno na duszy — powiedział — śmiertelnie smutno. Zostańcie tutaj. Czuwajcie ze Mną. 39Znów odszedł nieco dalej. Upadł na twarz. Modlił się: Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich. Jednak nie tak, jak Ja chcę. Niech będzie, jak chcesz Ty. 40Powrócił do uczniów, lecz zastał ich śpiącymi. Powiedział do Piotra: Nie mogliście czuwać ze Mną nawet godziny? 41Czuwajcie i módlcie się, abyście nie upadli w czasie próby. Duch wprawdzie pełen chęci, ale ciało — słabe. 42Oddalił się po raz drugi. Modlił się: Ojcze mój, jeśli już mam pić z tego kielicha, niech będzie Twoja wola. 43I znów, kiedy przyszedł, zastał ich śpiącymi. Powieki same im opadały. 44Zostawił ich zatem, oddalił się ponownie i po raz trzeci modlił się, podobnie jak wcześniej. 45Następnie przyszedł do uczniów i powiedział do nich: Potem będziecie spać i odpoczywać. Nadeszła godzina! Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników. 46Wstańcie, chodźmy! Oto się zbliża ten, który ma Mnie wydać.
Aresztowanie Jezusa
47Jeszcze mówił te słowa, gdy zjawił się Judasz, jeden z Dwunastu. Przybyła z nim spora gromada ludzi wysłanych przez arcykapłanów i starszych ludu, uzbrojonych w miecze i kije. 48Zdrajca uzgodnił z nimi taki znak: Jest nim Ten, którego pocałuję — tego chwytajcie. 49Zaraz też podszedł do Jezusa i powiedział: Witaj, Rabbi! I pocałował Go. 50Jezus odpowiedział: Więc po to tu jesteś, przyjacielu. Wtedy zbliżyli się inni i schwytali Go. 51Wtem jeden z tych, którzy byli z Jezusem, dobył miecza, zamachnął się na sługę arcykapłana i odciął mu ucho. 52Schowaj swój miecz do pochwy — rozkazał mu Jezus — ci, co chwytają za miecz, od miecza również giną. 53Myślisz, że mój Ojciec nie wystawiłby mi co najmniej dwunastu anielskich legionów, gdybym Go o to poprosił?#26:53 Pełny legion rzymski w czasach Augusta (tj. współczesnych Jezusowi) liczył 6.100 pieszych i 726 jezdnych, Jezus mówił zatem o 82.000 żołnierzy. 54Lecz jak wówczas wypełniłyby się zapowiedzi Pism, że to wszystko musi się stać? 55Następnie Jezus zwrócił się do przybyłych: Wyszliście po Mnie z mieczami i kijami — jak po zbójcę. Codziennie siadywałem w świątyni i nauczałem. Tam nie schwytaliście Mnie. 56Ale to wszystko stało się po to, aby spełniły się pisma Proroków.
Wtedy wszyscy uczniowie opuścili Go i uciekli.
Jezus przesłuchiwany
57Ci, którzy schwytali Jezusa, zaprowadzili Go do arcykapłana Kajfasza. Tam zgromadzili się znawcy Prawa oraz starsi. 58Piotr zaś podążał Jego śladem, aż przybył na dziedziniec pałacu arcykapłana. Wszedł przez bramę i usiadł ze strażnikami. Chciał zobaczyć, jak się to wszystko zakończy. 59Tymczasem arcykapłani oraz cała Wysoka Rada szukali fałszywych świadectw, aby obciążyć Jezusa i skazać Go w ten sposób na śmierć. 60Lecz choć przychodziło wielu fałszywych świadków, niczego nie znaleziono. W końcu jednak przyszli dwaj 61i oświadczyli: Ten człowiek powiedział: Jestem w stanie zburzyć przybytek Boga i w trzy dni go zbudować. 62Wtedy powstał arcykapłan i zwrócił się do Niego: Nic nie odpowiadasz na to, co zeznają przeciwko Tobie? 63Ale Jezus milczał. Arcykapłan przemówił więc: Zaprzysięgam Cię na Boga żywego, abyś nam powiedział, czy Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga? 64Wtedy Jezus oświadczył: Ty to powiedziałeś. Ponadto mówię wam: Odtąd będziecie oglądać Syna Człowieczego siedzącego po prawej stronie Wszechmocnego Boga i przychodzącego na obłokach nieba. 65Wtedy arcykapłan rozdarł szaty. Zbluźnił! — zawołał. — Czy trzeba nam jeszcze świadków? Oto przed chwilą usłyszeliście bluźnierstwo! 66Co wy na to? Winien jest śmierci — orzekli. 67Potem ruszyli na Niego. Pluli Mu w twarz, bili pięściami i policzkowali. 68Prorokuj nam, Chrystusie! — drwili. — Który z nas Cię uderzył?
Załamanie się Piotra
69W tym czasie Piotr siedział na zewnątrz, na dziedzińcu. Podeszła tam do niego jakaś służąca: Ty też byłeś z tym Galilejczykiem Jezusem — zauważyła. 70On jednak wyparł się wobec wszystkich: Nie wiem, o czym mówisz. 71A gdy poszedł w stronę bramy, zobaczyła go inna i powiedziała do tych, którzy tam stali: Ten człowiek był z Jezusem z Nazaretu. 72Piotr znów zaprzeczył pod przysięgą: Nie znam tego człowieka. 73Po chwili zaś podeszli stojący tam ludzie i stwierdzili: Ty naprawdę jesteś jednym z nich, zdradza cię sposób mówienia. 74On jednak zaczął zaklinać się i przysięgać: Nie znam tego człowieka. I wtedy zapiał kogut. 75Piotr przypomniał sobie słowa Jezusa: Zanim zapieje kogut, trzy razy się Mnie wyprzesz. Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał.
Obecnie wybrane:
Mateusza 26: SNP
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Polish Bible © Ewangeliczny Instytut Biblijny, 2018
Wydanie cyfrowe przy współpracy z Platformą SzukajacBoga.pl. Dodatkowe informacje o SNP oraz wykaz skrótów użytych w przypisach znajdziesz klikając poniżej